บทบาทของ CARE คิดเคลื่อนไทย เริ่มมีความเด่นชัดมากยิ่งขึ้นเป็นลำดับ

จากก้าวแรกที่เน้น 150 วันอันตรายทาง”เศรษฐกิจ”

หากติดตามฟังแถลงจาก นพ.สุรพงษ์ สืบวงษ์ลี ก้าวที่ 2 ของกลุ่ม CARE เน้นไปในพื้นที่ทาง”วัฒนธรรม”

นี่ย่อมมิได้เป็นเรื่องน่าแปลก หรือนอกเหนือความคาดหมาย

เพราะว่าเมื่อมองผ่านเงาร่าง นายดวงฤทธิ์ บุนนาค เพราะว่าเมื่อมองผ่านเงาร่าง น.ส.ลักขณา ปันวิชัย เมื่อมองผ่านเงาร่าง นางวีรพร นิติประภา

ก็จะประจักษ์ในบทสรุปของสำนวน “นามของคน เงาของไม้”

เพราะ นายดวงฤทธิ์ บุนนาค เป็นสถาปนิก เพราะ น.ส.ลักขณา ปันวิชัย เป็นพิธีกร นักเขียน เพราะ นางวีรพร นิติประภา เป็นนักเขียนดับเบิล ซีไรท์

ล้วนเป็นบุคคลดีเด่นและอยู่ในแวดวงทาง”วัฒนธรรม”

 

หากมองผ่านภาพ นายพงษ์ศักดิ์ รักตพงษ์ไพศาล หากมองผ่านภาพ นพ.พรหมินทร์ เลิศสุริย์เดช หากมองผ่านภาพ นพ.สุรพงษ์ สืบวงษ์ลี หากมองผ่านภาพ นายภูมิธรรม เวชยชัย

ย่อมมองเห็นพรรคไทยรักไทย ย่อมมองเห็นพรรคพลังประชาชน ย่อมมองเห็นพรรคเพื่อไทย

เป็นสีสันในทางการเมือง เป็นสีสันอันเป็นความเจนตา เจนใจ

แต่เมื่อมองภาพ นายดวงฤทธิ์ บุนนาค เมื่อมองภาพ น.ส.ลัขณา ปันวิชัย เมื่อมองภาพ นางวีรพร นิติประภา

ย่อมเห็นภาพการออกแบบ ย่อมเห็นภาพการเคลื่อนไหวไม่เห็นด้วยกับการปรับภูมิทัศน์ริมแม่น้ำเจ้าพระยาของกทม. ย่อมเห็นภาพ การเป็นพิธีกรปากกล้า

ย่อมเห็นภาพการใช้ปลายปากกาสร้างปฏิกิริยาร้อนแรงและลุ่มลึกในทางวรรณกรรม

นี่ย่อมเป็นความหลากหลายของ CARE คิดเคลื่อนไทย

 

ยิ่งเคลื่อนไหว ยิ่งทำให้เห็นภาพของการเมืองแบบใหม่ การเมืองที่ดำเนินไปอย่างมีการประสาน อย่างมีการบริหาร ดำเนินไปอย่างมีทิศทาง แต่ไม่กำกับอย่างแข็งตัว

เป็นการเมืองภาคประชาชน เป็นการเมืองอันสะท้อนการทำงานในแบบเป็น “แพล็ทฟอร์ม”ในทางความคิด

เหมือนที่เห็นผ่าน”เวบเพจ”สาธารณะหลายแห่ง

ดำรงอยู่อย่างหลากหลาย แต่ก็สามารถเชื่อมร้อยกันได้อย่างเป็นเอกภาพ เป็นเอกภาพในท่ามกลางความหลากหลาย