จังหวะก้าวของพรรคประชาธิปัตย์ ไม่ว่าจะในเรื่องอันเป็นผลสะเทือนจากญัตติขอเปิดอภิปรายทั่วไปเพื่อลงมติไม่ไว้วางใจ ไม่ว่าจะในเรื่องอันเป็นผลสะเทือนจากหน้ากากอนามัย

เป็นจังหวะก้าวที่จะชี้ทิศทางข้างหน้าของพรรคประชาธิปัตย์เป็นอย่างดีว่าจะรุ่งหรือจะร่วง

เหมือนกับทั้งหมดนี้จะเป็นปัญหา “ภายใน” ของพรรคประชาธิปัตย์ เป็นการตัดสินใจของคนพรรคประชาธิปัตย์ แต่ในสถานะอันเป็นสถาบันนี่ย่อมสัมพันธ์กับสังคมภายนอก

ไม่เพียงเพราะว่าการตัดสินใจจะกระทบต่อการดำรงอยู่ของรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา หากแต่ยังสัมพันธ์กับการดำรง อยู่ของพรรคประชาธิปัตย์

โดยเฉพาะการดำรงอยู่ของ นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฎ์

 

ต้องยอมรับว่าปัญหาของพรรคประชาธิปัตย์เกิดขึ้นและดำรงอยู่ตั้งแต่ก่อนการเลือกตั้งเมื่อเดือนมีนาคม ๒๕๖๒

สัมพันธ์กับปมจะเอาหรือไม่เอา พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

สัมพันธ์กับการลาออกของ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ และสัมพันธ์กับการเข้ามาของ นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฎ์

สัมพันธ์กับการตัดสินใจเมื่อเดือนมิถุนายน

เพราะว่าการตัดสินใจเมื่อเดือนมิถุนายนที่จะขานชื่อ พล.อ.ประ ยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นนายกรัฐมนตรีนั้นสัมพันธ์กับเงื่อนไข ๔ ข้อของพรรคประชาธิปัตย์

และนี่คือ “บ่วง” ซึ่งกำลังมัดคอพรรคประชาธิปัตย์อย่างสำคัญ

ไม่ว่าด้วยเรื่องทุจริตคอรัปชั่นของรัฐมนตรี ไม่ว่าด้วยเรื่องการแก้ไขรัฐธรรมนูญเป็น”นโยบายเร่งด่วน”

นี่คือปัญหาของ”บ้านเมือง” นี่คือปัญหาของ”ประชาธิปัตย์”

 

กล่าวไปแล้วสถานการณ์ในปัจจุบันทำให้พรรคประชาธิปัตย์ต้องออกมายืนอยู่บนทาง ๒ แพร่ง

ถามว่าพรรคประชาธิปัตย์มีทางเลือกหรือไม่

ตอบได้เลยว่า พรรคประชาธิปัตย์มีทางเลือกอย่างเต็มเปี่ยม เพียงแต่จะเลือกอย่างไรเท่านั้นเอง

เลือกที่จะพายเรือให้โจรนั่ง หรือขจัดโจรออกไป

คำถามนี้อาจเริ่มต้นจากสังคม “ภายนอก” แต่ก็ส่งผลสะเทือนเข้าไปยัง “ภายใน” พรรคประชาธิปัตย์แล้ว

คำถามนี้จะชี้”อนาคต”ให้กับ “พรรคประชาธิปัตย์”