เครื่องเคียงข้างจอ/วัชระ แวววุฒินันท์

หนุ่มเมืองกรุง ฉบับ ‘โควิด-19’

 

ผมเป็นหนุ่มเมืองกรุง                    ชอบมุ่งแต่การงาน

พอถึงตอนเช้า                            ก็ก้าวเท้าออกจากบ้าน

ก้าวออกมาตอนนี้                        ไปทุกที่เคร่งครัด

ทุกคนต่างฝึกหัด                         กลัวไวรัสจัดการ

เป็นไวรัสมากพิษ                         ชื่อ “โควิด-19”

ทำเอาโลกของเรา                        ก้นจ้ำเบ้าตกกระดาน

โลกหมุนอยู่ดีดี                           ต้องมามีไวรัส

เลยติดๆ ขัดๆ                             โดนไวรัสสังหาร

 

เริ่มมาจากที่นั่น                          เมืองอู่ฮั่นแดนไกล

ประเทศจีนสุดวิสัย                       รบโรคร้ายลนลาน

จนแพร่ไปทั่วถิ่น                         จากเมืองจีนไปทั่ว

เอเชียโดนกันนัว                        ต้องเก็บตัวอยู่กับบ้าน

ยุโรปก็ไม่เว้น                           ทั้งสเปน อิตาลี

อังกฤษเองก็มี                           เยอรมนีแทบคลาน

ที่หนักๆ ญี่ปุ่น                         ที่วุ่นๆ เกาหลี

ยอดผู้ป่วยทวี                            ตายมากมี อิหร่าน

รวมผู้ป่วยทุกแดน                      ร่วมๆ แสนเข้านั่น

ตายไปก็หลายพัน                        ตกประหวั่นอลหม่าน

 

ครั้งนี้ไทยได้ชื่อ                            เรื่องรับมือได้เยี่ยม

สาธารณสุขตระเตรียม                  เปี่ยมอาสาบริการ

เราทั้งคัดทั้งกรอง                        ตามติดจ้องคนเสี่ยง

จัดระเบียบเรียบเรียง                    เลยไม่เสี่ยงเกินการณ์

เราทุกคนต้องช่วย                       อย่าให้ป่วยซะอย่าง

กินของร้อน ช้อนกลาง                  มือหมั่นล้างนานนาน

ใครจะไปประเทศเสี่ยง                   ควรหลบเลี่ยงงดเว้น

อย่าทำเป็นเรื่องเล่น                     มันจำเป็นนะท่าน

หากใครไปกลับมา                      รู้เลยว่าต้องกัก

อยู่กับบ้านชานพัก                       อย่ายึกยักหย่อนยาน

เดี๋ยวจะพลอยเดือดร้อน               ทั้งละอ่อนผู้แก่

มีโอกาสติดแน่                            กันก่อนแก้ป่วยการ

 

เจ้าโควิดตัวร้าย                            กระทบไปใช่เล่น

ต้องยกเลิกอีเวนต์                          เป็นว่าเล่นหลายงาน

ท่องเที่ยวยิ่งช้ำสุด                        มาสะดุดหัวตำ

ยอดคนเที่ยวตกต่ำ                        หัวคะมำทั้งวงการ

เศรษฐกิจพลอยแย่                         คนไม่แลใช้สอย

โดนหมัดโควิดต่อย                       จนลิ้นห้อยซมซาน

อีกวงการกีฬา                            ต้องพลอยมาสะดุด

หลายแมตช์เลยต้องหยุด                กลัวโรคฉุดอลหม่าน

เมื่อไหร่จะผ่อนคลาย                   หยุดโรคร้ายได้สิ้น

หรือโลกต้องพังภินท์                    จนแดดิ้นดักดาน

เราควรปรับความคิด                   ทำชีวิตเสียใหม่

อยู่แบบพอเพียงไง                       สู้เชื้อร้ายอันธพาล

ความพอเพียงนั้นหรือ                   คือสมดุลนั่นไง

ไม่มากไปน้อยไป                        ไม่หลงใหลกิเลสมาร

กินให้ดีมีแรง                             ร่างกายแข็งแรงยืน

นอนให้พอต่อคืน                        จิตใจตื่นชื่นบาน

ทำอะไรใส่สติ                             ไม่อุตริผิดร่อง

ว่ากันตามทำนอง                         สมองไม่ฟุ้งซ่าน

 

ขอให้เราทุกคน                         จงผ่านพ้นวิกฤต

สู้กับเชื้อโควิด                           ได้สนิทสนาน

ให้ครอบครัวตัวเรา                     ล้วนเอาตัวให้รอด

เอาใจใส่กันตลอด                        จะได้ปลอดภัยพาล

สาวไหนรอดมาได้                       หากมีใจหาคู่

ผมก็ยังยืนอยู่                            เชิญพิศดูสังขาร

ไม่หล่อสักเท่าไหร่                     แต่หัวใจสะอาดเอี่ยม

ไวรัสรักชั้นเยี่ยม                         เปี่ยมด้วยภูมิต้านทาน

ผมเป็นหนุ่มปลอดเชื้อ                  ขอสาวเชื่อคำหวาน

อยู่กับผมปลอดพิษ                       ต่อให้ร้อยโควิดก็ไม่…สะท้าน