เสาร์ที่ 11 กรกฎาคมนี้ ตั้งแต่บ่ายโมงไปถึง 5 โมงเย็น

ทีมงานมติชน-มติชนทีวี-ข่าวสด เขาร่วมกับกลุ่ม CARE จัดเสวนาใต้กรอบใหญ่เรื่องจะฟื้นเศรษฐกิจไทยอย่างไร

โดยหนนี้จะพุ่งประเด็นไปที่เรื่องการท่องเที่ยวเป็นหลักก่อน

ทําไมต้องการท่องเที่ยว

ตัวเลขจากการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยบอกว่า ในปี 2562 รายได้จากการท่องเที่ยวรวมในประเทศนี้คือ 2.8 ล้านล้านบาท

แยกเป็นไทยเที่ยวไทยด้วยกัน 1.1 ล้านล้านบาท

เป็นเทศมาเที่ยวไทย 1.7 ล้านล้านบาท

ความแตกต่างสำคัญของสองกลุ่มนี้อยู่ที่ ไทยเที่ยวไทยนั้นกระจายไปทั่วประเทศ

กว่าร้อยละ 80 มาจากการท่องเที่ยวที่กระจายไปใน 59-60 จังหวัด

ขณะที่ประมาณร้อยละ 80 ของรายได้จากการท่องเที่ยวต่างประเทศ

กระจุกอยู่ในประมาณ 8 จังหวัด

ไล่มาจากภูเก็ต พังงา ชลบุรี (ก็น่าจะพัทยา) สุราษฎร์ธานี (ก็น่าจะสมุย) กระบี่ และกรุงเทพมหานคร

ในจำนวนนี้ ภูเก็ตจังหวัดเดียวมีรายได้จากนักท่องเที่ยวต่างประเทศ 420,000 ล้านบาท

เทียบกับรายได้จากนักท่องเที่ยวไทย 50,000 ล้าน

ประเด็นก็คือ ถ้ายังฟื้นการท่องเที่ยวจากต่างประเทศ (เอาแค่บางส่วนก็ยังดี) ไม่ได้

ให้กระตุ้นการท่องเที่ยวในประเทศอย่างไรก็ยังทดแทนกันไม่ได้

คําถามก็คือ จะเปิดให้การท่องเที่ยวต่างประเทศ (ซึ่งเป็นตัวสร้างรายได้ต่างประเทศที่รวดเร็วที่สุด) ให้กลับ แค่ยังสามารถคงมาตรฐานเรื่อง “ความปลอดภัย” เอาไว้ได้อย่างไร

ในสัมมนาหนนี้จะมีคนมาช่วยกันตอบครับ

ทั้งในภาครัฐ เช่น กระทรวงสาธารณสุข กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา ไปจนถึงการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย และกระทรวงคมนาคม ที่ดูแลเรื่องการเดินทาง

มีตัวแทนภาคเอกชน ทั้งสายการบิน สมาคมโรงแรม สมาคมภัตตาคาร สมาคมสปา

ตัวแทนการท่องเที่ยวท้องถิ่นอย่างภูเก็ต และสมุย

รวมทั้งตัวแทนของภาค “อุปสงค์” จากต่างประเทศ อย่าง AirBNB

ท่านเหล่านี้จะมาขยายความอริยสัจ 4 ว่าด้วยการท่องเที่ยว ให้เห็นภาพรวมทั้งหมด

ว่าทุกข์คืออะไร สมุทัย-ต้นตอแห่งทุกข์อยูที่ไหน

นิโรธ-แนวทาง หลักการของการดับทุกข์เป็นอย่างไร

และมรรค-วิธีการในการดับทุกข์จะเป็นอีท่าไหน

เพื่อจะเสนอให้รัฐบาลท่านพิจารณา

ว่าควรหรือไม่ควรทำอะไรเป็นลำดับต่อไป

และต้องขอออกตัวเองไว้ด้วย ณ ที่นี้ว่า

เจตนาของการเสวนาหนนี้มุ่งไปที่ “ความ” เป็นหลัก

ไม่ได้มุ่งหมายจะกระแทก “คน” หรือทำให้เป็นเรื่องการเมืองแต่อย่างใดทั้งสิ้น

เพราะในฐานะสมาชิกของสังคม ที่หนีไม่รอดวิกฤต

ถ้างอมืองอเท้าอยู่เฉยๆ ก็เหมือนรอวันตาย

ฉะนั้น ถ้ามีอะไรที่พอจะทำได้ คิดได้ พูดได้ ในความสามารถอันจำกัด

ก็ยินดีทำทั้งสิ้น

และเพราะตระหนักในความจำกัด จึงได้พยายามระดมเรียนเชิญผู้รู้ ผู้มีส่วนได้เสีย ผู้รับผิดชอบทั้งเรื่องเศรษฐกิจและสุขภาพ มาช่วยกันคิด ช่วยกันเสนอข้อมูล รวมไปถึงทางรอดทางออก

โดยหวังว่าที่ทำลงไปนั้นน่าจะเป็นประโยชน์บ้าง

จะมากน้อยก็แล้วแต่

แต่เพื่อให้เป็นไปตามมาตรการรักษาสุขอนามัย

เขาจึงเปิดรับผู้ฟังในห้องประชุมข่าวสด ซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน อั้นไว้แค่ 100 ท่าน

และถือโอกาสประชาสัมพันธ์แถมเอาไว้ด้วยว่า

รายการฟื้นเศรษฐกิจที่ประเดิมด้วยการท่องเที่ยวนั้น เป็นแค่การเปิดฉาก

ยังจะมีข้อมูล ความเห็น ข้อเสนอในการคืนชีพภาคเศรษฐกิจ ภาคธุรกิจอื่นๆ ตามมาอีก

ทำกันไปเรื่อยๆ จนกว่าจะตะกายขึ้นมาพ้นเหว

หน้าที่พลเมืองเบื้องต้นน่ะครับ