ขอแสดงความนับถือ

 

“นิ้วกลม” ยังคงพา “มิตรสหาย” มาให้เรารู้จัก

ผ่านคอลัมน์ มิตรสหายเล่มหนึ่ง (หน้า 49) ของเขาอย่างสม่ำเสมอ

สัปดาห์นี้พา ซาชารี อาร์ วู้ด มาทักทาย

 

ซาชารี อาร์ วู้ด เป็นประธานกลุ่มนักเรียนที่วิลเลียมคอลเลจ

กลุ่มของเขาใช้ชื่อว่า ‘Uncomfortable Learning’ หรือ ‘การเรียนรู้ที่น่าอึดอัด’

เหตุไฉนจึงตั้งชื่อเช่นนั้น?

เพราะคนหนุ่มผิวดำคนนี้เชื่อว่า การรับฟังความคิดเห็นที่น่าอึดอัด

มีข้อดีและคุ้มค่าที่จะใช้เวลากับประสบการณ์เช่นนี้ในชีวิต

เขาจึงมักจัดกิจกรรม ‘การเรียนรู้ที่น่าอึดอัด’ อย่างสม่ำเสมอ

โดยเชิญสปีกเกอร์ ที่มีความคิดชวนขัดแย้งมาพูดที่โรงเรียน

อันเหมือนโยนหินก้อนใหญ่ลงไปในบ่อน้ำ

เกิดวงกระเพื่อมจากคนที่หลากหลาย

บางคนอาจรู้สึกว่าแนวความคิดของแขกรับเชิญคุกคามสถานะของตน

บางคนขอให้ยกเลิก เปลี่ยนตัวคนพูด

 

ซาชารีบอกว่าเข้าใจดี กิจกรรมที่สร้างขึ้นอาจทำร้ายจิตใจบางคน

กระทั่งตัวเขาเองก็ไม่ชอบฟังผู้บรรยายที่มาบอกว่า ขบวนการสตรีนิยมกลายมาเป็นสงครามต่อต้านผู้ชาย หรือคนดำไอคิวต่ำกว่าคนขาว

กระนั้น เขาก็คิดว่าการหัดรับฟังความคิดที่เราไม่ชอบนั้นสำคัญ

จึงยืนยันที่จะเชิญผู้บรรยายเหล่านี้มาพูดที่โรงเรียน

ด้วยเราปฏิเสธไม่ได้ว่า แนวคิดที่ตรงข้ามกับตัวเองนั้นมีอยู่ในสังคม และมีคนอีกนับล้านที่เห็นด้วยกับคนเหล่านี้

หากเราต้องการให้สังคมดำเนินไปข้างหน้าก็ต้องเข้าใจแนวคิดที่ต้านทานอยู่ด้วย

และการรับฟัง ถกเถียง เรียนรู้จากแนวคิดที่แตกต่างจะนำมาซึ่งการค้นพบจุดร่วมบางประการ

หากเราไม่เจอจุดร่วมกับผู้พูด เราอาจจะพบจุดร่วมระหว่างเรากับผู้ฟังอีกฝั่งหนึ่ง

เขาเชื่ออย่างยิ่งว่า กิจกรรมเช่นนี้นำมาซึ่งความเข้าใจที่ดีขึ้นระหว่างสองฝ่าย

อันเกิดขึ้นได้จากการเป็นผู้ฟังที่ดี

 

“นิ้วกลม” บอกว่า ฟังซาชารีบอกเล่าเรื่องราวและความคิดของเขาแล้ว

คล้อยตามเหตุผลที่ว่าเป็นเรื่องคุ้มค่าที่เราจะรับฟังความคิดเห็นที่เราไม่ชอบ

สำคัญที่สุดก็คือ เราต้องอยู่ร่วมกับคนที่คิดไม่เหมือนกัน คนละขั้ว

เราปฏิเสธการมีอยู่ของพวกเขาไม่ได้

แทนที่จะอยู่ร่วมด้วยความเกลียดกลัว

น่าจะดีกว่าถ้าอยู่ร่วมกันด้วยความพยายามเข้าใจความคิดของอีกฝ่ายหนึ่ง

เข้าใจ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย

แต่เข้าใจเพื่อมองเห็นความเป็นไปได้อื่นที่มีอยู่จริงในสังคม

เข้าใจรากที่มาของความคิดนั้น

และไม่แน่, วันหนึ่งเราอาจพบความหวังเล็กๆ

เมื่อสามารถแลกเปลี่ยนกันจนพบเจอจุดร่วมบางอย่างระหว่างคนที่คิดต่าง ปรับความคิดเข้าหากัน

หรือบางครั้งอีกฝ่ายอาจได้บางแง่มุมจากเราไป

บางครั้งเราก็ได้รับจากเขามา

อย่างน้อยที่สุด การได้ฟังกัน เจอกัน แลกเปลี่ยนกัน

ก็ทำให้เราไม่อยู่ร่วมกันอย่างแบ่งแยก โกรธ เกลียด กลัว

และอยู่ภายใต้สังคมที่ไม่ไว้ใจซึ่งกันและกันเกินไปนัก

 

“มิตรสหาย” ที่ “นิ้วกลม” พามาให้เรารู้จักนี้

อาจทำให้เราผ่านเดือนมีนาคม ไปได้อย่างสงบ สันติ บ้างก็ได้

เป็นเดือนมีนาคม ที่ใครๆ ก็ว่าร้อนรุ่ม

จนอาจ “เผา” ทำลายกันและกันได้อีกครั้ง

โปรดสนใจ ‘การเรียนรู้ที่น่าอึดอัด’