ต้องยอมรับว่าสถานการณ์#ม็อบ28กุมภาพันธ์ ก่อให้เกิดอาการตื่น ตะลึงในทางการเมืองเป็นอย่างสูง

ไม่ว่าจะจาก”อำนาจรัฐ” ไม่ว่าจะจาก”สังคม”

เนื่องจาก REDEM ประกาศอย่างเด่นชัดว่า เป็นการชุมนุมที่ไม่มี”แกนนำ” เป็นการชุมนุมที่ไม่มีการตั้ง”เวที” เมื่อไม่มีเวทีก็ไม่มีกิจกรรม”ปราศรัย” ไม่มีการ์ด ไม่มีรถห้องน้ำ

หน้าที่ของ REDEM จึงเสมอเป็นเพียง “ผู้ประสาน”และนำเสนอแนวทางกว้างๆของการเคลื่อนไหว ทั้งมิได้เสนอโดยพละการ ตรงกันข้าม ผ่านการสอบถามแล้วจึงลงมติตามเสียงส่วนใหญ่

เริ่มจากการกำหนดวันและเวลา ตามมาด้วยสถานที่ในการชุมนุม แม้เมื่อมีการชุมนุมไปแล้วและกำหนดวาระไปแล้วแต่เมื่อเกิดข้อเสนอใหม่ก็พร้อมเปลี่ยนแปลงไปตามความเห็นด้านหลัก

ทั้งๆที่รูปแบบการชุมนุมและเคลื่อนไหวเช่นนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว เพียงแต่มิได้ประกาศอย่างแจ้งชัด แต่เมื่อประสบเข้าก็ตกใจ

เป็นความตกใจที่ไม่แน่ใจว่าทิศทางและแนวโน้มจะเป็นเช่นใด

 

ต้องยอมรับว่านับแต่ถูกสลายการชุมนุมพร้อมกับการประกาศสถาน การณ์ฉุกเฉินขั้นร้ายแรงในกทม.ในเช้าวันที่ 15 ตุลาคม 2563 พร้อม กับการจับกุมบุคคลที่ต้องสงสัยว่าเป็น”แกนนำ”

ไม่ว่าจะเป็น นายอานนท์ นำภา ไม่ว่าจะเป็น นายพริษฐ์ ชิวารักษ์ ไม่ว่าจะเป็น นายภาณุพงศ์ จาดนอก

สภาพการณ์ของการเคลื่อนไหวของเป็นอย่างที่เป็นในปัจจุบัน

เมื่อเผชิญกับการสลายการชุมนุมอย่างรุนแรง ณ ปทุมวัน ย่าน สยามสแควร์ เมื่อคืนวันที่ 16 ตุลาคม ปรากฏการณ์ที่ตามมาก็คือการชุมนุมโดยอัตโนมัติเกือบตลอดเดือนตุลาคม

ไม่ว่าจะเป็นที่ห้าแยกลาดพร้าว ไม่ว่าจะเป็นที่แยกเกษตร บางเขน ไม่ว่าจะเป็นที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ กระทั่งเคลื่อนขบวนไปยังบริเวณหน้าทำเนียบรัฐบาล

โครงสร้างและการเคลื่อนไหวก็ไม่ต่างจาก#ม็อบ28กุมภาพันธ์

เพียงแต่ใน#ม็อบ28กุมภาพันธ์ มีการยืนยันในเรื่องไม่มีแกนนำ ไม่มีเวที ไม่มีการปราศรัย ไม่มีการ์ด ไม่มีรถห้องน้ำเท่านั้น

 

หากเคยมีบทสรุปว่าการปรากฏขึ้นของ”เยาวชนปลดแอก”เมื่อเดือนกรกฎาคม 2563 คือรูปการของการชุมนุม”มิติใหม่” แล้วการปรากฏขึ้นของ#ม็อบ28กุมภาพันธ์จะเรียกว่าเป็นอะไร

การถกแถลง อภิปราย เพื่อสรุปอย่างเข้มงวดและจริงจังย่อมดำ เนินไปตามธรรมชาติแห่งการเคลื่อนไหวและหา”บทเรียน”