ความนัย จากหยกรูปจักจั่น (78)

การพบระหว่างมู่เสี่ยวหวังเยกับโจวเซวียนซิงมิได้พบกันอย่างธรรมดา ลำพังผู้หนึ่งเยาว์วัยอย่างยิ่ง ลำพังอีกผู้หนึ่งอาวุโสอย่างยิ่ง ก็เร้าความสนใจอย่างยิ่งแล้ว

ยิ่งเมื่อมู่ซิงล้วงถุงผ้าเล็กๆ ถุงหนึ่งยื่นส่งให้โจวเซวียนซิง

เมื่อเปิดปากถุงแล้วเทใส่อุ้งมือ ปรากฏเป็นหยกรูปจักจั่นชิ้นหนึ่งแกะสลักได้เสมือนจริงราวกับมีชีวิต เนื้อหยกนวลเนียนเกลี้ยงเกลาเด่นชัดว่าเป็นหยกล้ำค่าหาได้ยาก

คำถามจากโจวเซวียนซิงน่าสนใจ

“เสี่ยวหวังเย ท่านบอกว่า คนที่ให้ท่านนำหยกชิ้นนี้เพื่อมาพบข้าจะรอข้าอยู่ที่นอกเมืองใช่หรือไม่”

“จดหมายบอกว่า ระหว่างทางที่ท่านกลับวัดหลิงอิ่นเขาจะมาพบท่าน”

โจวเซวียนซิงส่งเสียง “อึม” ออกมาคำหนึ่ง กำหยกที่อยู่ในอุ้งมือแน่นพร้อมกับปิดตานิ่งเงียบเมื่อเดินทางไปได้ราวครึ่งชั่วยาม มู่ซิงเลิกม่านผ้าค่อยหันกลับมากล่าว

“ท่านปู่โจว คนที่ท่านจะพบเขามารออยู่แล้ว”

“ไห่เยี่ยน” บรรยายความตามสำนวนแปลของลีหลินลี่ ออกมาว่า เรียวคิ้วขาวโพลนของโจวเซวียนซิงกระตุกวูบหนึ่ง ก่อนเกาะแขนมู่ซิงโอนเอนลงจากรถ

ขณะมองรอบๆ ชายกลางคนผู้หนึ่งเดินตรงมา กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงนอบน้อม

“ท่านผู้เฒ่าโจว ประมุขของเราน้อมรอท่านอยู่นานแล้ว เชิญท่านผู้เฒ่าทางนี้” จบคำก็ตรงเข้าไปพยุงพาเดินอ้อมหินสูงข้างทาง เลี้ยวโค้งไปยังชะง่อนหินเล็กๆ ที่สามารถหลบลม

ตรงนั้นเหมยฉางซูในชุดขาวยืนยิ้มต้อนรับพลางค้อมคารวะ

โจวเซวียนซิงหรี่ตามองในกระสวนแบบพินิจขึ้น-ลงอยู่ครู่หนึ่งจึงค่อยคลายมือออกเผยให้เห็นรูปหยกจักจั่น

“หยกชิ้นนี้เป็นของท่าน”

เมื่อได้รับคำยืนยันว่า “ถูกต้อง” คำถามอันตามมาคือ “ท่านได้มาจากไหน” เมื่อได้รับคำตอบ “ท่านได้มาจากไหน” เมื่อได้รับคำอธิบาย “ท่านผู้เฒ่าหลีฉงมอบให้”

ย่อมตามมาด้วยคำถาม “ผู้เยาว์เคยได้รับการอบรมจากท่านผู้เฒ่าหลี”

“หลีฉงตอนนั้นมีตำแหน่งเป็นพระอาจารย์ ไม่รังเกียจชนชั้นล่างจึงก่อตั้งโรงศึกษาแห่งหนึ่งขึ้นมาที่นอกกำแพงวัง ลูกศิษย์ของเขาไม่ใช่หมื่นคนก็ต้องมีแปดพัน

ดังนั้น ย่อมปรากฏอยู่ทั่วทั้งแผ่นดิน

ทว่า กล่าวถึงที่สุด ศิษย์ที่เป็นความภาคภูมิใจกลับมีแค่ไม่กี่คนเท่านั้น ผู้ชราเป็นสหายความรู้ของเขาคบหาไม่เข้มข้นแต่ลึกซึ้ง ศิษย์หลายคนนั้นของเขาข้าล้วนรู้จักดี

“แต่ผู้เยาว์ ผู้ชรากลับไม่เคยเห็นมาก่อน” เป็นคำถามจากโจวเซวียนซิง

“ผู้เยาว์เล่าเรียนไม่เก่ง ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของท่านอาจารย์ อีกทั้งเรียนรู้อยู่ไม่นาน ธรรมดาที่ท่านผู้เฒ่าจะไม่รู้จักผู้เยาว์”

ปมเงื่อนของทั้งหมดนี้อยู่ตรงไหน

โจวเซวียนซิงอธิบายว่า “ท่านมีหยกของพี่หลี ผู้ชราย่อมต้องช่วยเหลือ เพียงแต่คิดไม่ถึง เวลาผ่านไปหลายปีได้พบเห็นหยกชิ้นนี้อีกครั้งด้วยเรื่องของราชสำนัก”

นั่นก็คือ การประชุมปราชญ์เพื่อชี้ขาดพระราชพิธีบวงสรวง

“พี่หลีปีนั้นถูกปลดตำแหน่งจนหลบลี้จากเมืองหลวงด้วยความโกรธแค้นเต็มอก สาบานว่าจะไม่กลับมาอีก ผู้ชราไม่ทราบว่าผลที่ได้จากการเข้าวังคราวนี้

“ใช่เป็นไปตามความประสงค์ของเขาหรือไม่”
นั่นคือความสงสัย นั่นคือความขัดแย้งในความรับรู้ของโจวเซวียนซิงมหาปราชญ์ซึ่งมีความสัมพันธ์กับหลีฉงมาอย่างยาวนานในกาลอดีต

ความสงสัยนี้เหมยฉางซูเป็นผู้ตอบ เป็นผู้ให้ความกระจ่าง