โฟกัสพระเครื่อง–(ฉัตรชัย สุนทรส)

โคมคำ / [email protected]

 

เครื่องราง ‘เสือ-ราชสีห์’

หลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว

อดีตพระเกจิเมืองกาญจน์

 

“หลวงปู่ยิ้ม จันทโชติ” หรือหลวงพ่อเฒ่ายิ้ม เป็นพระเถราจารย์ชื่อดังจังหวัดกาญจนบุรี อดีตเจ้าอาวาสวัดหนองบัว (วัดศรีอุปลาราม) ต.หนองบัว อ.เมือง จ.กาญจนบุรี และเป็นพระเกจิอาจารย์ยุคเก่าที่มีผู้เลื่อมใสศรัทธามาก

เป็นพระเกจิต้นตำรับตะกรุดโลกธาตุอันลือเลื่อง และผู้สร้างพระปิดตา ที่ได้รับยกย่องให้เป็น 1 ใน 5 ชุดเบญจภาคีพระปิดตาวงการพระ

นอกจากนี้ วัตถุมงคลและเครื่องรางของขลังทุกประเภทก็ล้วนเป็นที่ประจักษ์ เป็นที่นิยมสะสมและแสวงหามาตั้งแต่อดีตสืบมาถึงปัจจุบัน แต่ก็หายากยิ่งนัก ว่ากันว่ามีดหมอประจำพระองค์กรมหลวงชุมพรฯ ก็เป็นของท่านด้วย

ยังมีเครื่องรางที่ได้รับความนิยมสูง อาทิ เสือ สร้างขึ้นก่อนปี พ.ศ.2453 แกะจากเขี้ยวเสือ แจกจ่ายให้ผู้ที่ต้องการนำไปใช้ติดตัว ชาวบ้านเรียกกันว่า “เสือแกะหลวงปู่ยิ้ม” โดยแกะเขี้ยวเสือแจกให้ลูกศิษย์ลูกหาที่ใกล้ชิด

ยังมีราชสีห์ สร้างขึ้นก่อนปี พ.ศ.2453 แกะจากงา สร้างขึ้นเพื่อแจกจ่ายให้ผู้ที่ต้องการนำไปใช้ติดตัว ชาวบ้านเรียกกันว่า “ราชสีห์แกะหลวงปู่ยิ้ม” โดยหลวงปู่ยิ้มจะแกะเขี้ยวเสือแจกให้กับลูกศิษย์ลูกหาที่ใกล้ชิด

จัดเป็นเครื่องรางมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนกับของสำนักอื่น เพราะฝีมือการแกะเสือและราชสีห์ที่เป็นเอกลักษณ์ ที่ฐานจะมีรอยจาร ถือเป็นเครื่องที่มีพุทธคุณด้านมหาอุด คงกระพัน มีอำนาจเป็นที่ยำเกรงของคนอื่นทั่วไป

นอกจากนี้ แหวนพิรอดสร้างขึ้นก่อนปี พ.ศ.2453 โดยสร้างจากการใช้ผ้าดิบ บางตำราก็ว่าเป็นผ้าห่อศพ นำมาลงอักขระด้วยดินสอตามตำราโบราณ แล้วนำมาฉีกขวั้นเป็นเชือกแล้วจึงทำการถักขึ้นรูปให้เป็นแหวน เสร็จแล้วจึงนำไปปลุกเสกอีกครั้งตามกำลังวันและฤกษ์ยาม เมื่อเสร็จพิธีจึงค่อยนำแหวนที่เสกเสร็จแล้วโยนเข้ากองไฟ แล้วเลือกเอาวงที่ไม่ไหม้ไฟมา ถือเป็นอันว่าใช้ได้

จากนั้นจึงลงรักเพื่อรักษาเนื้อแล้วค่อยแจกจ่ายให้ลูกศิษย์ต่อไป ด้านพุทธคุณเชื่อกันว่าช่วยให้รอดพ้นจากภยันตรายทั้งปวง

เครื่องรางเสือแกะ ราชสีห์ และแหวนพิรอด จัดเป็นของเก่าหายากของหลวงปู่ยิ้ม ผู้มีไว้ในครอบครองล้วนหวงแหน

ชาติภูมิ หลวงปู่ยิ้มเป็นชาววังด้ง จ.กาญจนบุรี เกิดปีมะโรง เดือนห้า วันอังคาร พ.ศ.2387 ครอบครัวประกอบอาชีพค้าไม้ไผ่

เมื่อวัยเด็กมีอุปนิสัยใจคอเป็นคนเด็ดเดี่ยวกล้าหาญ เป็นนักเลง พูดจริงทำจริง เด็กรุ่นเดียวกันหรือแก่กว่ายอมยกให้เป็นลูกพี่ ท่านเป็นกำลังช่วยบิดา-มารดาประกอบอาชีพค้าไม้ไผ่ล่องไปขายทางปากอ่าว จนคุ้นเคยกับชาวแม่กลองเป็นอันดี

อุปสมบทที่วัดทุ่งสมอ อ.พนมทวน จ.กาญจนบุรี มีพระอาจารย์กลีบ วัดหนองบัว เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอาจารย์แดง วัดเหนือ และพระอาจารย์อินทร์ วัดทุ่งสมอ เป็นพระคู่สวด ได้รับฉายาว่าจันทโชติ

เมื่อบวชเรียนแล้วเรียนอักษรขอม ภาษาบาลี มงคลทีปนี มูลกัจจายน์ พระมาลัย พระเจ้า 10 ชาติ ท่องสูตรสนธิจนช่ำชอง

เรียนวิทยาคมกับพระอาจารย์ดีเชี่ยวชาญวิทยาคมหลายท่านด้วยกัน อาทิ หลวงพ่อพระปลัดทิม วัดบางนางลี่น้อย อ.อัมพวา, หลวงพ่อพ่วง วัดปากสมุทรสุดคงคา, หลวงพ่อกลัด วัดบางพรม อัมพวา และหลวงพ่อแจ้ง วัดประดู่ อัมพวา

เป็นเจ้าอาวาสวัดหนองบัวต่อจากหลวงพ่อกลิ่น

ต่อมาสร้างเครื่องรางเป็นที่พึ่งที่ระลึก หนึ่งในเครื่องรางที่มีชื่อเสียงของท่านคือ “ตะกรุดลูกอม” หรือ “ตะกรุดโลกธาตุ” เป็นตะกรุดขนาดเล็กใช้พกติดตัว เมื่อถึงคราวคับขันจวนตัวให้กลืนเข้าไปในท้อง จะล่องหนหายตัวป้องกันอันตรายได้ทุกประการ

ตะกรุดนี้เชื่อว่าสามารถออกมาจากร่างกายได้เอง โดยให้ตั้งจิตอธิษฐานก่อนนอน รุ่งขึ้นตะกรุดก็จะออกมาปรากฏอยู่ข้างตัว โดยจะไม่ออกทางทวารเบื้องต่ำเด็ดขาด

จึงเรียกว่าตะกรุดลูกอม ลงด้วยหัวใจโลกธาตุคือ “อิจฉันโต จิตโต อิจฉันโต โลกธาตุมหิ อัตตะภาเวนัง นาทุยิ วาระวีสะติ สิทธังละอะ” เป็นคาถาพระพุทธเจ้าเดินจงกรมในเมล็ดพันธุ์ผักกาด ทำด้วยทองคำ เงิน หรือทองแดง ต้องมีน้ำหนัก 1 สลึง ยาวขนาด 7 ใบมะขาม เรียกว่าสัตตะโพชฌงค์ ตะกรุดโลกธาตุมีชื่อเสียงปรากฏทั่วประเทศ

นอกจากนี้ ยังทำพระปิดตาและพระผงยืนห้ามญาติด้านหลังมียันต์อกเลา พระผงแบบนั่งสมาธิ สมเด็จเล็บมือ พระผงปางห้ามญาติ และเชือกคาดเอว

เกียรติคุณของหลวงปู่ยิ้มเป็นที่เลื่องลือไปหลายหัวเมือง ทั้งเจ้านายและข้าราชการผู้ใหญ่ในกรุงเทพฯ

แม้แต่หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ยังเคยธุดงค์มาอยู่จำพรรษาที่วัดหนองบัว เพื่อแลกเปลี่ยนสรรพวิชากัน

หลวงปู่ยิ้มมีอุปนิสัยสันโดษ เป็นเจ้าคณะตำบลและเป็นพระอุปัชฌาย์ มีคนบวชกับท่านเป็นจำนวนมาก ที่สำคัญถ่ายทอดไสยเวทวิทยาคมให้กับลูกศิษย์ในยุคต่อมา จนกลายเป็นพระคณาจารย์ที่มีชื่อเสียงหลายท่าน อาทิ

หลวงพ่อเหรียญ วัดหนองบัว, หลวงปู่ดี วัดเทวสังฆาราม, หลวงปู่ใจ วัดเสด็จ, หลวงพ่อสอน วัดลาดหญ้า เป็นต้น

มรณภาพลงอย่างสงบ พ.ศ.2453 สิริอายุ 66 ปี พรรษา 46

ตำรับตำราต่างๆ เป็นมรดกตกทอดมาถึงเจ้าคุณพระโสภณสมาจาร (เหรียญ) วัดหนองบัว และสานุศิษย์ที่สืบทอดวิชาได้สร้างเครื่องราง เจริญรอยตามจนถึงกาลปัจจุบัน