แล้วอากาศก็อุ่นขึ้น ฉันคงวางมือจากข้าวต้มได้บ้าง ต่อให้อากาศหนาวเท่าเดิม เราก็คงหมดมุขกับข้าวต้มแล้วล่ะ ยอมรับเถอะ เรากินข้าวต้มไม่ได้ทุกมื้อ ต่อให้เปลี่ยนกับข้าว เปลี่ยนเป็นข้าวต้มกุ้ง ข้าวต้มปลา ข้าวต้มหมู ข้าวต้มรวมฮิต

อ้อ ทั้งนี้รวมการปิ้งย่าง จิ้มจุ่ม และซุปต่างๆ นั่นด้วย เราเวียนวนกินมาเกือบสองสัปดาห์ คิดถึงข้าวเป็นเม็ดๆ กับแกง และน้ำพริก แต่ความหนาวทำให้เราดิ้นรนหาอะไรก็ตามที่อุ่นลิ้น อุ่นคอ อุ่นท้อง

และอุ่นใจ

ฉันเก็บเตาปิ้งย่างลงกล่อง หันมายิ้มให้เขา “จนกว่าจะ 11 องศาอีกครั้ง”

“กินหมูทีละมากๆ ก็ไม่ไหวเหมือนกัน” เขาว่า

ฉันพยักหน้า “ใช่ กินหนแรกอร่อยมาก แต่หายอยากเป็นเดือนเลย”

เราจะหุงข้าวกินกัน มื้อเย็นคงเป็นแกง มื้อเช้าสิ เราเอาแต่ชื่นชมอากาศซึ่งหนาวกำลังดีจนไปตลาดไม่ทัน

ไม่อดหรอก แน่ใจว่ามีข้าว มีไข่ และมีขนมปัง

ฉันตัดขนมปังออกเป็นอย่างแรก แม้รู้ว่าเขาไม่ปฏิเสธ ขนมปังโดยไม่มีซุป เรากินได้ แต่บางครั้งรู้สึกคอแห้ง สาดกาแฟ สาดชาเท่าไรก็ไม่ช่วย

โตมากับข้าว ที่สุดก็ต้องมองหาข้าวหุง

“สัญญาว่ามีกับข้าวกิน หุงข้าวไว้แล้ว” ฉันบอกเขา

เขาอมยิ้ม พยักหน้า ซึ่งอ่านได้สองแบบ

หนึ่ง – โอเค เชื่อใจ

หรือสอง – แล้วจะรอกิน

 

จําได้ว่าเรามีดอกหอม ผักที่ใครหลายคนไม่ค่อยคิดถึง ถ้าชิมดิบ ก็คล้ายหัวหอม เผ็ดที่ปลายลิ้น และกลิ่นแรง แต่ครั้นสุก เผ็ดจะกลายเป็นหวาน กลิ่นก็หายไป

ได้ดอกหอมกำนี้มาวันก่อน ไม่ได้วางแผนจะทำอะไร ไม่ได้ซื้อ แม่ค้าแถมให้ เพราะฉันซื้อผักเธอบ่อย และมันคือดอกหอมกำสุดท้าย เธออยากกลับบ้านแล้ว

ฉันบอกเธอว่าไม่เป็นไร เผื่อมีคนมาซื้อ หรือไม่ก็เอาให้คนอื่น วันนี้ฉันซื้อผักหลายอย่างแล้ว ไม่รู้เมื่อไรจะได้กิน

“พี่อยากให้น้อง น้องต้องทำกินอร่อยแน่ บางทีพี่ก็ลวกกินกับน้ำพริกเลยนะ ดอกหอมเนี่ย” แม่ค้าว่า แล้วจับดอกหอมยัดลงถุงผ้าของฉัน

อย่างกับเธอรู้ ว่าดอกหอมของเธอจะช่วยชีวิตเราในเช้าเอื่อยเฉื่อยนี้ ไม่ใช่สิ ที่ช่วยเราไว้ คือน้ำใจของเธอต่างหาก

ถ้าจะให้เหมาะ ดอกหอมควรจับคู่กับตับ เราไม่มีตับ มีหมู แถมเป็นหมูสับ อ้าว ทำไมจะผัดกับดอกหอมไม่ได้ล่ะ

ฉันใส่มิโสะ มิโสะเท่านั้น ตัดน้ำตาลนิดหน่อย มันต้องอร่อยแน่

หั่นดอกหอมรอไว้ เอาหมูมาคลุกน้ำมันงา ตักมิโสะใส่ถ้วยอย่างถนอม (มิโสะอร่อย ทำจากถั่วออร์แกนิก หมัก 6 เดือนถึงได้กิน)

รอให้ข้าวสุก ฉันก็เปิดเตา ตั้งกระทะ ใส่น้ำมันนิดหน่อย

ให้กระทะร้อน แต่ไม่ต้องร้อนจัด ใส่หมูกับกระเทียมลงไป ฉันชอบเอาหมูลงพร้อมกระเทียม ขณะบางคนชอบเจียวกระเทียมให้หอมก่อน ฉันคิดว่าแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น แต่ฉันกลัวกระเทียมไหม้ และฉันผัดโดยใช้น้ำมันน้อยมาก ใส่กระเทียมลงกระทะอย่างเดียวดายจึงเสี่ยงไป

หมูสุกแล้ว ฉันเร่งไฟแรงสุด ใส่ดอกหอมพร้อมกับมิโสะ และน้ำตาลครึ่งช้อนชา ให้เค็มมิโสะเท่านั้น และติดหวานสักหน่อย

ผัดผักไม่ใช่เรื่องยาก แต่จะอร่อยได้ เราต้องรู้ว่าชอบแบบไหน ฉันชอบผัดผักที่เป็นผัดจริงๆ ชอบให้มันสุกด้วยไฟและน้ำมันน้อยๆ ไม่ใส่น้ำลงกระทะ ผัดผักของฉันจึงค่อนข้างแห้ง ยกเว้นผักชนิดที่ชุ่มน้ำ ไฟย่อมดึงน้ำของมันออกมาบ้าง เช่น ผักกาดขาว เป็นต้น

ไม่ต้องชิม ฉันตักใส่จาน วางรอบนโต๊ะ เรียกเขา แล้วหยิบชามข้าวออกมา

เราจะกินข้าวสวยกับชามและตะเกียบ

แปลก-มักทำให้ผัดผักอร่อยขึ้น

ระหว่างรอเขามา ฉันรีบซอยพริกกับกระเทียมทำพริกน้ำปลา ดูเหมือนจะขาดไม่ได้ แม้ว่าเราใช้ตะเกียบ

เรากินข้าวคนละสองถ้วย กับผัดผักจานเดียว และพริกน้ำปลา

 

เป็นมื้อที่ดูขาดแคลน แต่เราอร่อยมาก อิ่มมาก และเช้าซึ่งอุ่นขึ้นนั้น ฉันรู้สึกอุ่นขึ้นอีก เมื่อคิดถึงแม่ค้าผัก

ฉันจะบอกเธอว่า ฉันเอาดอกหอมของเธอมาผัดกับมิโสะ หลังเก็บสองวันในตู้เย็น มันยังไม่เหี่ยวเลยนะ

เธอต้องดีใจแน่

ขณะวางตะเกียบ ใบหน้าตาก็วาบขึ้นตรงหน้า ตาใช้ตะเกียบเสมอ ทั้งที่บางมื้อเป็นน้ำพริก ยายตักข้าวใส่จาน แต่ตาก็เดินไปหยิบตะเกียบมาวางข้างจาน

ตาใช้ตะเกียบแทนช้อนกลาง คีบกับข้าวให้ฉัน

ตาคีบได้ตั้งแต่หมู ผัก ปลา ไปจนถึงถั่วลิสง

ตาเป็นลูกจีน ใช้ตะเกียบคล่องแคล่วราวกับเป็นอวัยวะ ถ้าตายังอยู่ ฉันจะตักผัดดอกหอมไปให้ตาชิม

แต่ก็นั่นล่ะ ถ้า หมายถึงไม่อาจเกิดขึ้น ตาจากไปก่อนที่ฉันจะทำอาหารเป็น ตาไม่เคยกินมิโสะด้วยสิ เสียดายจัง