ทางรอดอยู่ในครัว

: ตำบ่าโอ กินด้วยกันอร่อยที่สุด

 

ตั้งแต่ทำ Vlog เราเจอกันบ่อยขึ้น จริงๆ แล้วเราไม่ค่อยว่างนัก จ๋าทำงานหลายอย่าง มีหลายเรื่องต้องดูแล

มิ้วอยู่กับบ้านก็จริง แต่ต้องทำงานหน้าจอคอมพิวเตอร์ แต่พวกเราเป็นนักบริหารเวลาที่พอใช้ได้

เราทำ Vlog เพราะนึกสนุก และแรงเหลือ แต่พอถ่ายไปราว 10 EP ฉันก็รู้ว่า เหตุผลที่แท้จริงมีสองข้อ

หนึ่ง มันทำให้เราเจอกันบ่อยขึ้น แบ่งปันทุกข์สุขกันง่ายขึ้น

สอง เราต่างเป็นนักสื่อสาร อยากเล่าเรื่องออกไป ฉันเล่าด้วยตัวหนังสือ จ๋าเล่าด้วยภาพ มิ้วมักมีไอเดียดีๆ

เราไม่ได้นัดกันบ่อย หนึ่งสัปดาห์เราจะเจอกันอย่างมากก็สองวัน (ยกเว้นในคลาสโยคะออนไลน์) และวันที่เราเจอกันนั้น เราจะถ่ายให้มากที่สุด

ถ้าลงครัว เราถ่ายเก็บไว้สามอีพี ถ้าไปนอกสถานที่ อย่างน้อยต้องสองอีพี เราทำ Vlog อย่างกับมันจะทำรายได้ก้อนใหญ่ให้เรา ซึ่งจริงๆ แล้วตรงกันข้าม เราจ่ายไปแล้วไม่น้อย เราจะถอยกล้องใหม่ด้วย เพื่อให้คุณภาพงานดีกว่าเดิม

 

วันนี้เรานัดกัน 11.00 น. ไปถ่ายร้านพิซซ่า แล้วกลับมาถ่าย EP 0 ที่บ้าน

EP 0 เราจะแนะนำตัวเอง แนะนำช่องของเรา เราน่าจะไม่เหนื่อยเลยเมื่อเทียบกับอีพีอื่น ไม่ต้องจ่ายตลาด ไม่ต้องทำกับข้าว ไม่ต้องไปไหน แค่แต่งตัวสวยๆ แล้วเป็นตัวของตัวเอง

จ๋า inbox มาถาม เราจะถ่ายแค่นั้นจริงๆ เหรอ

เอาอาหารอีกสัก EP ดีมั้ย ได้นะ-ฉันตอบ

ถ่ายเก็บไว้เยอะๆ ก็ดีค่ะ-จ๋า

มิ้วยังเงียบ

มิ้วอ่านแล้ว แต่เงียบ หมายความว่าเธอไม่พร้อม เธอมาอยู่กับเราได้เสมอนั่นละ แม้ต้องทำงาน ก็แค่เอาคอมพิวเตอร์มา แต่เธออาจไม่มีสมาธิพอสำหรับถ่าย

งั้นถ่ายอีพี 0 เสร็จ กินข้าวกันอีกมื้อ แยกย้ายกลับบ้าน-ฉันสรุป

สรุปไปตั้งแต่เมื่อคืน ครั้นถึงวันนี้ จ๋ากับมิ้วก็ลงรถมาพร้อมส้มโอสองลูก

ส้มโอจากสวนบ้านจ๋า ส้มโอเปรี้ยวจี๊ด ซึ่งหากินได้ยากเต็มที

ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมทั้งส้มโอเปรี้ยวๆ มะม่วงเปรี้ยวๆ ถึงหายไปจากท้องตลาด เหลือแต่ส้มโอหวาน กับส้มโอจืดๆ

“ต้องตำส้มโอแล้วจ๋า” ฉันบอก

จ๋าหัวเราะ “หนูเตรียมมาให้พี่หมดแล้ว ทั้งตะไคร้ ผักชีฝรั่ง มะเขือ และก็ปลาแห้ง เดาว่าพี่น่าจะกินเหมือนหนู ไม่ใส่น้ำปู”

“จริงๆ พี่ชอบน้ำปู แต่ว่า ถ้าเค้าทำไม่ดี มันก็เหม็น เหม็นไปจริงๆ”

จ๋าพยักหน้าเห็นด้วย

“แล้วเราจะกินส้มโอกันก่อนถ่ายเลยเรอะ นี่ฉันเตรียมพายสองชนิดมากินระหว่างถ่าย” มิ้วถาม

มิ้วเป็นเจ้าหญิงขนมหวาน เธอรู้จักร้านขนมอร่อยๆ เธอสรรหาจนเจอ ทั้งพาย ครัวซองต์ และเค้ก

“เราจะกินทั้งหมด รวมทั้งไปกินพิซซ่าด้วย แต่ตอนนี้พี่จ๋างปากจ๋างคอ กินขนมจะยิ่งเมาหัวก่อ” ฉันว่า

“จะกินตำบ่าโอก่อนอี๊เตอะ” มิ้วกระแทกเสียง

“แม่น” ฉันกับจ๋าตอบพร้อมกัน

 

มิ้วเอากล่องขนมไปแช่ตู้เย็น เธอเริ่มคุ้นเคยกับบาร์และครัวของฉัน ไม่ต้องถามว่าอะไรอยู่ตรงไหน ซึ่งดี ฉันจะได้ไม่ต้องหยิบให้

“มะ ให้ทำอะไรบ้าง” มิ้วถาม

เธอน่ารักตรงนี้ ต่อให้ไม่ชอบเปรี้ยว เธอก็กินกับเราได้ ต่อให้เธออยากกินขนมใจจะขาด แต่ถ้าเรากินตำส้มโอก่อน เธอก็ช่วยทำ

เราช่วยกันปอกส้มโอ แกะเอาแต่เนื้อ ระวังไม่ให้เม็ดหล่นลงไปอย่างเด็ดขาด เพราะลองเจอเข้าสักคำ จะหมดอร่อยไปทั้งครก

ปลาแห้งหรือฮ้าแห้ง จ๋าย่างมาแล้ว

ฉันซอยตะไคร้สองต้น มะเขือเปราะหั่นบางๆ สองลูก ผักชีฝรั่ง 5 ใบ ซอยให้ละเอียด ทั้งสามอย่างนี้ ขาดอะไรไปไม่ได้ จะไม่เป็นตำส้มโอ

จะใช้พริกแห้งหรือพริกขี้หนูก็ได้

 

เริ่มต้นจากตำปลาแห้งย่างตัวเล็กๆ จากนั้นก็โยนกระเทียมกับพริกลงครก ตำต่อจนทั้งสองอย่างละเอียด ปรุงรสด้วยน้ำปลา น้ำตาลมะพร้าว คนให้เข้ากันสักหน่อย แล้วเอาส้มโอลงครก คลุกให้ทั่ว ใช้สากนวดเบาๆ

น้ำส้มโอจะออกมาบ้าง นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการ แต่ต้องไม่มากเกินไป ไม่ตำจนส้มโอเละ เราจะเก็บส้มโอไว้เคี้ยว

ถ้าใส่น้ำปู ควรใส่ตอนนี้ แต่เราจะข้ามไปเลย ใส่มะเขือเปราะทั้งหมดกับตะไคร้ซอยครึ่งหนึ่ง คลุกให้เข้ากันในครก แล้วช่วยกันชิม

ต่างให้ความเห็นตรงกัน-อยากได้เค็มอีกนิด

โอเค เยาะน้ำปลาแล้วตักใส่จาน โรยหน้าด้วยตะไคร้ที่เหลือ กับผักชีฝรั่ง

“โอย มันสดชื่นอ่ะ กินแล้วสดชื่นมาก” มิ้วว่า

ฉันกับจ๋ามองหน้ากัน แล้วอมยิ้ม เจ้าหญิงขนมหวานชอบตำส้มโอ

“เหมือนวันก่อนไง ที่พี่มิ้วบอกว่าไม่ชอบจอผักกาดนัวๆ แต่พอพี่ทำแบบนัวๆ ให้กิน ก็ลำแต่ลำว่า” จ๋าว่า

ฉันเริ่มไม่แน่ใจ หรือมิ้วชมเพื่อเอาใจฉัน “ลำแต้ก่อ” ฉันถาม

“ลำก๊ะ กินโต้ยกั๋นมันตึงลำ”

อันนี้ก็ถูกของเธอ ถูกต้องที่สุด

Perfect Passion : The beginning Ep.0