นอกจากเป้าหมายที่มุ่งขยายผู้อ่านสู่คนรุ่นใหม่และสนองตอบยุคไทยแลนด์ 4.0 แล้ว

“มติชนสุดสัปดาห์” ยังคงมั่นคงอยู่กับ “แฟนเก่า”

“แฟนเก่า” ที่ปัจจุบันก้าวเข้าสู่ยุค “สังคมสูงวัย” แล้ว

แต่แม้จะสูงวัยอย่างไร ก็ยัง “แอ๊กทีฟ” อยู่

อย่างสัปดาห์ที่แล้ว นำเสนอเรื่องหัวใจและการรับมืออาการเส้นเลือดตีบ

ปรากฏว่ามีปฏิกิริยาตอบสนองโดยพลัน

ดังอี-เมลฉบับนี้

 

เรียน บรรณาธิการและฝ่ายศิลป์ มติชนสุดสัปดาห์

ฉบับล่าสุด 28 เมษายน – 4 พฤษภาคม พ.ศ.2560 นี้ถูกใจมาก

มีบทความสำหรับผู้สูงวัยหลายบทความ

ที่สำคัญคือคอลัมน์ ขอแสดงความนับถือ ที่ปูพื้นเหลืองอ่อนทำให้อ่านง่ายขึ้นกว่าที่ปูพื้นสีเทา และตัวอักษรก็โตขึ้นด้วย

แต่เดิมคอลัมน์นี้บางครั้งปูพื้นเทาเข้มไปจนอ่านยาก เคยคิดๆ จะส่งจดหมายมาบอกว่า

ไหนๆ หน้านี้ก็หน้าสี แทนที่จะปูพื้นเทาแล้วอ่านยาก ลองปูพื้นสีอ่อนดีไหม

ก็เกรงว่าจะกลายเป็นคนแก่ขี้บ่นไป

ประสาคนแก่สายตาเริ่มฝ้าฟางก็อยากฝากบอก เผื่อว่าจะมีผู้จัดทำนิตยสารหรือพ็อกเก็ตบุ๊กเล่มอื่นๆ ผ่านมาอ่านบ้าง

อย่างหนังสือเกี่ยวกับประเทศญี่ปุ่นที่ออกมามากมาย

หลายเล่มสั่งซื้อออนไลน์ไปแล้วพอเปิดออกมาเข้าขั้นสวยแต่รูปจูบไม่หอม

เรียงพิมพ์ตัวเล็กยังไม่พอ ยังปูพื้นสีเข้มสีจัดจ้านแถมยังลงลวดลายจนกลบตัวหนังสือหมด

บางเล่มย่อส่วนตัวหนังสือเหลือครึ่งหน้า เว้นว่างด้านริมไว้เฉยๆ ฯลฯ

อ่านแล้วปวดตามากจนไม่อ่านดีกว่า

ไม่ทราบว่า มติชนสุดสัปดาห์ เคยมีข้อมูลไหมว่าคนอ่านส่วนใหญ่อายุเท่าไร

เหมือนทาง ต่วย”ตูน เขาเคยทำมาว่ากลุ่มคนอ่านเขามัก 50 อัพ เขาจึงใช้ตัวพิมพ์ค่อนข้างใหญ่ครับ

ขอให้ ขอแสดงความนับถือ อ่านง่ายแบบนี้ต่อไป

ทำถูกใจก็ต้องชมครับ

ประวิตร พิศาลบุตร / บางนา

 

ขอบคุณสำหรับข้อแนะนำ และคำชม จากท่านผู้อาวุโส (ฮา)

มี (ฮา) มิใช่เพราะไม่รู้ผู้หลักผู้ใหญ่

แต่ปูมุข ให้ “ปิยพงศ์ (เมืองหละปูน)” เจ้าเก่า ที่ขอกระเซ้าผู้สูงวัยต่ออีกสักนิด

…อดีตแพทย์หญิง วัยเหยียบแปดสิบ คุ้นเคยกับ อีตา “ปิยพงศ์” เหมือนญาติสนิท

ท่านเป็นแฟนลิเกพันธุ์แท้ของพระเอกหน้าหวาน “เอ” (ไชยา มิตรชัย)

ไชยา ไปแสดงที่ไหน ท่านตามติดไปดูทุกแห่ง

แถมยังเอ่ยปากฝากฝังมาอีกว่า

“ปิยพงศ์ ครบแซยิดเมื่อไหร่ เอาไชยาไปแสดงที่ลำพูนด้วยนะ ค่าตัวไม่แพงหรอก สองสามแสนต่อคืนเท่านั้นเอง” (ตอนนั้นไชยากำลังดังระเบิดเถิดเทิง)

ฟังแล้วสะดุ้ง

แต่เพื่อรักษามิตรภาพ เลยอ้อมแอ้ม แบ่งรับแบ่งสู้ท่านไปว่า “ขอคิดดูก่อนนะป้าหมอ”

แล้วคราวหนึ่ง มิตรภาพของเราก็ขาดสะบั้นลง

เมื่ออีตา “ปิยพงศ์” ไปแสดงความคิดเห็นกับท่านเล็กๆ น้อยๆ ว่า พระเอกไชยา มิตรชัย ตัวเล็กไปหน่อย และนุ่มนวลไปนิด

เท่านั้นละครับ พระเดชพระคุณเอ๋ย

ท่านเป็นฟืนเป็นไฟใส่ทันที ฐานไปติติงพระเอกในดวงใจของท่าน

แล้วมิตรภาพอันยาวนานก็ขาดสะบั้นไปในบัดดล

นึกแล้วก็แสนอิจฉา เอ ไชยา

แต่ อิอิ พูดแล้วจะหาว่าคุย อีตาปิยพงศ์ สมัยยังเอ๊าะๆ อยู่ ก็หล่อลากดินเหมือนกัน

เอ้า เดี๋ยวจะหาว่าสมรักษ์โม้ ส่งภาพมาให้ดูเลย

ถ่ายเมื่อสมัยยี่สิบต้นๆ ตอนตะลุยทำหนังสารคดีคนเดียว

ถ่ายในไร่ฝิ่นแห่งหนึ่ง แถวสามเหลี่ยมทองคำ

ตั้งกล้องถ่ายภาพนิ่งอัตโนมัติ กดชัตเตอร์แล้ววิ่งไปแอ๊กเหมือนพระเอก

แต่อย่ามาดูเดี๋ยวนี้นะ เพราะผิวดำสนิท อ้วนพุงพลุ้ย ผิวเหี่ยวย่นไปทั้งตัว

ผมที่เคยดกดำก็ล้านเลี่ยนเตียนโล่ง เหลือที่ท้ายทอยข้างหูหน่อย ก็ขาวโพลนไปหมด

ฟันฟางหลุดหมดปาก สายตาฝ้าฟาง

พระพุทธ์องค์ถึงได้ตรัสไว้ว่า

“สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา”

“สังขารทั้งหลาย มีความเสื่อมสลายไปเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลาย จงยังประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน ให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด”

“ปิยพงศ์” (เมืองหละปูน) คนเคยหล่อ

 

จะเคยหล่ออย่างไร (ดูรูปประกอบ-ฮา)

แต่ “ปิยพงศ์” (เมืองหละปูน) น่าจะต้องไปขออภัยป้าหมอ

ฐานไปว่า ไชยา มิตรชัย “ตัวเล็ก นุ่มนวล”

แล้วยังไงล่ะ ข่าวที่ปิดเร้นดังเรือดำน้ำ

ที่สุดปิดไม่ได้ พระเอกไชยาต้องออกมายอมรับว่ามีภรรยาและลูกมานับสิบๆ ปีแล้ว

เล็ก-นุ่มนวล ซะที่ไหน ละพ่อคู้น…

ก็ ขำ-ขำ, ฝืด-ฝืด ตามประสาชาว “อะนาล็อก”

แต่ถึงจะขำฝืดแค่ไหน ก็ไม่มีพิษมีภัยกับใคร

เพราะไม่เคยไป อะนา “ล็อก” คอ ใครๆ ทั้งสิ้น-แฮ่ม