ฉันตื่นเช้าขึ้น เพราะทำอะไรไม่ค่อยทัน ได้เวลายามเช้าเพิ่มหนึ่งชั่วโมง ได้ดื่มน้ำครบลิตร ได้เก็บโต๊ะทำงาน ได้จัดเสื้อผ้า และบ่อยครั้งที่ได้เขียน

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ดูเหมือนจะไม่ทันอยู่ดี ไม่รู้เหตุผลใดมีน้ำหนักมากกว่ากัน ระหว่างงานที่ดูจะมากขึ้น ฉันทำงานช้าลง หรือเราย้ายมาอยู่บนที่ดินผืนใหญ่ (เดินจากจุดหนึ่งไปจุดหนึ่งต้องใช้เวลา)

อืม…จะทำเป็นลืมอีกเหตุผลไม่ได้ ฉันทำอาหารสามมื้อ ทุกมื้อใช้เวลาเตรียม ทำ กิน เก็บ ล้าง ซึ่งประหยัดเงินได้มาก

ไม่มีอะไรได้มาฟรี ฉันจ่ายอาหารดีราคาถูกด้วยเวลาและแรงงาน

การวางแผนช่วยได้ จ่ายตลาดแต่ละทีต้องคุ้มค่า คิดล่วงหน้าว่าต้องการอะไรบ้าง

อาหารที่ทำง่าย ทำแล้วไม่ต้องเฝ้าเตาเป็นทางเลือกที่ดี

วัตถุดิบ หรือเครื่องปรุงชนิดใดที่มีติดตู้เย็นแล้วสามารถปรุงอาหารได้หลากหลาย ฉันต้องเพ่งมันไว้

ฉันทำไข่เจียวหมูสับ ไข่เจียวแหนมบ่อย รวมทั้งผัดผักด้วย เป็นอาหารที่ประหยัดเวลา มีประโยชน์ และไม่แพง

อาหารแสนธรรมดาแบบนี้ หลายคนไม่ค่อยถ่ายรูปลงไอจีหรือเฟซบุ๊ก แต่ฉันโพสต์ เพราะอยากให้ทุกคนตระหนักว่า การทำอาหารไม่ได้ยุ่งยากเสมอไป ไม่จำเป็นต้องหรูหรา

และอาหารที่ดีคืออาหารที่เราลงมือทำ

 

ตู้เย็นของฉันจึงมีสันในหมู และผักที่เหมาะจะผัดติดไว้เสมอ ข้างเตามีทั้งไข่ไก่และไข่เป็ด

ถ้าฉันเดินเข้าครัวและลงมือทำ ย่อมได้อาหาร ไม่ต้องออกไปไหน และไม่ต้องจ่ายเงิน

นั่นหมายความว่า ก่อนหน้านั้น เราได้วางแผนการจับจ่ายอย่างดี จัดเก็บวัตถุดิบอย่างเหมาะสม

แบ่งหมูใส่ช่องแข็ง ไส้กรอกหรือแฮมก็เช่นกัน มันมีอายุนานกว่าหมู แต่ถ้าซื้อทีละมากๆ แบ่งใส่ช่องแข็งไว้ปลอดภัยกว่า ไม่ต้องนึกเสียดายทีหลัง

ผักชนิดใดเหี่ยวง่าย ฉันผัดกินก่อน ผักที่เป็นหัวๆ เก็บได้ราว 4-5 วัน เรื่องเหล่านี้ ถ้าฝึกคิดทีละน้อย เราจะพบการจัดการที่ลงตัวกับชีวิตและครัวของเรา

ฉันยังยืนยันว่า ทำอาหารกินเองประหยัดกว่าซื้อ แต่คุณต้องใช้วัตถุดิบอย่างคุ้มค่า ที่ว่ากันว่าทำครัวเองแพงกว่าซื้ออาหารเป็นเพราะเราซื้อของมาแล้วไม่หมด บางบ้านทิ้งมากกว่าใช้ ดังนั้น นอกจากการจัดการที่ดี อีกเรื่องที่ฉันให้ความสำคัญก็คือ ความสม่ำเสมอในงานครัว

ต่อให้นึกขี้เกียจ (ซึ่งต้องมีอยู่แล้ว) ฉันก็จะเดินเข้าครัวไปเปิดตู้เย็น สั่งตัวเองให้ทำอาหารจากวัตถุดิบตรงหน้า เก็บกระเป๋าเงินให้มิดชิด

วิธีนี้ช่วยให้ขยันขึ้น หรือไม่ก็หันไปหาคนข้างๆ (ซึ่งเราแคร์) ถาม “อยากกินอะไรมั้ย”

“ข้าวแม่ลูกอ่ะ ไม่ได้กินนานมาก” เขาตอบทันที หางเสียงแอบงอน

 

Oyako Donburi อาหารญี่ปุ่นที่เขาชอบมาก ฉันไม่ค่อยทำ เพราะหาซื้อซอสถั่วเหลืองญี่ปุ่นฝาแดง ชนิด Light colour ในเชียงรายไม่ได้ มีแต่ Soy Sauce kikkoman ฝาแดงแบบปกติ

มาคิดอีกที มันน่าจะใช้ได้นะ ถ้าเติมน้ำ และดีดเกลือเพิ่ม

โอเค ฉันจะทำซอสบัดเดี๋ยวนี้

ซอสชนิดนี้ นอกจากทำข้าวแม่ลูกแล้ว ยังทำข้าวหน้าเนื้อได้ ทำหมูผัดขิงได้ ทำสุกี้ญี่ปุ่นได้ และตุ๋นกับมันฝรั่งอร่อยมาก

ควรทำไว้ติดบ้าน อย่าสนใจเลยว่าหาซอสถั่วเหลืองฝาแดงแบบถูกต้องได้หรือไม่

วิธีทำไม่ยากแม้แต่น้อย

 

ตวงซอส kikkoman ฝาเขียว กับ kikkoman ฝาแดง อย่างละ 1/4 ถ้วย ลงหม้อ ตามด้วยมิริน 1/4 ถ้วยสาเกทำอาหาร 3 ช้อนโต๊ะ น้ำตาลทราย 2 ช้อนโต๊ะ เกลือทะเล 1/2 ช้อนโต๊ะ น้ำเปล่า 1/4 ถ้วยตวง ผงซุปดาชิ 1 ช้อนโต๊ะ

นี่คือสัดส่วนกรณีมีซอสถั่วเหลืองฝาแดงแบบ Light colour แต่ฉันมีแบบฝาแดงปกติ ซึ่งสีเข้มกว่า ดังนั้น ฉันจะเพิ่มน้ำเปล่านิดหน่อย และเติมเกลือ

ตั้งไฟอ่อน คนกระทั่งน้ำตาลละลาย และซอสเดือดปุ๊ดๆ ก็ปิดเตา พอซอสเย็น จัดการกรอกลงขวด เก็บไว้ทำอาหารได้หลายชนิด ฉันมักทำซอสครั้งละมากๆ ตวงทีเดียว 4 ส่วน คุ้มค่ากว่า

เรามีมันฝรั่งเหลือและมีอกไก่ ฉันจะเอามาตุ๋นกับซอสเป็นมื้อแรก (เชื่อว่าเขาชอบไม่แพ้ข้าวแม่ลูก)

หั่นมันฝรั่งเป็นชิ้นใหญ่ แล้วจี่ในกระทะโดยใช้น้ำมันนิดหน่อย ให้ผิวมันฝรั่งเป็นสีน้ำตาล ถือว่าใช้ได้ ตักใส่หม้อรอไว้

ตั้งกระทะอีกใบ ผัดหอมใหญ่หั่นเสี้ยวด้วยไฟอ่อน (ยิ่งมากยิ่งอร่อย) ผัดจนหัวหอมเป็นสีน้ำตาลอ่อน แล้วจึงใส่เนื้อไก่ลงไป (ถ้ามีเนื้อวัวสไลด์จะอร่อยไปอีกแบบ) ผัดให้ไก่ตึงก็พอ

เทไก่ลงไปรวมตัวกับมันฝรั่งจี่ เติมซอสสุกี้หนึ่งส่วนต่อน้ำเปล่าสองส่วน โดยต้องระวัง อย่าให้น้ำกับซอสท่วมส่วนผสม (แค่ปริ่มๆ ก็พอ)

ตั้งไฟอ่อน โดยเปิดฝาไว้ในช่วงแรก เพื่อช้อนน้ำมันออกบ้าง หลังจากนั้นค่อยตุ๋นแบบปิดฝา รอกระทั่งมันฝรั่งสุก น้ำขลุกขลิก ค่อยปิดเตา เปิดฝาไว้

รอให้เย็นจึงเสิร์ฟจะอร่อยกว่า ซอสซึมเข้าไปในมันฝรั่ง และไม่ร้อนเกินไป

 

ทําไว้หม้อใหญ่ จะกินได้หลายมื้อ แต่วันนี้ฉันทำไม่มาก เพราะอยากเก็บซอสไว้ทำข้าวแม่ลูกของโปรดเขา

ตักมันฝรั่งตุ๋นใส่ถ้วย โรยต้นหอมเยอะๆ มีต้นหอมญี่ปุ่นจะดีมาก แต่ว่า…ต้นหอมไทยก็ทำหน้าที่แทนมาหลายครั้งแล้วละ

มันฝรั่งและไก่ตุ๋นคนละถ้วย ข้าวคนละชาม เหมาะกับมื้อเช้า ยังเหลืออีกครึ่งหม้อ เก็บไว้ในตู้เย็น รอให้หายเบื่อ ค่อยเอาออกมาอุ่นโดยใส่เส้นบุกลงไป ไว้กินเป็นมื้อเย็นที่ไม่ต้องการข้าว

แค่นี้เขาก็ยิ้มกว้าง ไม่ต้องถามเลยว่าอร่อยมั้ย ดูตาก็รู้ ต่อให้ไม่ใช่เมนูตามคำขอก็เถอะ

เราต้องจัดสรรตามวัตถุดิบก่อน มันเป็นแผนของแม่ครัวน่ะ