ถามว่าเหตุปัจจัยอะไรทำให้การเคลื่อนไหวของ”คนเสื้อแดง”ไม่ว่าในเดือนเมษายน 2552 ไม่ว่าในเดือนเมษายน พฤษภาคม 2553 ดำเนินไปเป็นลักษณะ”มวลชน”อันกว้างใหญ่ไพศาล

ไม่เพียงแต่มี “คนเสื้อแดง”ในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล หากแต่ยังมีนั่งรถมาจากทั้งภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

องค์ประกอบการไหลเข้ามาร่วมของ”คนเสื้อแดง”เช่นนี้ไม่เพียง แต่กลไกแห่งอำนาจรัฐเท่านั้นจะมองออก ภายในแกนนำของ”คนเสื้อแดง”เองก็รับรู้ถึงรากฐานและความเป็นมา

คำตอบหนึ่งมาจากลักษณะของ”การจัดตั้ง”อย่างเป็นระบบและเป็นกระบวนการ คำตอบหนึ่งมาจากการหนุนช่วยอย่างมีลักษ ณะกัมมันต์จากพรรคการเมืองบางพรรค

อย่าว่าแต่การเคลื่อนไหวของ”คนเสื้อแดง”เลย แม้กระทั่งการปรากฏขึ้นของ”คนเสื้อเหลือง”และมวลมหาประชาชนก็เช่นกัน

มองผ่านจาก”เสื้อเหลือง”ก็มองเห็น นายสุเทพ เทือกสุบรรณ

มองผ่าน นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ก็เห็นพรรคประชาธิปัตย์ เห็น นายณัฎฐพล ทีปสุวรรณ เห็น นายถาวร เสนเนียม

 

อย่าได้แปลกใจหากเมื่อมองผ่าน”คนเสื้อแดง”เข้าไปจะสัมผัสได้ในพลังหนุนเสริมจากพรรคเพื่อไทย อย่าได้แปลกใจหากเมื่อมองผ่าน”คนเสื้อเหลือง”เข้าไปจะสัมผัสได้ในพลังหนุนจากพรรคประชาธิปัตย์

ขณะเดียวกัน เมื่อผ่านรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557 มาก็เห็นเงาร่างของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

ทำให้กระบวนการเคลื่อนไหวของพันธมิตรจึงปรากฏเงาร่างของ พล.อ.สนธิ บุณยรัตกลินในรัฐประหารเดือนกันยายน 2549

รากฐานของอำนาจทางการเมืองนับแต่เดือนพฤษภาคม 2557 เป็นต้นมา จึงมิได้มีแต่เพียงคสช.และ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

หากแต่ยังเห็นการร่วมมือกันจากอีกหลายพรรคการเมือง

 

ไม่ว่าการเคลื่อนไหวเมื่อเดือนตุลาคม 2516 ไม่ว่าการเคลื่อนไหวเมื่อ เดือนพฤษภาคม 2535 ไม่ว่าการเคลื่อนไหวก่อนรัฐประหารเดือนกัน ยายน 2549 และก่อนรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557

หากนำเอาแต่ละการเคลื่อนไหวมาคลี่ให้เห็นก็จะมองผ่านเข้าไปยัง”เม็ดใน”ของการเคลื่อนไหวเหล่านั้นได้

นั่นคือลักษณะ”จัดตั้ง” นั่นคือลักษณะ”สัมพันธ์”ยึดโยง