หลังจากเซ็นชื่อหนังสือล็อตแรกที่สำนักพิมพ์มติชน

ผมก็เกิดไอเดียสนุกๆ ขึ้นมา

ให้ “แพน” ผู้ช่วยของผมช่วยหาตัวเลข “ใบ้หวย” ให้ที

เคยเห็นหนังสือหวยสมัยก่อนไหมครับ ที่มีคนอ้างตัวเป็นอาจารย์เขียนตัวเลขหลายตัวพันกันไปมา ให้คนตีความได้หลายๆ แบบ

“แพน” เลือกมาสัก 10 แบบ

ผมเคาะเหลือ 3 แบบ

ทำเป็น “ตรายาง”

คือ เซ็นชื่อแบบปกติมานาน

อยากมีลูกเล่นใหม่ๆ เพิ่ม

ล้อกับชื่อหนังสือเล่มใหม่ “โลกนี้ไม่ได้มีคำตอบเดียว”

นึกดูสิครับ ถ้าเราเขียนคำสั้นๆ ว่า “หาคำตอบที่ใช่ให้เจอ” หรืออะไรประมาณนี้

เซ็นชื่อ

แล้วปั๊มตรายาง “ใบ้หวย”

มีตัวเลขหลายตัวให้ตีเป็นเลขเด็ด

ไม่รู้ว่า “คำตอบ” ไหนจะเป็นคำตอบที่ถูกต้อง

เข้ากับชื่อหนังสือ

…โลกนี้ไม่ได้มีคำตอบเดียว

แค่คิดก็สนุกแล้ว

ตอนนำมาใช้จริงๆ ยิ่งสนุก

ผมเริ่มเอาตรายาง “ใบ้หวย” มาใช้ตอนเซ็นชื่อวันแรกที่บูธสำนักพิมพ์มติชน

ทุกคนชอบมาก

บางคนยืนดูแล้วตีเลขเลย

ถามผมด้วยว่าเลขที่เขาตีออกมานั้นถูกไหม

ถามเหมือนกับผมล็อกเลขได้

บางคนก็จะขอให้ปั๊มตรายางทั้ง 3 แบบเลย

คาดว่าจะเอาไปใช้หลายงวด

ตอนเดินในงานเจอ “ชลากรณ์ ปัญญาโฉม” ผู้บริหารเวิร์คพอยท์

เขายื่นหนังสือของผมที่ซื้อมาให้ลงอาคม

ผมเซ็นชื่อเสร็จ

เอาตรายางจากกระเป๋ามาปั๊มให้

คืนนั้น “ลิเวอร์พูล” ลงสนามแข่งกับ “แอสตัน วิลล่า”

“กร” เป็นเด็กหงส์

ตอนเช้า เขาโพสต์ลงเฟซบุ๊กบอกว่าอาคมของผมแม่นมาก

เพราะตัวเลขที่ปั๊มไป เห็นเลข 7 กับเลข 2 ชัดเจน

ครับ หงส์แพ้ 7:2

ขนาดผลบอลยังแม่นเลย 555

วันที่ไปเซ็นชื่อหนังสือที่มีการสั่งซื้อล่วงหน้าที่สำนักพิมพ์มติชน

ล็อตสุดท้าย 1,000 เล่ม

ครั้งนี้ ผมจะประทับตรายางทุกเล่ม

มี 3 แบบก็วนๆ กันไป

ผมให้ “ออย” บรรณาธิการเล่มนี้ช่วยถ่ายคลิปการเซ็นชื่อและปั๊มตรายาง

มีการพนมมือปลุกเสกด้วย

ทำเรื่องเล่นๆ ให้ดูจริงจัง

เอาคลิปไปลงในเพจของผมแบบขำๆ

คนชอบมาก

“ออย” ถามว่า หากมีคนตีเลขแล้วเอาไปแทงหวยจริงๆ

“ถ้าผิดเขาจะว่าพี่ตุ้มไหม”

ผมหัวเราะบอกว่าดูชื่อหนังสือสิ

…โลกนี้ไม่ได้มีคำตอบเดียว

แสดงว่ายังมี “คำตอบ” อื่นที่เขาไม่เห็น

เราไม่ผิด

เขาผิด

“แต่ถ้ามีใครคนใดคนหนึ่งถูก แบบนี้เป็นเรื่อง”

ผมจินตนาการให้ “ออย” ฟังว่าเรามีตรายาง 3 แบบ

แต่ละแบบมี “ตัวเลข” ประมาณ 5-6 ตัว

อยู่ที่เราจะดูแบบไหน

เลข 6 กลับหัวก็เป็นเลข 9 อะไรทำนองนี้

3 แบบ ต้องมีสักแบบที่มีเลขตรงกับเลขท้าย 2 ตัว

และเชื่อว่าคงมีคนเอาไปซื้อล็อตเตอรี่จริง

แล้วคิดดูสิ ถ้าใครถูกขึ้นมา

จาก “นักเขียน” จะกลายเป็น “สิ่งศักดิ์สิทธิ์” ทันที

เขาต้องคิดว่า “อาจารย์ตุ้ม” แม่นมาก

จากนั้นก็จะร่ำลือกันไปเรื่อยๆ

เจอกันก็ต้องขอเลข

ที่ผมไปเมืองจันท์เมื่อสัปดาห์ก่อน

บอกคนอื่นว่าไปเลี้ยงรุ่น

แต่เบื้องหลังที่แท้จริง คือ ไปดูทำเลตั้งสำนัก

กะว่าจะไม่เอาที่ริมถนนใหญ่

เข้าออกสะดวกไป

อะไรที่ศักดิ์สิทธิ์ต้องไปมาหาสู่ยากๆ

แต่อย่ายากเกิน

เดี๋ยวคนไม่ไป

สำนักที่เหมาะสมต้องห่างจากถนนใหญ่ไม่มาก

เป็นถนนลูกรังสัก 2 ก.ม.ให้ดูทุรกันดารหน่อย

ที่สำคัญ ราคาที่ดินไม่แพง

ซื้อเก็บไว้เยอะหน่อย

ถ้าสำนักเริ่มมีคนมาหา คนเริ่มพูดถึง

ราคาที่ดินเริ่มขยับ

เราก็แบ่งที่ขาย

รวยแน่ๆ

คิดง่ายๆ ว่าที่เมืองคอน มี “ไอ้ไข่”

ที่เมืองจันท์…

…ก็ต้องมี “ไอ้ตุ้ม”

จินตนาการเริ่มฟุ้งซ่าน

พอเริ่มดัง เราก็ต้องทำ “เหรียญ”

ผมนึกถึงสถานที่ปลุกเสกไว้หลายแห่ง

“เขาสอยดาว” น่าสนใจ

จะร่ำจะรวยก็เหมือนกับการสอยดาวที่อยู่บนฟ้าลงมา

แต่ถ้าเป็นเหรียญสำหรับผู้หญิง

ต้องไป “เนินนางพญา”

ถ้าเป็นผู้ชายที่ต้องการพุทธคุณแบบพระขุนแผน

สาวรัก สาวหลง

ต้องไปปลุกเสกที่ “ท่าใหม่”

ครีเอทีฟได้เรื่อยๆ ไม่เคยมีท่าซ้ำ

หรือถ้าต้องการพลิกแพลง

ที่นี่เลยครับ

“ท่าแฉลบ”

ผมบอกน้องๆ ว่า ถ้าการลงอาคมครั้งนี้สำเร็จ

มีคนถูกหวย

ชีวิตผมอาจเปลี่ยนไป

จะพบเจอง่ายๆ ไม่ได้ เพราะไม่ใช่ “นักเขียน” เหมือนเดิม

แต่เป็น “สิ่งศักดิ์สิทธิ์”

เวลาคุยกัน ท่าทีของผมคงเปลี่ยนไป

คุยกัน แต่ไม่สบตา

มองบนอย่างเดียว

เพื่อให้รู้ว่าสถานะของเราแตกต่างกัน

ยิ่งคิด ยิ่งสนุกครับ

น้องๆ หัวเราะกับความฟุ้งซ่านของผม

ผมเซ็นหนังสือเล่มสุดท้ายเสร็จ

ประทับตรายาง

ก่อนกลับ ผมบอกน้องว่า ถ้าวันที่ 16 นี้มีคนถูกหวยจากการตีเลขใบ้หวยของผม

หนังสือ “โลกนี้ไม่ได้มีคำตอบเดียว” อาจเป็นงานเขียนชิ้นสุดท้าย

เพราะผมค้นพบสัจธรรมแล้ว

เขียนหนังสือไม่รวย

เขียนเลขรวยกว่า