ใส่บ่าแบกหาม/พรพิมล ลิ่มเจริญ

A Sun

 

เธอจ๊ะ

A Sun เป็นหนังไต้หวัน เป็นหนังชีวิต กำกับการแสดงโดย Chung Mong-hong

ดีใจที่เรามีหนังให้ดูแบบ streaming เพราะหนังยาว 155 นาทีเจียวหนา เราจะดูสบายๆ ที่บ้าน หยุดฉายแล้วไปเข้าห้องน้ำได้ตามใจปรารถนา

หนังดีๆ แต่ยาว มันเสื่อมอรรถรสเวลาต้องไปนั่งนิ่งในเก้าอี้ตัวเล็กอยู่ในโรงภาพยนตร์ ว่าไหม?

แบบสตรีมมิ่งนี้อรรถรสในการชมคงที่ตลอดเรื่อง ฉันชอบ

A Sun เข้าชิงรางวัล Golden Horse Awards ครั้งที่ 56 หลายสาขา และชนะ ได้รางวัลนานา เริ่มตั้งแต่ ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ผู้กำกับฯ ยอดเยี่ยม นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม นักแสดงสนับสนุนชายยอดเยี่ยม ตัดต่อภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และภาพยนตร์ที่ผู้ชมเลือกให้เป็นขวัญใจ

A Sun มีความแข็งแรงที่เรื่องราวมากๆ เป็นเรื่องครอบครัวชนชั้นล่าง ชนชั้นกรรมกร ทำงานรับจ้าง เป็นครอบครัวอันแสนจะปกติธรรมดา ที่ไม่ได้มีความสุข ไม่ได้เป็นครอบครัวโชคดีอะไร

ชีวิตมีไว้ให้ฝ่าฟัน

 

เรื่องก็เริ่มที่พ่อและแม่สองคนทำงานกันขยันขันแข็งหาเลี้ยงลูกชายสองคน

พ่อทำงานเป็นครูสอนขับรถที่โรงเรียนสอนขับรถ

โรงเรียนมีสโลแกนประจำว่า

Seize the day,

Find your direction

จงยึดมั่นกับวันนี้

จงพบหนทางไป

สโลแกนนี้พ่อรับมาเก็บไว้กับใจ แต่สุดท้ายพ่อได้ทำตามนั้นกับเขาบ้างไหม? หรือเพียงจำไว้ในใจก็พอแล้ว? เราต้องจับจ้องดูพ่อไปให้ถึงตอนสุดท้าย

พ่อเป็นครูสอนขับรถที่ออกแนวขรึม ดุนักเรียนเป็น ไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องไปอ่อนหวานกับลูกค้า

I have a reputation to keep at the school.

ผมมีชื่อเสียงต้องรักษานะ

พ่อเปิดฉากใส่นักเรียนคนหนึ่งที่สอบตกแล้วตกอีกอยู่ได้ พ่อเริ่มหงุดหงิด

Because you insist on driving a manual car.

มัวแต่ยืนยันจะขับรถเกียร์ธรรมดาอยู่นั่น

เกียร์ธรรมดาหรือก็คือเกียร์กระปุก

ฉันก็เคยขับเป็นนะเกียร์กระปุกเนี่ย สมัยสาวๆ ขับได้แล้วรู้สึกเท่มากๆ เดี๋ยวๆ เปลี่ยนเกียร์ 1, 2, 3, 4 แต่จะเมื่อยขามากกับการจราจรกรุงเทพฯ

But driving an automatic car isn’t real driving.

ขับรถเกียร์ออโต้มันไม่ใช่ขับรถจริงๆ

นักเรียนบอกเหตุผล

If the car moves, you’re driving.

Who cares if it’s manual or not?

รถมันเคลื่อนก็เรียกขับแล้ว

ไม่มีใครสนใจว่าเกียร์อะไรหรอก

พ่อฮึดฮัดใส่ รำคาญนักเรียนที่มองไม่เห็นผลลัพธ์แบบที่พ่อเห็น

ตลกดี แล้วแกสอนขับรถนี่ บางทีแกมายืนนอกรถด้วยนะ คอยบอก ไม่ยักเข้าไปนั่งในรถกับนักเรียน

 

แม่รับจ้างทำผมให้นางโชว์ในไนต์คลับ

ลูกชายคนโตชื่ออาหาว พยายามสอบเข้าคณะแพทย์

When he didn’t get into med school,

he decided to retake the test.

เขาสอบเข้าคณะแพทย์ไม่ได้

เขาก็ตัดสินใจสอบใหม่

น้องชายพูดถึงพี่ชายด้วยความชื่นชม

He was so incredible.

So incredible that I began hating him.

เขายอดเยี่ยมมากเลย

เยี่ยมจนผมเริ่มเกลียดเขา

ก็เราไม่เอาถ่าน โดนเปรียบเทียบกับพี่ทีไร เราช่างดูห่างไกลไม่เห็นฝุ่น

ดูจากพ่อก็จะเห็นได้ชัด พ่อปลื้มลูกชายคนโตมากกว่าลูกชายคนเล็กมาก

น้องชายยังวัยรุ่นชื่ออาเหอ จับพลัดจับผลูไปมีเพื่อนเป็นอันธพาล ก็เลยตกกระไดพลอยโจน ไปร่วมก่อคดีกับเขา เลยถูกส่งไปอยู่ juvenile detention center หรือสถานพินิจ

สามปีเต็มๆ เจียวหนา ไม่ใช่น้อยๆ

ระหว่างที่อาเหอ-ลูกชายคนเล็กอยู่ในสถานพินิจ วันหนึ่งก็มีแม่คนหนึ่งกับลูกสาวมาที่บ้าน บอกว่าลูกสาวเธอท้อง จะท้องกับใครได้เล่า? ก็ต้องลูกชายคนเล็กของเธอนั่นแหละ

แม่ไม่บอกเรื่องนี้กับลูกชาย ไปเยี่ยมที่สถานพินิจกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่บอก

สุดท้ายพี่ชายไปเยี่ยม ก็เลยบอกออกไป น้องหนูที่ท้องไปเยี่ยมด้วยแต่เขาไม่ให้เข้าเพราะไม่ใช่ญาติ

Why are you the one telling me this

and not Mom?

ทำไมพี่เป็นคนมาบอก

ไม่ใช่แม่เล่า?

พี่ชายโดนน้องโวยวายใส่ลั่นห้องเยี่ยม ถึงขนาดโดนตัดเวลาเยี่ยมกันเลย

 

แม่เป็นคนจิตใจดีนะจะว่าไป แม่ก็รับน้องหนูที่ท้องมาอยู่ด้วย ช่วยดูแลที่บ้าน

วันหนึ่งเหตุการณ์ร้ายก็มาเยือน ทั้งครอบครัวเศร้าเลย

น้องชายซึมเศร้าไปหลายวัน เมื่อพอจะพูดถึงพี่ได้ แกบอกว่า

He was so good that he’s only done

one thing wrong in his life…

which was jumping from a place that high.

พี่ผมเก่งมาก

มีสิ่งเดียวในชีวิตที่เขาทำผิด

คือกระโดดลงจากตึกสูงขนาดนั้น

เรื่องแบบนี้เข้าใจยาก พี่ทำเช่นนี้ทำไม?

The fairest thing in the world

is the sun.

สิ่งที่ดี่สุดในโลกคือดวงอาทิตย์

ข้อความสุดท้ายที่ทิ้งไว้

You could all find

dark corners with shade.

But I couldn’t.

ทุกคนได้พบมุมมืดไว้บังแสง

แต่ผมสิหาไม่ได้

ก็เหลือแต่ลูกชายคนเล็กที่ออกจากสถานพินิจให้พ่อ-แม่ได้เป็นห่วง

Why bicker with your son?

Are you planning to ignore him

and let things rot?

จะมาบ่นบ้าน่ารำคาญทำไมอยู่ได้?

หรือคิดจะไม่ดูดำดูดี

แล้วปล่อยให้อะไรๆ มันพังผุไปเอง

เพราะเมื่อแม่กับพ่อคิดเห็นไปตรงกัน พ่อย้ายนิวาสสถานไปสิงสถิตอยู่ที่ทำงาน ไม่กลับบ้านกลับช่อง เจ้านายจำต้องเอ่ยปาก

พ่อเป็นห่วงไหม? แม่เป็นห่วงไหม? ลูกรู้ไหมว่าใครเป็นห่วงหรือต้องเป็นห่วงใคร?

และเป็นห่วงมากขึ้นเมื่อคนพาไปเกเรเละเทะกลับมาในชีวิตอีก

หนังเขาทำดีจริงๆ มองเห็นฝีมือ ค่อยๆ เผยให้เราเห็นชีวิต ได้เข้าใจคนในนั้น หรือหากจะมีสิ่งใดไม่เข้าใจ มันก็จะเป็นคำถามให้เราได้ขบคิดกัน

คนเราไม่ได้โชคดีกันเสียทุกคน แต่เมื่อเราโชคร้ายนัก จะทำอะไรได้ นอกจากจำต้องรับมันให้เข้ามา แต่ยอมให้โชคร้ายทำลายเราได้น้อยที่สุดเท่าที่ชีวิตเล็กๆ ของเราจะทำได้ เราทำได้แค่นั้นแหละ

ฉันเอง