ทราย เจริญปุระ : โกรธเกรี้ยวใน “รัก”

"ทำลาย, เธอกล่าว" (Destroy, She Said) -รวมเรื่องสั้นเธอเล่า- ฉบับพิมพ์ครั้งแรก โดยสำนักพิมพ์เม่นวรรณกรรม มิถุนายน, 2560

แน่นอนว่าหล่อนรักแม่

รักเหมือนสาวๆ ที่หลงรักหนุ่มร้ายๆ มืดบอด ไร้คำอธิบาย ทุ่มเทลงไปด้วยความหวังว่าเขาจะเห็นความดี

และก็เช่นกัน

พอดีเสียแล้วจึงกลายเป็นของตาย

เป็นสิ่งที่ได้มาแน่ๆ ในความสัมพันธ์ เป็นฝ่ายที่ต้องยอม เป็นคนที่ลนลานนำเสนอสิ่งสารพันเพื่อความพึงใจ

ในเวลานั้น โลกยังไม่ถูกบุกรุกด้วยคำจำกัดความ

เรายังไม่แยกประเภทของการกระทำต่างๆ

เราเพียงเรียกมันรวมๆ กันไปว่ามันคือความรักและปรารถนาดี

และขึ้นชื่อว่าเป็นความรักและปรารถนาดีเสียแล้ว ก็ไม่ต้องมานั่งแยกแยะกัน

ความรักย่อมเป็นความรัก

แต่เมื่อชีวิตจริงไม่ได้แบนราบไร้มิติ ไม่ได้สีสดสวยเหมือนในหนังสือเรียน ไม่ฉาบละอองฟุ้งเช่นในความฝัน

ความรักบางครั้งจึงโกรธเกรี้ยวบีบคั้นชวนกลั้นใจตาย

 

“ทําลาย,เธอกล่าว” รวมเรื่องสั้นจากสิบนักเขียนสาวร่วมสมัย ชื่อหนังสือเล่มนี้มาจากชื่อนิยายเล่มหนึ่งของ มาเกอริต ดูราส นักเขียนหญิงอีกคนหนึ่ง

“ทำลาย, เธอกล่าว” ในเล่มนี้คือ เรื่องเล่าของเหล่าเธอที่ให้ความสนใจในข้างในของผู้คนที่พวกเธอเล่า

เล่าเพื่อที่จะเล่า

เล่าเพื่อที่จะทำลาย*

 

หล่อนอยากมีตัวตน อยากเป็นคนสำคัญของแม่

อย่างน้อยๆ ก็เพื่อให้เกิดความราบรื่นในแต่ละวัน

เราซื้อเวลากันด้วยวิธีเช่นนั้น

นับถอยหลังเป็นปี เป็นเดือน เป็นวัน

ก่อนที่ระเบิดจะถูกจุด

 

แม่ผู้เดาไม่ได้ แม่ผู้เอาแต่ใจและพร้อมจะหัวเราะเยาะใส่ความล้มเหลวของเรา

แม่ผู้บางวันก็น้ำตาปริ่มเจียนหยดโดยไม่มีสาเหตุ แม่ที่ผูกติดกับปีศาจของตนเองว่าต้องดีกว่าใครใครให้ได้ และหล่อนเป็นลูกคนแรกของแม่ ลูกที่รัก ลูกที่หวัง

คนเราจะเฉยเมยกับความคาดหวังเต็มเปี่ยมนี้ได้อย่างไร

ความร้ายกาจอันน่าหลงใหลว่าเราจะพิชิตใจคนเช่นนี้ได้ด้วยวิธีใด

เพราะยังไงหล่อนกับแม่ก็เลิกกันไม่ได้ ทั้งที่ไม่ได้เลือกกันด้วยซ้ำ

วิธีที่จะต้องอยู่ด้วยกันให้ได้จึงถูกมองหาอยู่เสมอ

ง่ายที่สุดคือทำให้ได้ตามที่แม่หวัง

หล่อนคิดแค่นั้นโดยไม่รู้เลยว่านั่นคือสิ่งที่ยากที่สุด และอัปลักษณ์ที่สุดในทุกๆ ความสัมพันธ์

 

นี่ไม่ใช่การแก้แค้น

มันไม่ได้มีความแค้นใดๆ ระหว่างกัน

หล่อนอาจชอบหรือไม่ชอบ เข้าใจหรือไม่เข้าใจในความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูก ครอบครัวต่อครอบครัว หรือดวงดาวต่อจักรวาล

แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็น

ความเข้าใจไม่เคยสำคัญเท่าคำสั่ง

นี่คือความซื่อสัตย์

คนเราจะทำในสิ่งที่นอกเหนือไปจากสิ่งที่เราได้รับมาได้อย่างไร

หล่อนรับมาเท่าไหร่

ก็ทำได้เพียงให้กลับไปเท่านั้น

—————————————————————–

*ข้อความจากในหนังสือ