เครื่องเคียงข้างจอ/วัชระ แวววุฒินันท์

หนุ่มเมืองกรุง ฉบับ ‘ปิยมหาราช’

 

ผมเป็นหนุ่มเมืองกรุง                    ชอบมุ่งแต่การงาน

พอตื่นนอนตอนเช้า                      ก็ก้าวเท้าออกจากบ้าน

ก้าวออกมาวันนี้                          เร็วรี่เดินหน้า

ไปขึ้นรถไฟฟ้า                            จะพาเราทะยาน

คนแออัดยัดเยียด                        เบียดเสียดกันแต่เช้า

ไปให้ทันงานเข้า                           ตอกบัตรเล่าเข้างาน

กว่าจะถึงวันนี้                             ที่มีรถไฟฟ้า

รอกี่ปีนั่นหนา                             ไม่อยากจะว่ากล่าวขาน

เห็นรถไฟเมืองไทย                        เศร้าหัวใจถ้วนหน้า

ตั้งแต่สมัย ร.5                             เพิ่งพัฒนากันท่าน

ทรงโปรดเกล้าให้สร้าง                   จัดวางรางกระทำ

กรุงเทพฯ ถึงปากน้ำ                      เป็นแบบนำประทาน

สิ้นสุดท่านที่สร้าง                         ถึงก็ช่าง ไม่ก็เชิญ

รัฐบาลก็เหลือเกิน                         ไม่หน้าเดินจัดการ

ผ่านมาร้อยกว่าปี                          จึงได้มีพัฒนา

ก่อนนี้ไปช้าช้า                             เหมือนดั่งว่าเต่าคลาน

 

ธทรงเห็นคุณค่า                             การศึกษาเมืองไทย

หวังเดินหน้าก้าวไกล                       ตั้ง “กระทรวงธรรมการ”

เพื่อสร้างเสริมประชาชน                  ให้เป็นคนมีความรู้

จัดระเบียบนักเรียนครู                     ให้เป็นลู่เป็นฐาน

แล้วทำไมต่อมา                             การศึกษาไทยถอย

คนไทยความรู้น้อย                       ซ้ำยังพลอยเกียจคร้าน

วิชาก็ไม่เก่ง                                 ศีลไม่เคร่งไม่ครัด

ครูก็เหมือนฝึกหัด                        อัตคัดวิชาการ

อันดับศึกษาไทย                           ร่วงลงไปใกล้บ๊วย

ภาษาอังกฤษเฮงซวย                     ฝรั่งพูดด้วยป่วยการ

 

พระองค์ทรงเห็นว่า                         เรื่องอาญาค้าความ

ต้องมี “ยุติธรรม”                          ไว้คอยค้ำหลักการ

จึงตั้งเป็นกระทรวงขึ้น                   ให้ได้ยืนเด่นสง่า

เป็นตัวแทนพระราชา                    พิพากษากล้าหาญ

ผิดก็ว่าเป็นผิด                             จะไม่คิดบิดเบือน

ต่อสู้อำนาจเถื่อน                          ไม่เลื่อนเปื้อนหลักการ

แต่สมัยนี้หนา                             ผู้พิพากษาคับใจ

ต้องใช้ปืนแก้ไข                           หวังเป็นบันไดประจาน

ถูกกดดันจากใคร                         หรือยังไงใคร่แจ้ง

อยุติธรรมสำแดง                         หรือจะแล้งอุดมการณ์

 

ธทรงเห็นการณ์ไกล                        สื่อสารได้เร็วรี่

โปรดตั้ง “การไปรษณีย์”                   ก่อน Kerry ตั้งนาน

ทำให้ไทยพัฒนา                           เชื่อมประชาได้ทุกที่

ไม่ต้องรอเลยสัก G                        เพราะไทยมีการสื่อสาร

 

ธทรงเห็นปัญหา                            คุณค่าความเป็น “คน”

หวังลดช่องชั้นชน                          ที่ทุกข์ทนมานาน

จึงโปรดให้ “เลิกทาส”                     เลิกอำนาจกดขี่

แต่ทำไมสมัยนี้                              จึงยังมีอันธพาล

ยังคงจ้องเอาเปรียบ                         อ้างระเบียบโน่นนั่น

กดขี่คนจนชีวัน                             แทบอาสัญซมซาน

มีทั้งทาสหวยเบอร์                         มีทาสเว่อร์แบรนด์เนม

ทาสกิเลสถมไม่เต็ม                         ทุก ITEM ต้องการ

 

116  ปีแล้ว                                   ที่ ธ แก้วสวรรคต

พระกรณียกิจปรากฏ                       เรืองพระยศมหาศาล

สิ่งพระองค์ทรงทำ                          มีค่าล้ำมากล้น

ยังสถิตในกมล                              ของปวงชนตลอดกาล

ผมเป็นหนุ่มเมืองไทย                       รู้ซึ้งในดวงมาลย์

โชคดีที่เกิดมา                               ใต้ร่มจักรีราชาบริบาล