สงกรานต์ปีนี้ไม่เหมือนเดิม ไม่เพียงแต่จะไม่มีการสรงน้ำพระเช่นที่เคยประกอบกันเป็นประจำ หากแต่ยังไม่มีการชุมนุมและสาดน้ำให้ความชุ่มชื่นและร่มเย็นเหมือนเช่นในอดีต

ยิ่งความต้องการที่จะสังสรรค์และเฮฮาโดยมีสุราและของมึนเมาเป็นตัวเชื่อมร้อยยิ่งเป็นไปไม่ได้

หากถามว่าเป็นเพราะอะไร

คำตอบที่ตรงเป้าอย่างที่สุดก็เพราะการแพร่ระบาดเข้ามาของไวรัสจากมหานครอู่ฮั่นแห่งประเทศจีน ทำให้ต้องมีการประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน

สถานการณ์ฉุกเฉินนี้เองที่ทำให้ผู้คนต้องถูกจำกัดพื้นที่ในการเคลื่อนไหว ไม่อาจทำอะไรได้เหมือนทุกเดือนเมษายนที่ผ่านมา

ผลก็คือ เทศกาลสงกรานต์จำเป็นต้องยุติและดำรงอยู่เหมือนกับไม่มีสงกรานต์

 

หากเริ่มต้นจากความเชื่อที่ว่าเทศกาลสงกรานต์เป็นวัฒนธรรมสำคัญ เป็นประเพณีที่สืบทอดมาอย่างยาวนานในสังคมของคนเผ่าไท กระทั่งกลายเป็นความศักดิ์สิทธิ์

ก็ต้องยอมรับว่า การแพร่ระบาดเข้ามาของ”ไวรัส”ทำให้ความศักดิ์สิทธิ์ของเทศกาล”สงกรานต์”คลอนแคลน

แต่หากถามต่อไปว่า ในความเป็นจริงการปฏิบัติในเทศกาล สงกรานต์ในสังคมไทยดำรงอยู่โดยไม่มีความเปลี่ยนแปลงเลยจริงแท้แน่นอนหรือไม่