การประชุม ส.ส.พรรคก้าวไกลทาง”ออนไลน์”กำลังเป็นตัวอย่างอันยอดเยี่ยม ไม่เพียงแต่ฉายสะท้อนให้เห็นการไม่ยอมจำนน หากแต่กำลังเป็นทิศทางอันสอดรับกับสภาวะบีบรัดของไวรัส

ภาพของการประชุม ส.ส.พรรคก้าวไกลได้ก่อให้เกิดคำถาม ตามมาอย่างแหลมคมยิ่ง

โดยเฉพาะต่อบทบาทของ “รัฐสภา”ในสถานการณ์ปัจจุบัน

เพราะสภาพภายหลังการประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินในวัน ที่ 26 มีนาคม เป็นต้นมา ประกอบกับสภาไม่ได้อยู่ในสมัยประชุม บทบาทของรัฐสภาก็ยุติไปโดยสิ้นเชิง

แม้จะมีเสียงเรียกร้องให้เปิดประชุมรัฐสภาสมัย”วิสามัญ” แต่ก็ถูกสถานการณ์ไวรัสสยบให้ยอมจำนน

      เมื่อไม่มีเสียงขานรับจาก”รัฐบาล” รัฐสภาก็นิ่งเงียบ

 

คำถามสำคัญต่อ ส.ส. และ ส.ว.ในสถานะของ”ผู้แทนปวงชน”ก็ คือ ท่ามกลางวิกฤตไวรัส ท่ามกลางวิกฤตการเมือง ท่ามกลางวิกฤตเศรษฐกิจ รัฐสภาจะมีบทบาทอย่างไร

ในความเป็นจริงที่มี “พระราชกำหนด”ออกมาแล้วเกี่ยวกับการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน

บทบาทของรัฐสภาควรจะมีอย่างไร

ยิ่งแนวโน้มที่เห็นเด่นชัดก็คือ จะมีพระราชกำหนดกู้เงินในสถานการณ์ฉุกเฉินจำนวนมากกว่า 1 ล้านล้านบาทตามมาอีก รัฐสภาควรจะมีบทบาทอย่างไร

คำถามที่สำคัญเป็นอย่างยิ่งไม่เพียงแต่จะเป็นบทบาทในการ ตรวจสอบและควบคุมรัฐบาล หากแต่อยู่ที่ความหมายแห่งอำนาจ นิติบัญญัติยังดำรงคงอยู่ในสำนึกหรือไม่

อำนาจนิติบัญญัติ อำนาจบริหาร อำนาจตุลาการ

 

การเคลื่อนไหวของพรรคก้าวไกลอาจเสมอเป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งของพรรคการเมืองที่ต้องการยืนยันบทบาทของพรรค ยืนยันบทบาทของ ส.ส.อันมาจากการเลือกของราษฎร

แต่ก็ต้องยอมรับว่า การเคลื่อนไหวนี้ได้ฉายภาพเปรียบเทียบ อย่างมีนัยสำคัญ 2 ภาพ

ภาพ 1 ยอมจำนน งอก่องอขิง ปล่อยไปตามสภาพ

ขณะเดียวกัน ภาพ 1 คึกคัก กระตือรือร้น เสาะหาทุกช่องทางเพื่อยืนยันการดำรงคงอยู่อย่างมีบทบาท ความหมาย

เป็นภาพแห่งการไม่ยอมจำนนของพรรคก้าวไกล