ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 30 กรกฎาคม - 5 สิงหาคม 2564 |
---|---|
คอลัมน์ | ก่อสร้างและที่ดิน |
เผยแพร่ |
ก่อสร้างที่ดิน
นาย ต.
มืดมน
อารมณ์และบรรยากาศของผู้คนและธุรกิจกลางปี 2564 นี้ กล่าวได้ว่า อยู่ในสภาพมืดมนมองไม่เห็นทางออกจริงๆ สิ่งที่ออกแรงต่อสู้ดิ้นรนกันอยู่วันๆ ขณะนี้ เป็นเพียงแค่การรักษาลมหายใจคนและชีวิตธุรกิจเท่านั้น
ข้อมูลข่าวสารรายวันและชีวิตจริงที่ประสบอยู่แต่ละวัน ไม่ได้เชิญชวนให้เกิดความต้องการซื้อสินค้าใดๆ
คนส่วนใหญ่อยู่กับการระมัดระวังการใช้ชีวิตไม่ให้พลาดไปสัมผัสรับเอาเชื้อโควิด-19 เข้าตัวและนำกลับมาสู่ครอบครัว
แต่ยังมีคนอีกจำนวนหนึ่งที่ยังคงมีความหวังกำลังใจ ยังค้นหาที่อยู่อาศัยออนไลน์จากแหล่งข้อมูลต่างๆ และยังสามารถสอบถามรายละเอียดโครงการ การส่งเสริมการตลาดต่างๆ ผ่านออนไลน์ได้ กระทั่งยังมีคนแวะเข้าไปเยี่ยมชมโครงการชมบ้านตัวอย่าง ห้องตัวอย่างอยู่ และตัดสินใจจองก็ยังมี
แต่ยัง เรื่องยังไม่จบแค่การจองซื้อด้วยเงินหลักพันหลักหมื่นบาทเท่านั้น
เศรษฐกิจแบบทุกวันนี้โควิด-19 ระบาดมาปีครึ่ง แนวโน้มไม่ใช่แค่ไม่ลดลงเท่านั้น กลับเลวร้ายลงกว่าเดิม ทั้งอัตราการแพร่ระบาดที่มากขึ้น การนำคนเข้าสู่การรักษาพยาบาลที่ติดขัดและล้นเกินกำลังความสามารถระบบสาธารณสุข ลูกจ้างถูกเลิกจ้างกลายเป็นคนตกงาน เจ้าของกิจการถ้าไม่เจ๊ง ก็นั่งนับจำนวนเงินสดกับจำนวนเดือนที่ยังเดินต่อไปได้
คนจองซื้อบ้าน คอนโดฯ ผ่อนดาวน์ครบแล้ว ก็ยังต้องเจอปัญหา “กู้ไม่ผ่าน” มีทั้งไม่ผ่านเนื่องจากโปรไฟล์คุณสมบัติไม่ผ่าน หรือบางคนมีภาระต้องผ่อนบัตรเครดิตหรือสินเชื่อรายย่อยอื่น ทำให้ได้วงเงินกู้ไม่เพียงพอที่จะโอน ต้องหาเงินมาโปะเพิ่ม ซึ่งถ้าหาไม่ได้ ก็รวมกลายเป็น “กู้ไม่ผ่าน”
ว่ากันว่า เวลานี้อัตราคนที่จองซื้อผ่อนดาวน์บ้าน คอนโดฯ ครบแล้ว กู้ไม่ผ่านขึ้นมาสูงถึง 50% แล้ว
เคราะห์กรรมไม่ได้จบตรงนั้น มาตรการปิดแคมป์คนงาน ทำให้ผู้รับเหมาทำงานไม่ได้ ไม่มีรายได้ แต่ยังมีค่าใช้จ่ายที่เป็นต้นทุนคงที่ต่างๆ ค่าเงินเดือนพนักงาน ค่าเช่าเครื่องมือ ขณะเดียวกันก็ทำให้โครงการอสังหาฯ หยุดการพัฒนา ส่งมอบลูกค้าไม่ทันตามกำหนด หมายถึงโอนกรรมสิทธิ์ไม่ตรงกำหนด อดรับรายได้ตามแผน
ทั้งหมดนี้ ยังไม่เคยมีข่าวว่ารัฐบาลจะมีนโยบายอะไรและอย่างไรที่จะรองรับปัญหาเหล่านี้อย่างเป็นรูปธรรม มีเพียงการ “เยียวยา” กะปริบกะปรอย
ท่ามกลางความมืดมนไร้ทางออกเช่นนี้ ผู้คนยังดิ้นรนต่อสู้ ธุรกิจยังดิ้นรนเอาตัวรอดตลอดเวลา ด้วยความหวังเดียวที่เหลืออยู่
หวังว่าจะสามารถประคองธุรกิจต่อไปให้ได้นานกว่าวันสิ้นสุดอำนาจบริหารของผู้นำและรัฐบาลนี้ได้ เพราะหลังจากนั้นไปทุกอย่างจะดีกว่านี้