| ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 2 - 8 เมษายน 2564 |
|---|---|
| คอลัมน์ | ครัวอยู่ที่ใจ |
| เผยแพร่ |
ทางรอดอยู่ในครัว
: มีตอนต่อไปเสมอ
จู่ๆ เชียงรายก็ร้อนแบบพรวดพราด ฉันหมายถึง เมื่อวานเรายังห่มผ้านอน มาวันนี้ เราต้องเปิดแอร์ตั้งแต่ก่อนเที่ยง
ไม่ใช่แค่ร่างกายของฉันที่ปรับตัวไม่ทัน สบู่ที่ฉันทำก็งง เกิดโซดาเอซบ้าง หน้าแตกบ้าง มีปัญหาใหม่ให้คนทำสบู่ได้แก้ตามฤดูกาล
สบู่คล้ายสิ่งมีชีวิต ตรงที่มันอ่อนไหวต่อทุกสิ่ง สูตรสบู่ อากาศ น้ำหอมที่ใช้ (ยี่ห้อ กลิ่น ปริมาณ) สี วิธีเท และอีกมากมายที่มีผลต่อปฏิกิริยาสบู่
การทำสบู่จึงเป็นการเผชิญกับความจริงตรงหน้า บางส่วนต้องตัดทิ้ง หรืออาจต้องทิ้งทั้งหมด แล้วเก็บข้อผิดพลาดไว้เป็นบทเรียน
ฉันมองสบู่ที่โซดาเอซเต็มก้อนอย่างเต็มตา
“เกิดอะไรขึ้นเนียะ” เขาถาม
“ต้องหาวิธีบ่มใหม่ กลางวันร้อน ต้องบ่มแบบหนึ่ง กลางคืนเย็นต้องบ่มแบบหนึ่ง เทเหลวแล้วอุณหภูมิตอนบ่มไม่ได้ก็เป็นแบบนี้ล่ะ” ฉันพูดรวดเดียวจบ ก่อนหายใจพรู
“มีวิธีอื่นมั้ย” เขาถาม
“คนทำสบู่ไต้หวัน เทเหลวกว่านี้อีก แต่พูว่า เขาต้องเอาเข้าเตาอบ ไม่งั้นก็ไม่รอดเหมือนเรา” ฉันบอก “บางลาย ต้องเทตอนเหลวมากๆ ถึงจะสวย”
“งั้นเราซื้อเตาอบ” เขาลั่น
ฉันหัวเราะ จ้า พ่อบุญทุ่ม พ่อคนทุ่มเท
นั่นจะแก้ปัญหาได้จริง ให้สบู่อยู่ในเตาอบทั้งคืนโดยควบคุมอุณหภูมิที่ 30 องศา ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน การบ่มอุณหภูมิคงที่แบบนั้น สบู่จะเจลสวยเพียงใด แต่ตอนนี้เรามีเรื่องต้องจ่ายอีกมาก
“ลองหาทางก่อน กลางวันร้อน พูจะเอาใส่กล่องกระดาษเฉยๆ กลางคืนพอเย็นลง ค่อยลงกล่องโฟม”
เขาอมยิ้ม “ถ้ามีเตาอบ ทำขนมปังได้ด้วยน้า”
ใช่ๆๆๆ แต่เอาไว้ก่อน รอให้บ้านแยกส่วนเสร็จก่อน ตอนนี้บ้านต้องการเงิน เราต้องหาหนทางอื่น เราต้องอดทน
ทีมช่างกำลังล้างมือ เตรียมกินมื้อกลางวัน
“เห็นพี่ยกแกะห่อข้าวกินกับเพื่อนๆ ทีไร พูหิวทุกที” ฉันกระซิบข้างหูเขา
เขาพยักหน้า
อา เหมือนกันหรือนี่ การห่อข้าวมากินด้วยกันมีพลังจริงๆ
“กินข้าวด้วยกันครับ” พี่ยกตะโกนมาจากโต๊ะอาหาร
“ขอบคุณค่าพี่” บอกพี่ยก แล้วรีบเดินเข้าครัว
ช่วงชิงเวลาที่น้ำย่อยทำงาน หาอะไรง่ายๆ กิน อากาศร้อน เราไม่ค่อยอยากออกไปไหน เพราะแค่เจอแดดก็เหมือนจะหมดแรง
เรามีขนมปัง มีไข่ มีมะเขือเทศ มีหอมใหญ่ ประกอบร่างเป็นแซนด์วิชได้
ช่วงนี้ฉันผอมลงไปหน่อย ร่างกายต้องการโปรตีน ครั้นจะกินไข่สองฟองก็เลี่ยนไป
เอาหมูกับเนื้อวัวออกจากตู้เย็น สับรวมกัน สับแต่พอหยาบๆ เนื้อสัตว์สองชนิดนี้ใช้ร่วมกันแล้วอร่อยมาก
เพิ่มผิวสัมผัสและรสชาติด้วยหอมใหญ่กับแคร์รอต ใช้แคร์รอตหั่นฝอย และหอมใหญ่หั่นเต๋า ผัดไฟอ่อนให้นิ่มเสียก่อน แล้วค่อยมาคลุกกับเนื้อสัตว์ ปรุงรสด้วยพริกไทยดำและเกลือ
ปั้นเป็นก้อนใหญ่ๆ จี่ไฟกลางให้สุก
ผักช่วยให้เนื้อสัตว์ไม่แน่นเกินไป แต่ถ้าเราใส่โดยที่ยังไม่ได้ผัด ผักจะถูกไฟดึงน้ำออกมา การผัดไฟอ่อน จึงทำให้ผักเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเนื้อสัตว์มากขึ้น
ได้โปรตีนมากพอแล้ว ขนมปังชิ้นหนาชิ้นเดียวก็น่าจะพอ ฉันตัดสินใจในนาทีสุดท้าย ว่าจะทำแบบเปิดหน้า
เอาขนมปังทาเนย นาบบนกระทะให้เนยซึมลงไป เป็นการอุ่นขนมปังแบบที่ฉันชอบที่สุด
ทามายองเนสบางๆ ตามด้วยมัสตาร์ด วางผักเท่าที่มี ประกอบด้วยแตงกวาดอง มะเขือเทศ และหอมหัวใหญ่
สำหรับเขา ไม่มีผักใบเขียวไม่เป็นไร แต่ขาดหอมหัวใหญ่ไม่ได้
คิดว่าไหนๆ ก็กินแบบเปิดหน้า วางไข่ดาวข้างจานเลยก็แล้วกัน
“สั่งอเมริกาโน่เย็นมาให้แล้ว” เขาเดินมาบอก
ฉันยิ้ม ดีมาก กินมื้อนี้ ตบท้ายด้วยกาแฟ ฉันจะลุยกับสบู่อีกสักตั้ง ต้องจัดสรรสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสมกับการบ่ม ไม่ยอมแพ้เด็ดขาด
ตอนที่ฉันวางจานอาหารของเราบนโต๊ะ พี่ยกกับทีมกินอิ่มแล้ว เราสั่งชามะนาวมาให้พวกเขาด้วย เพราะพวกเขาไม่ดื่มกาแฟ
“อร่อย” เขาว่า “หมูกับเนื้ออร่อยมาก”
“ทำอาหารเนี่ย ควบคุมได้มากกว่าสบู่เยอะ”
เขาหัวเราะ “ซื้อเตาอบ เชื่อสิ”
ก็ถ้าไม่มีทางอื่น คงต้องแล้วล่ะ ฉันคิด ชี้สบู่ที่ล้มเหลวแบชนั้น “ทิ้งลงถังไปเนอะ”
“ทำใหม่ สวยกว่าเดิม” เขาปลอบใจ
ฉันไม่เคยท้อกับปัญหาของสบู่ ฉันรู้ว่ามีโอกาสพัง เมื่อลองน้ำหอมใหม่ ลองลวดลายใหม่ ถ้ามันพัง ก็ปล่อยมันไป น้ำหอมกลิ่นใหม่ สบู่แบชใหม่รออยู่
พรุ่งนี้ดีกว่า และตอนต่อไปต้องสนุกขึ้น ชีวิตควรเป็นเช่นนั้น
