ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ

หนุ่มเมืองจันท์ / www.facebook.com/boycitychanFC

 

ตำแหน่งของความสุข

 

วันก่อนผมฟัง “เบิร์ด” ธงไชย แมคอินไตย์ ในแอพพ์ “คลับเฮาส์”

“เบิร์ด” จะมีห้องประจำที่เปิดให้แฟนคลับขึ้นมาคุยด้วย

รำลึกถึงความประทับใจที่มีต่อศิลปินในดวงใจ

แฟนคลับมีโอกาสยกมือขึ้นมาถามคำถามที่อยากรู้

เทคโนโลยีใหม่นี้ช่วย “บาสพาส” ให้คนทั่วไปได้มีโอกาสคุยกับ “คนดัง” ที่เขาเคยมองเห็นอยู่ห่างๆ

และไม่เคยฝันว่าจะได้มีโอกาสคุยกันโดยตรงได้

ไม่ใช่แต่ “เบิร์ด”

แม้แต่อดีตนายกรัฐมนตรี “ทักษิณ ชินวัตร” ที่อยู่ดูไบ

ใครจะคิดว่าจะมีโอกาสยกมือขึ้นมาถามในห้องคลับเฮาส์

ในห้องของ “เบิร์ด” ก็เหมือนกัน

เข้าไปฟังทีไรก็ได้ยินเสียงคนดีใจตื่นเต้นที่ได้คุยกับ “พี่เบิร์ด”

อบอวลด้วยความรัก-ความอบอุ่น

มีครั้งหนึ่ง คนถามถึงความรู้สึกตอนที่อยู่บนเวทีคอนเสิร์ต

“เบิร์ด” บอกว่าตอนที่เล่นคอนเสิร์ต เขาคิดว่ากำลังเล่นให้คนดู 2 คน

คือ คนที่อยู่ข้างหน้า กับคนที่อยู่ข้างหลัง

คนดูหลายพันคนในฮอลล์ คือ 1 คน

คนทำงานที่อยู่เบื้องหลัง ทั้งคิด ทั้งออกแบบคอนเสิร์ต นักดนตรี และทีมงานทั้งหมด คือ 1 คน

“เบิร์ดมีหน้าที่เป็นตัวแทนของคนทำงานมาให้คนดู”

เขากำหนดตำแหน่ง-หน้าที่ของตัวเองอย่างชัดเจน

“เบิร์ด” เป็นแค่ “ตัวกลาง” ระหว่างคนทำงานเบื้องหลังกับคนดู

ถ้าการแสดงออกมาดี

คนทำงานก็คงดีใจที่สิ่งที่คิดมากลายเป็นความจริง

และคนดูที่อยู่ข้างหน้ามีความสุข

พอ 2 คนนี้มีความสุข

“เบิร์ด” ก็มีความสุข

 

คําว่า ความสุข” แม้จะเขียนเหมือนกัน

แต่ “ความรู้สึก” ในแต่ละเรื่องก็แตกต่างกัน

อย่าง “นาธาเรียล ฟิลลิปส์” หรือ “แนต ฟิลลิปส์” กองหลังดาวรุ่งของลิเวอร์พูลเมื่อฤดูกาลที่แล้ว

เขาอายุแค่ 24 ปี แต่ฝีเท้าดีมาก

ครั้งหนึ่งตอนลิเวอร์พูลเจอกับเบิร์นลีย์

“หงส์แดง” ชนะ 3:0

เกมนั้นเป็นวันของ “แนต ฟิลลิปส์” อย่างแท้จริง

เขาเล่นตำแหน่งกองหลัง แต่บุกขึ้นโขกทำประตูได้ 1 ลูก

และยังช่วยสกัดบอลบนเส้น จากจังหวะที่ “เบน มี” ของเบิร์นลีย์ โหม่งผ่านมือ “อลิสสัน เบ็กเกอร์” ผู้รักษาประตูลิเวอร์พูลไปแล้ว

ทำประตูได้ 1 ลูก และช่วยป้องกันประตูอีก 1 ลูก เป็นผลงานที่สุดยอด

และทำให้ “ลิเวอร์พูล” ขึ้นมาอยู่ในอันดับที่ 4 ได้ไปแข่งยูฟ่า แชมเปี้ยนลีก

นักข่าวถามเขาว่า ระหว่างยิงประตูได้ กับป้องกันประตูได้ เขามีความสุขกับลูกไหนมากกว่ากัน

ลองคิดว่าถ้าเป็นคุณ คุณจะตอบว่าอย่างไร

ผมเชื่อว่าคนที่เล่นฟุตบอลส่วนใหญ่จะตอบว่ามีความสุขกับการยิงประตูได้

แต่ “ฟิลลิปส์” คิดอีกแบบหนึ่งครับ

เขาบอกว่าการยิงประตูได้ ทำให้ชื่อของเขาได้อยู่บนสกอร์บอร์ด เขาย่อมมีความสุข

“แต่ตำแหน่งของผมคือกองหลัง ด้วยความสัตย์ ผมมีความสุขกับการช่วยทีมเก็บคลีนชีตมากกว่า”

ชัดเจนมากเลยครับ

“แนต ฟิลลิปส์” รู้ว่าบทบาทและหน้าที่ของเขาคืออะไร

อะไรคืองานหลัก

อะไรคืองานรอง

งานหลักของเขาคือ “กองหลัง” มีหน้าที่ป้องกันประตู

งานรองคือ “กองหน้า”

ยิงประตูได้ก็เหมือน “โบนัส”

…นานๆ มาที

แต่การป้องกันประตูคือ “เงินเดือน”

“ความสุข” ของ “กองหลัง” จึงแตกต่างจาก “กองหน้า”

เขารู้ว่าตำแหน่งในทีมของเขาคืออะไร

และควรมี “ความสุข” กับเรื่องอะไรมากกว่ากัน

 

ในงานสัมมนาของ “เส้นทางเศรษฐีออนไลน์” ผมได้สัมภาษณ์ “พี่เถียร” เสถียร เศรษฐสิทธิ์ อีกครั้งเรื่องร้านถูก ดี มีมาตรฐาน

“พี่เถียร” เป็นนักธุรกิจใหญ่ที่ทำ “คาราบาวแดง” จนประสบความสำเร็จ

บุกทั้งตลาดในประเทศและต่างประเทศ

ขยายทำธุรกิจค้าปลีก “ซีเจ ซูเปอร์มาร์เก็ต” แบบ “ป่าล้อมเมือง”

มาเงียบๆ แต่กินเรียบนะครับ

ตอนนี้บริษัทกำลังจะเข้าตลาดหุ้น

ล่าสุด เขาทำธุรกิจร้านถูก ดี มีมาตรฐาน ที่ผมเคยเขียนถึงครั้งหนึ่ง

เป็นการทำธุรกิจแบบเกื้อกูล

หรือที่ “พี่เถียร” เรียกว่า “กินแบ่ง”

คือ เข้ามาช่วยร้านโชห่วยในต่างจังหวัด ปรับปรุงร้านให้ทันสมัย ลงสินค้าให้เต็มร้าน ใส่เทคโนโลยีที่ทันสมัยลงไป

แต่เจ้าของร้านโชห่วยที่เข้ามาร่วมกับร้านถูก ดี มีมาตรฐาน ยังเป็น “เจ้าของ” เหมือนเดิม

“พี่เถียร” คิดเพียง 15% ของกำไร

ใครนั่งฟังโมเดลนี้แล้วอยากทำร้านถูก ดี มีมาตรฐาน กันทั้งนั้น

หลายคนคงไม่รู้ว่า “พี่เถียร” เคยเข้าป่าสมัย 6 ตุลาคม 2519 มาแล้ว

สมัยเป็นนักศึกษา เขาเคยต่อสู้เพื่อความเป็นธรรมในสังคมมาก่อน

ชื่อในป่า คือ “สหายคง”

ถูกส่งไปฝึกอบรมเป็นเสนารักษ์ ทั้งฉีดยา ให้น้ำเกลือ

จาก “สหายคง” จึงกลายเป็น “หมอคง”

ก่อนที่จะออกจากป่ามาทำงาน และกลายเป็นนักธุรกิจใหญ่

แม้มีธุรกิจใหญ่หลายตัว แต่ดูเหมือนว่า “พี่เถียร” จะมี “ความสุข” มากเวลาพูดถึงร้านถูก ดี มีมาตรฐาน

เหมือนเป็นจุดตัดระหว่างอุดมคติในวัยหนุ่มกับความจริงในวันนี้

บนเวทีวันนั้น คำถามสุดท้ายของผมก็คือ ทำไม “พี่เถียร” ถึงมีความสุขมากในการทำธุรกิจใหม่นี้

“พี่เถียร” บอกว่า ในชีวิตของคนเรา ถ้าได้ทำอะไรแล้วเป็น “ผู้ให้” แก่คนอื่น เราจะมีความสุข

ทีมงานของร้านถูก ดี มีมาตรฐาน เป็นคนหนุ่ม-สาวเยอะมาก

แต่ละคนจบสถาบันการศึกษาชั้นนำของต่างประเทศและในประเทศ

ทุกคนเลือกทำร้านถูก ดี มีมาตรฐาน แทนที่จะเลือกองค์กรใหญ่ๆ ที่มีชื่อเสียงเพราะรู้สึกว่าโมเดลของธุรกิจนี้ได้ช่วยเหลือคนตัวเล็กตัวน้อยในสังคมไทย

“ผมได้พลังจากคนหนุ่ม-สาวมาก”

“พี่เถียร” เล่าว่า ตอนที่ไปเยี่ยมร้านถูก ดี มีมาตรฐาน เห็นแววตาของเจ้าของร้านแต่ละคนแล้วมีความสุข

บางคนแทบจะมากราบ เราต้องบอกว่าทำแบบนี้ไม่ได้

เขาอยากขอบคุณเรา เพราะไม่คิดว่าในชีวิตจะเห็นเงินแสน

บางคนออกรถใหม่ ถ่ายรูปส่งมาให้ทีมงาน

เขียนบอกว่า “ถูกดีซื้อให้”

“พี่เถียร” บอกว่ายิ่งทำร้านถูก ดีฯ ยิ่งมีความสุข

เป็น “ความสุข” จาก “การให้”