จดหมาย

 

0 สองวัย

เป็นเรื่องยากแสนยากแสนลำบากใจ

ที่จะให้คนวัยดึกและคนวัยเด็กมารอมชอมยอมตามใจกันได้

ด้วยจุดหมายปลายทางในอนาคตของแต่ละฝ่ายนั้นแตกต่างกัน

ระหว่างความกังวลหวาดระแวงของผู้สูงวัย กับจินตนาการอันบรรเจิดเพริศแพร้วของเด็กรุ่นใหม่

ด้วยภาวะซึมเซาเหงาหงอยแห่งวัยจึงเป็นเหตุให้ ส.ว.ใน Generation “ดักดาน” หวั่นไหวในอนาคตอีกไม่ช้าไม่นานของตนเอง

จึงส่ออาการหวงอำนาจ

หวาดกลัวการตรวจสอบ

หวาดผวาการสูญเสียทรัพย์สินศฤงคารอันได้จากผู้อุปถัมภ์ค้ำชูให้อยู่ในตำแหน่ง

จึงเบี่ยงเบน-บ่ายเบี่ยงเลี่ยงประเด็นด้วยทัศนคติ วุฒิภาวะ ตรรกะความคิดจิตสำนึกอันกลับตาลปัตรต่อยศถาบรรดาศักดิ์ของตน แสดงให้เห็นถึงความไม่เหมาะสม ไม่คู่ควรกับตำแหน่งหน้าที่รับผิดชอบซึ่งดำรงอยู่

…เป็นเหตุให้เยาวชนคน Generation Y, Z และประชาชนคนรุ่นใหม่วัย “โมเดิร์น” เกินจะรับได้

เกิดความหน่ายแหนงเสื่อมศรัทธาต่อบุคลิกลักษณะ อุปนิสัยใจคอของบรรดาผู้เป็นใหญ่ในบ้านเมือง

…นานๆ เข้าความอัดอั้นตันใจก็ปะทุเป็นความนึกคิดออกมาพ้องต้องกัน

จึงเกิดเป็นพลังเรียกร้องต้องการให้ “ผู้ใหญ่” ในบ้านเมืองนั้นเคารพตนเอง ซื่อสัตย์ในตำแหน่งหน้าที่

มีหิริโอตตัปปะ, หยุดการให้ร้าย-คุกคามผู้เห็นต่าง

ทำการแก้ไขรัฐธรรมนูญและยุบสภา เพื่อสร้างแนวทางเป็นบรรทัดฐานให้อนาคตพวกเขาได้เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณค่าต่อบ้านเมืองประเทศชาติ

“เด็ก” คือคนที่มีอายุน้อย, ยังเล็ก พวกเขาเหล่านั้น (ลูกหลานของเรา) กำลังเริ่มต้นเรียนรู้ชีวิต ยังไม่เป็นผู้ใหญ่

ส่วน “ผู้ใหญ่” นั้นเคยเป็นเด็กมาก่อน

ผ่านชีวิตเด็กมาแล้วและต่างก็มีความฝันเหมือนๆ กันในวันเยาว์วัย

ที่อยากให้ผู้ใหญ่รักและเมตตา อยากเรียนจบ มีงานทำ เจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ประสบผลสำเร็จในชีวิต

…นายกรัฐมนตรี-ผบ.ทบ.ผ่านบทเรียนวิกฤตชีวิตวิปโยคมาแล้วทั้งตุลาคม 2516 และตุลาคม 2519 ทั้งพฤษภาทมิฬ 2535 และพฤษภาคม 2553 ทั้งการปฏิวัติรัฐประหารเมื่อกันยายน 2549 และพฤษภาคม 2557

ท่านย่อมซาบซึ้งแก่ใจดีว่ามันเป็นเหตุเภทภัยให้ประเทศชาติล้าหลัง

เกิดความแตกแยก-เคียดแค้นชิงชังกันขึ้นอย่างอนาถใจในสังคม

บ้านเมืองอยุติธรรม-ไม่สงบสุข เศรษฐกิจการค้าทำมาหากินเสื่อมทรุด ฯลฯ

หากท่านทั้งสองยังหยุดและสยบอกุศลมูลอันว่าด้วยโลภะ โทสะ โมหะไว้ไม่ได้แล้วละก็ อนาคตของเยาวชนคนรุ่นใหม่ที่จะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันหน้า คงต้องปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรมอย่างจำใจ

ต้องก้มหน้ายอมรับชะตากรรม…

สงกรานต์ บ้านป่าอักษร

 

ระหว่างผู้ใหญ่กับเยาวชน

“สงกรานต์ บ้านป่าอักษร” ดูจะต้องการสื่อกับ “ผู้ใหญ่” มากกว่า

อาจเพราะนอกจากจะไม่มีช่องว่างระหว่างวัยแล้ว

ผู้ใหญ่กับผู้ใหญ่

น่าจะเข้าใจกันได้ดี

ได้ดีถึงการปล่อยวาง

หยุดและสยบอกุศลมูลอันว่าด้วยโลภะ โทสะ โมหะ

เปิดทางและเปลี่ยนผ่านภารกิจแก่คนรุ่นใหม่

ไม่ยึดติด โดยเฉพาะ “อำนาจ”

เครียดขนาดนอนไม่หลับ จะพักก็ได้นะลุ้ง (ฮา)

 

0 สองเกลอ

สองเอ๋ยสองเกลอ

ตำรวจเจออัยการ พาลไปใหญ่

ทำกระบวนการยุติธรรมเลอะเมืองไทย

ใครฤๅจะไว้ใจ โอ้! ไทยแลนด์

 

3 บ. บอส บ่อน อ้อ บ.บาดาล

อนุญาโตตุลาการผลาญล้านแสน

หมดแล้วหรือนักกฎหมายเก่งทั่วแดน

ปล่อยมันฟ้องภาษีแผ่นดิน กินเพลินเอย

นายสมัยสงคราม

 

จากสองวัย ของ “สงกรานต์ บ้านป่าอักษร”

มาถึงสองเกลอ ของ “นายสมัยสงคราม”

ต่างล้วนต้องการ “คำตอบ” อย่างยิ่ง

ด้วยคำตอบนั้น เกี่ยวพันถึงอนาคตของชาติ

ทั้งการเปลี่ยนแปลง

ทั้งความยุติธรรม

และเท่าเทียม

แต่เราจะได้คำตอบจริง-จริงหรือ