การ์ตูนที่รัก/นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

Children of the Sea

 

ตอนที่นั่งดูหนังเรื่องนี้นึกถึงฉากฝูงปลาวาฬบินบนฟ้าไปจนถึงอวกาศใน Fantasia 2000 ของดิสนีย์ พอดูถึงฉากสุดท้ายนึกถึง 2001 จอมจักรวาล 2001 : A Space Odyssy ของสแตนลี คูบริก

หนังการ์ตูนญี่ปุ่นปี 2019 ผลงานกำกับฯ ของอายูมุ วาตานาเบ้ อำนวยการสร้างโดยไอโกะ ทานากะ จาก Studio 4 ํC ซึ่งเคยสร้าง Tekkon Kinkreet ที่โด่งดังมากเมื่อปี 2006

เรื่องเด็กๆ แห่งท้องทะเลนี้สร้างจากหนังสือการ์ตูนชื่อเดียวกัน ผลงานของไดสุเกะ อิการาชิ

หนังเริ่มต้นด้วยฉากปลาวาฬหลังค่อมตัวใหญ่ปรากฏตัวขึ้นเหนือน้ำบริเวณใกล้เกาะแมนฮัตตัน

จากนั้นตัดภาพมาที่สนามซอฟต์บอลในโรงเรียนมัธยมหญิง ประเทศญี่ปุ่น สาวน้อยรูกะร่างเล็กลอยละลิ่วขว้างลูกบอลเข้าประตูได้สำเร็จหลายลูกติดกัน สร้างความขัดเคืองให้แก่นักเรียนผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามจ้องเหยียบเท้าเธอล้มเมื่อได้โอกาส เธอศอกกลับเลือดกบปากเมื่อได้โอกาสอีกเช่นกัน

เพื่อนในสนามรุมตำหนิรูกะแม้กระทั่งพวกที่เป็นทีมเดียวกัน โค้ชเรียกเธอเข้าพบแล้วให้ขอโทษ มิเช่นนั้นไม่ต้องมาเล่นอีก หนังฉายให้เห็นแผลเลือดออกที่หัวเข่าของเธอซึ่งไม่มีใครใส่ใจ

ไม่นับว่าคนดูก็ดูไม่ออกว่าเธอฟาดศอกใส่หน้าคู่กัดโดยเจตนาหรือเป็นอุบัติเหตุเกมพาไป

 

ก่อนหน้านั้นหนังฉายให้เห็นฉากที่รูกะออกจากบ้านตอนเช้าเพื่อไปโรงเรียน เธอไล่เก็บกระป๋องเบียร์ที่เกลื่อนพื้นก่อนเสมอ ใครบางคนในบ้านน่าจะเมาสลบไม่ตื่นทุกๆ วัน เวลานี้เธอถูกขับออกจากทีมมานั่งคนเดียวอยู่ข้างท่อระบายน้ำใต้สะพานหินแห่งหนึ่ง เปลี่ยวเหงาและแปลกแยก ระลึกถึงวัยเด็กที่พ่อกับแม่เคยพาไปอะควาเรียม

รูกะเดินไปอะควาเรียม เจ้าหน้าที่คนหนึ่งจำได้ว่าเธอเป็นลูกสาวของอาซูมะ จึงพาเธอเข้าช่องทางลัดไปหาพ่อ ระหว่างที่รอพ่อทำงานยังไม่เสร็จนั้นเองเธอพบเด็กชายผิวคล้ำตาโตคนหนึ่งว่ายน้ำ ดำน้ำ และเหินอยู่ในถังน้ำใหญ่ร่วมกับปลาทะเลใหญ่น้อยมากมาย “ชั้นชื่ออูมิ” พูดผ่านน้ำได้ด้วย!

พ่อของเธอเล่าให้ฟังว่านักวิทยาศาสตร์พบอูมิที่ฟิลิปปินส์ เป็นเด็กที่เติบโตมากับพะยูน!

รูกะกลับบ้านพบคุณแม่สาวสวยขี้เมาก่อนที่จะหลบเข้าห้องค้นคว้าเรื่องพะยูน เธอกลับไปพบอูมิอีกครั้งหนึ่งที่อะควาเรียมในวันรุ่งขึ้นและพบว่ายังมีเด็กชายผิวขาวผมทองลึกลับอีกคนหนึ่งชื่อโซระ ซึ่งนักวิทยาศาสตร์ทางทะเลนำมาศึกษาอยู่เช่นกัน พวกเขายังไม่รู้อะไรมากนักแต่สรุปได้หนึ่งข้อคือเด็กทั้งสองคนเป็นมนุษย์

ไม่เพียงอูมิและโซระจะหายใจในน้ำและพูดในน้ำได้ เขาจูงรูกะลงไปเดินใต้น้ำได้นานๆ โดยไม่อธิบายให้คนดูฟังด้วยว่าทำไปได้อย่างไร

อูมิพารูกะไปรอดูดาวหางสองดวงที่พาดผ่านท้องฟ้าในคราวหนึ่ง เป็นข้อมูลลึกลับอีกข้อหนึ่งที่หนังทิ้งไว้ให้คนดู

 

โซระดูอ่อนเพลียและทรุดโทรมมากกว่า อูมิสดใสร่าเริงมากกว่าแต่ก็เริ่มออกอาการ น่าจะเป็นเพราะพวกเขาอยู่บนบกนานเกินไปและถูกวิจัยมากเกินไป วันหนึ่งโซระจูบรูกะท่ามกลางความตกใจของคนดูเพราะรูกะเพิ่งจะเรียนมัธยมต้น ที่แท้เขาคายชิ้นส่วนของดาวหางเข้าท้องรูกะโดยไม่ทันให้ตั้งตัว จากนั้นเขาเดินลงทะเลโดยมีสัตว์ทะเลชายหาดตัวเล็กตัวน้อยนับล้านตัวติดตามเขาไป

รูกะเที่ยวเล่นกับอูมิได้อีกไม่นาน อูมิก็เริ่มต้นอ่อนกำลัง หนังเพิ่งผ่านมาได้ครึ่งเรื่องโดยไม่สนุกอะไรมากนัก ภาพท้องทะเลและฝูงปลามากมายมหาศาลก็มิได้สวยงามระดับน่าตื่นตาตื่นใจ และแล้วปลาวาฬหลังค่อมตัวใหญ่ยักษ์ตัวหนึ่งก็ปรากฏขึ้นใกล้ชายหาดที่รูกะอาศัยอยู่

หนังได้รับคำชื่นชมจากนักวิจารณ์ทั่วโลกมากพอสมควร หนังเดินเรื่องช้าๆ ให้คนดูทำความเข้าใจเนื้อเรื่องกันเอง รูกะเป็นเด็กคนเดียวที่ได้ยินเสียงเพลงแห่งดวงดาวตั้งแต่เล็กๆ แม้จะชื่อว่าเป็นเสียงเพลงแห่งดวงดาว แต่เสียงนั้นดังมาจากท้องทะเลและน่าจะดังมาจากปลาวาฬ

หรือว่าจักรวาลอยู่ในทะเล

 

จะว่าไปก็ไม่ยุติธรรมนักที่ว่าฉากท้องทะเลไม่น่าตื่นตะลึงเพราะนี่เป็นการ์ตูนที่สร้างโดยเทคโนโลยีคนละชั้นกับของดิสนีย์และพิกซาร์ ฉากฝูงปลาน้อยใหญ่มากมายมิได้ทำโชว์เฉยๆ แต่สื่อความหมายบางประการด้วย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งฉากที่ท้องทะเลสะท้อนแสงระยิบระยับจากแพลงตอนนับล้านนั้นสื่อถึงดวงดาวดารดาษในอวกาศอย่างชัดเจน

โซระพูดกับรูกะตั้งแต่ตอนต้นเรื่องว่าจักรวาลเหมือนสมองมนุษย์ ประกอบขึ้นด้วยส่วนที่มองเห็นซึ่งเป็นส่วนน้อยมากเมื่อเทียบกับส่วนที่มองไม่เห็นซึ่งประกอบด้วยสสารมืด (dark matter) ยกตัวอย่างความจำของคนเรา เราจำได้เพียงส่วนน้อยนิดเมื่อเทียบกับข้อมูลที่ระดมยิงเข้าสมองทุกวินาทีตลอดทั้งวัน คำกล่าวที่ว่าจักรวาลอยู่ในสมองมนุษย์เป็นเรื่องที่เราได้ยินมาก่อนแล้ว แต่พอถึงท้ายเรื่องจักรวาลน่าจะอยู่ในทะเลเสียมากกว่า

อย่างไรก็ตาม มีฉากหนึ่งที่อูมิคายกาแล็กซี่นับพันออกจากตัว ที่แท้เราเองคือผู้สร้าง

มีคำกล่าวว่าจักรวาลเริ่มต้นขึ้นเมื่อเราคลอดออกมาจากท้องแม่ ก่อนเราคลอดที่แท้แล้วยังไม่มีจักรวาล อะไรที่เราเห็น ได้ยิน สัมผัสเป็นเราสร้างขึ้นมาทั้งสิ้น จะเรียกว่าปรุงแต่งก็ได้กระมัง

 

กลับไปตอนต้นเรื่อง รูกะมองเพื่อนนักเรียนที่เล่นซอฟต์บอลด้วยกันอย่างไร

รู้สึกอย่างไรเมื่อถูกเพื่อนร่วมทีมและโค้ชตำหนิไปจนถึงบอยคอต

เธอคิดอย่างไรกับกองกระป๋องเบียร์ของแม่และเรื่องแม่แยกกันอยู่กับพ่อ

เป็นเธอสร้างขึ้นมาเองทั้งนั้น

หากเข้าใจความจริงข้อนี้เสียแล้วเธอจะสลายมันได้อย่างไรในตอนท้าย

โห! กว่าจะเข้าใจชีวิต ต้องมุดทะเลแล้วขึ้นไปถึงห้วงอวกาศเลยนะนี่