ขอแสดงความนับถือ

 

9 มกราคม  2563

ท่ามกลางบุคคลต่างๆ ที่มาร่วมอวยพรเนื่องในวันคล้ายวันก่อตั้งหนังสือพิมพ์มติชนรายวัน ครบรอบปีที่ 42 ย่างเข้าสู่ปีที่ 43

หนึ่งในนั้นคือ “สุทธิชัย หยุ่น” สื่อมวลชนแถวหน้าของเมืองไทย

การมาในวันนั้น นำมาสู่บทสัมภาษณ์สั้นๆ

แต่นำมาสู่ความ “ยืนยาว”

แบบสำนวน ไผ่หวนคืนกอ อย่างไม่คาดหมาย

 

“…อาจไม่มีใครรู้เท่าไหร่ว่าผมเป็นส่วนหนึ่งของมติชนมาตั้งแต่ต้น”

“กล่าวคือ ประมาณ 2-3 ปีก่อนจะมีมติชน”

“คุณขรรค์ชัย บุนปาน คุณสุจิตต์ วงษ์เทศ คุณพงษ์ศักดิ์ พยัฆวิเชียร เราอยู่ด้วยกัน ทำหนังสือพิมพ์ด้วยกัน”

“เริ่มด้วยประชาชาติรายสัปดาห์ ประชาชาติรายวัน หลังจากนั้นก็ไปรวมเป็นประชาชาติ ก่อนที่คุณขรรค์ชัยออกมาทำมติชน”

“เรามาจากสายน้ำเดียวกัน”

“นั่นคือหลักความคิด อุดมคติ จิตวิญญาณของความเป็นสื่ออิสระมีมายาวนาน”

“ไม่คิดเลยว่า 43 ปีผ่านมา ผมกับคุณขรรค์ชัยยังสามารถกอดคอและสนทนากันด้วยความสุขว่า การเดินทางอันยาวนานของเราในแวดวงสื่อมวลชนมาถึงจุดที่เราสามารถมองเห็นคนรุ่นใหม่ๆ สานต่ออุดมการณ์ความคิดของการเป็นสื่อมืออาชีพได้ถึงจุดนี้”

“ดีใจเป็นอย่างยิ่งที่คนรุ่นใหม่ของมติชนสามารถเข้าไปสู่สื่อสารมวลชนในยุคดิจิตอลที่มีการปรับเปลี่ยน สามารถสื่อถึงคนกว้างไกล ทั้งผ่านตัวหนังสือพิมพ์ ผ่านโซเชียลมีเดีย ผ่านพอดแคสต์ ผ่านมือถือ”

“ท้ายที่สุดอยู่ที่ตัวเนื้อหาและการสร้างคุณภาพที่ผู้คนเชื่อได้ว่าเราทำอาชีพสื่อมวลชนด้วยความทุ่มเท สุจริต และซื่อตรงต่อประชาชน”

“ผมยังจำได้ประโยคหนึ่งที่คุณขรรค์ชัย คุณพงษ์ศักดิ์ คุณสุจิตต์ และผมนั่งกันที่ร้านกาแฟข้างถนน”

“แล้วเราคิดประโยคนี้ว่า ‘เราคือผู้อาสา ประชาชนคือผู้ตัดสิน’ และนี่คือหลักการที่ทำมาถึงวันนี้จริงๆ ว่าเรามาอาสา มาทำสื่อที่ดีที่สุด และประชาชนเป็นผู้ตัดสิน”

“ถ้ามติชนอยู่มาได้ถึงวันนี้ 43 ปี และยังอยู่ได้ต่อไป”

“แสดงว่าประชาชนได้ตัดสินแล้วว่ามติชนเป็นสถาบันสื่อที่พึ่งพาได้”

“ไม่ว่าบ้านเมืองจะเจอกับวิกฤต สิ่งท้าทายใดๆ ทั้งสิ้น…”

 

นั่นคือคำสัมภาษณ์สั้นๆ ของ “สุทธิชัย หยุ่น”

แล้วอย่างที่บอกในตอนต้น

ว่าได้นำมาซึ่งความ “ยืนยาว”

อะไรเล่า คือความยืนยาวนั้น

แน่นอน เป็นความยืนยาวที่ถือเป็นข่าวดี

ด้วยเกี่ยวพันถึง “มติชนสุดสัปดาห์”

เกี่ยวพันอย่างไร

ยืมสำนวนของสุทธิชัย หยุ่น หลังพบขรรค์ชัย บุนปาน

น่าจะได้บรรยากาศกว่า

“…โดยไม่ได้คาดหมายมาก่อน

ท่านประธานก็สั่งการว่า

เอ็งเขียนคอลัมน์กาแฟดำในมติชนสุดสัปดาห์ได้แล้ว

ผมยังไม่ทันตั้งตัว กำลังจะบอกว่าให้คนหนุ่มคนสาวเขาบรรเลงจะสนุกและได้รสชาติมากกว่า

คุณพี่ขรรค์ชัยก็จัดการบอกกล่าวส่งต่อคำสั่งนี้ไปยังบรรณาธิการผู้รับผิดชอบเสร็จสรรพ

นี่คือ ‘ที่มา’ ของการที่ผมมาปรากฏตัวอยู่บนหน้านี้…”

 

หน้านี้ มิใช่หน้าไหน

หากแต่คือ หน้า 113 ของมติชนสุดสัปดาห์ ที่จะไหลต่อเนื่องไปยังคอลัมน์ของดีมีอยู่ ของฐากูร บุนปาน

นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป