จดหมาย

เพื่อน (1)

กราบเรียน บก.มติชนสุดสัปดาห์ ที่เคารพยิ่ง

น่อยขออนุญาตเปลี่ยนที่อยู่และนามตามที่เคย

เพื่อความปลอดภัยในครัวเรือน ที่มีจอมเผด็จการ “ข้าดี ข้าเก่ง ข้าถูกต้อง” ผู้เป็นใหญ่ตายยาก

แต่น่อยก็อยากตายก่อนมัน

เพราะน่อยไม่มีศักยภาพที่จะบริหารจัดการใดๆ เลย นอกจากหยิบข้าวใส่ปาก

ขืนตายหลังมันล่ะงานหนักเชียวอ้าย…เฮ้อ

เนอะชีวิต ไม่ชิลๆ เหมือนอ้ายเด้

ฝากชมอ้าย เอ้อ คุณปู่ปิยะพงศ์ แน

หล่อยังกะปู่เช กูว่าแล้ว แน่ะ เนอะ อ้ายเนอะ หล่อจริงๆ คนเคยหล่อ 555

ชีวิตอันหงอยเหงาเศร้าซึม ด้วยความห่วงใยชะตา ไทยแลนด์แดนสวรรค์ ในอุ้งมือมาร อภิมหาจอมมารทุกหน้า เอ้อๆ หน้าเดียว เล่นบทเดียว หน้าเดียวล้วนๆ ไม่ยอมปลอมตัวซะเลยนะ อ้ายนะ

ทั้งจอมบงการ และปฏิบัติการ

นับวันยิ่งอัปลักษณ์มากขึ้นๆ

คือน่อยดีใจ ที่ยังมีมติชนสุดสัปดาห์เป็นเพื่อนใจ

ได้แต่รออ่านมติชนสุดฯ แต่ละสัปดาห์

เดี๋ยวนี้มันมืดมนอนธการพิลึก ไม่มีแสงสว่างใดๆ ให้เห็นแม้แสงหิ่งห้อย เหล่ามารบังแสงโม้ด

มันเก็บข่าวได้เรียบร้อยจริงๆ

เป็นห่วงน้องๆ นักเรียน นักศึกษา ถ้าไม่อาศัยน้องๆ สู้ก็ไม่รู้จะอาศัยใครขับไล่มาร

พระมหาสมปองกับพระมหาไพรวัลย์ ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปได้อีกสักกี่น้ำ โทษฐานไม่อวยมาร

พระนั้นขอเพียงไม่ผิดศีลพื้นฐาน ก็โอเคแล้ว ท่านสามารถเทศน์ให้คนฟังได้ คนก็ออกจะหลายระดับ แล้วจะบังคับให้พระท่านเทศน์ธรรมะสูงๆ ที่หาคนฟังไม่ได้ แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรเนอะอ้ายเนอะ

ที่เขียนมานี้ก็เพียงเพื่อให้กำลังใจมติชนสุดสัปดาห์ ในฐานะแฟนเหนียวแน่นที่ไม่รู้จะเขียนอะไร เขียนแรงๆ ตามที่อยากเขียนก็เกรงใจอ้ายจะลงไม่ได้

เช่น อยากตะโกนว่า อ้ายเอี้ย เมื่อไหร่พวกมึงจะรีบไป เปิดทางให้ประชาชนเขาเลือกตั้งด้วยกติกาเป็นธรรม

ถ้ามึงชนะได้ มึงก็อยู่ไป แล้วยอมให้เขาตรวจสอบพวกมึงซะที

ไม่ใช่โกงทุกรูปแบบ ปิดหูปิดตาทุกช่องทาง อย่างทุกวันนี้

แบบนี้ อ้ายก็ลงไม่ได้ชิมิ

กับอยากรู้ว่ามันจะกู้เงินมาแจกได้นานแค่ไหน

แล้วก็ยังอยากรู้จริงๆ ว่า มีชัย กะ วิษณุ นี่เป็นสุขในสิ่งที่ทำลงไปจริงๆ รึเปล่า

บิดเบือนไปได้ต่างๆ นานา น่าสังเวชแท้ๆ ถ้าใจมันเป็นเอง ไม่ถูกบังคับนะ

อ่านทุกฉบับ เอาใจช่วยมติชนสุดสัปดาห์อยู่ตลอดไป

รัก เคารพ ศรัทธา ด้วยเสมอนะจ๊ะ

บักน่อย

 

ขอบคุณ “บักน่อย” หลาย-หลาย

อ้ายทางนี่ก็บ่ได้ “ชิลๆ” อย่างที่ว่าดอก

เป็นทุกข์ ห่วงพี่น้องและประเทศชาติ พอๆ กับบักน่อยนั่นแหละ

แต่พอมีแฮง และพออยู่ได้ ก็เพราะแฟน-แฟนมติชนสุดสัปดาห์ ให้การสนับสนุน “คือเก่า”

คิดฮอดก็เขียนมาหา

อย่าทอดทิ้ง หรือมีใจเป็นอื่น

เอาใจช่วยกันและกัน ต่อไปเด้อ

 

 เพื่อน (2)

กราบสวัสดีค่ะท่านบรรณาธิการ และทีมงานมติชนสุดสัปดาห์

ขออนุญาตช่วยกรุณาลงบทกลอนนี้ให้ณัช ได้ขยายความรู้สึกหน่อยนะคะ

บทกลอน บทกวีบำบัด

โรคซึมเศร้าเจ้าจัดการณัชไม่ได้

 

โรคซึมเศร้าเจ้าจรเพราะกลอนช่วย

ณัชนั้นป่วยมานานสุดขานไข

อยู่เงียบเงียบ เสียบความทุกข์จุกหัวใจ

หาสิ่งใดก็ไม่สุขกลับทุกข์เติม

จึงได้อ่านบทกลอนในตอนเช้า

จิตของเราอยากตายกลายเป็นเสริม

ใช้ความคิดปลิดทุกข์สุขเหมือนเดิม

ณัชขอเริ่มชีวิตใหม่ให้กับกลอน

ด้วยความรักเคารพครบทุกวัน

ณัช ศรีบุรีรักษ์

กวียิปซี

 

มิใช่เพียงเรื่องส่วนรวม เรื่องส่วนตัว

เรายินดีดูแลเอาใจใส่กันเสมอ

พักหลัง ณัช ศรีบุรีรักษ์ แฟนเหนียวแน่นของ “มติชนสุดสัปดาห์”

พูดถึงภาวะโรคซึมเศร้าบ่อย

รู้สึกเป็นห่วง

ดีแล้ว ที่ใช้เวทีมติชนสุดสัปดาห์ เป็นที่ช่วยเยียวยา

ยามรู้สึกแย่ๆ จรดปากกาเขียนมาถึงเรา

ขอบคุณและยินดีเสมอ

 

 เพื่อน (3)

ชีวิตมนุษย์จะอยู่หรือตาย ก็อยู่ภายใน 3 วัน คือ

วานนี้ เราเกิด

วันนี้ เรามีชีวิตอยู่

พรุ่งนี้ เราตาย

ก็ตรงกับอนิจจัง ทุกขัง อนันตา นั่นแหละ

คนที่ใช้ชีวิตเป็นต้องหมั่นทำความดี

เราจะได้นึกถึงแต่เรื่องที่ดี ไม่มีความทุกข์

ที่บางครั้ง ทุกข์บ้าง ก็อย่าไปนึกถึง

ให้คิดเสียว่า ความคิดเหมือนเรือ

เมื่อนั่งเรือไปถึงฝั่งแล้วไม่ต้องแบกเรือไปด้วย

เมื่อเทวทัตทำร้ายพระพุทธเจ้า แต่ผลร้ายตกแก่ตัวเอง ก่อนตายขอขมาต่อพระพุทธองค์

พระพุทธองค์ตรัสว่า “เราลืมไปแล้ว”

ตะวันรอน

อ.ลอง จ.แพร่

 

คําแนะนำจากเพื่อนอาวุโส “ตะวันรอน”

ที่ว่า ถึงฝั่งแล้ว

ไม่ต้องแบกเรือไปด้วย

มีคุณค่าและชวนคิดอะไรให้ลึกซึ้ง

ขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน

ที่มีความรู้สึกดีๆ แล้วนำมาแบ่งปันกัน