ถนนเศรษฐกิจ 1

ข่าวร้ายจากการระบาดของไวรัสโควิด-19 ยังมีอย่างต่อเนื่อง

โดยเฉพาะจาก จ.สมุทรสาคร จุดระเบิดแรก

ข่าวร้ายยังไม่หมดสิ้น

โดยเฉพาะจากย่านที่เรียกว่า “ถนนเศรษฐกิจ 1”

ที่รวมถึงพื้นที่รัศมีโดยรอบ 1-5 กิโลเมตร

ด้วยเป็นที่ตั้งของโรงงานผลิตและจำหน่ายอาหารทะเล อาหารทะเลแช่แข็ง ปลากระป๋อง ที่ส่งออกไปทั่วโลก

มูลค่ากว่า 100,000 ล้านบาทต่อปี

มีคนงานไทยและต่างด้าว โดยเฉพาะพม่ารวมๆ แล้วนับแสนคนเช่นกัน

ด้วยจำนวนแรงงานมหึมานี้เอง ทำให้ผู้ประกอบการตื่นตัว

ด้วยกังวลว่าอาจมีแรงงานติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ด้วย

จึงพากันควักกระเป๋า ตรวจหาเชื้อในคนงานของตนเอง

ซึ่งก็แจ๊กพ็อต พบแรงงานติดเชื้อปริมาณน่าตกใจ

โรงงานขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ประมาณ 4,000 คน พบผู้ติดเชื้อประมาณ 900 คน

หรือเกือบ 1 ใน 4

หากตั้งเป้าตรวจกันนับแสนคน

จำนวนผู้ติดเชื้อจะมากมายขนาดไหน

ตัวเลขอันน่าตกใจนี้

ลำพังแค่การบริหารจัดการภายในโรงงานก็หนักหนาสาหัสสากรรจ์อยู่แล้ว

จะเอาผู้ติดเชื้อไปไว้ไหน จะลอยแพก็ไม่ได้

ภาครัฐจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือได้มากน้อยเพียงใด

ข้อเสนอให้ตั้งโรงพยาบาลสนามในโรงงาน จะเป็นไปได้เพียงใด

เพราะภาพที่ปรากฏออกไปว่า โรงงานที่ผลิตอาหารทะเลมีจุดเสี่ยงติดโรค ตั้งเคียงข้าง

ย่อมทำลายความเชื่อมั่นของผู้บริโภคหนักแน่

เพียงแค่ข่าวผู้ติดเชื้อจำนวนมหาศาล ก็ย่อมทำให้ประเทศที่นำเข้าหูผึ่งด้วยความหวาดผวาแล้ว

ด้วยอาจไม่วางใจ จะมีการแปดเปื้อนเชื้อในภาชนะหรืออาหารทะเลแช่แข็งหรือไม่

เสี่ยงที่อาหารทะเลแช่แข็งจากสมุทรสาครถูกแบนมีสูง

ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้นจริง

ก็เท่ากับเจอหายนะซ้ำเข้าไปอีก

ตอนนี้ผู้ประกอบการได้แต่ภาวนาว่า ผู้นำเข้าจะไม่ตื่นกลัวถึงขนาดแบน

แต่จะประคองความเชื่อมั่นไปได้แค่ไหน

ไม่มีใครให้คำตอบได้

ถ้าหากอาหารทะเลไทยถูกแบน

ย่อมทำให้ความหวังว่าเครื่องยนต์ภาคส่งออกในปี 2564

จะติดเครื่องนำพาให้เศรษฐกิจของประเทศโดยรวมขับเคลื่อนไปได้ริบหรี่ไปด้วย

ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายช่วยคุ้มครองลูกหลาน

ตลาดที่สนองคนในประเทศ ก็พังพาบไปแล้ว

อย่าฉุดโรงงานที่สนองคนทั่วโลก พังพาบไปด้วยเลย

ส่วนรัฐบาลและภาครัฐ จะหวังฝากผีฝากไข้ได้ขนาดไหน

–เออ ก็นั่นละนะ