การ์ตูนที่รัก/นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

วันหนึ่งฉันเจอเพนกวิน

Penguin Highway

 

หนังดีเกินคาด สมคำเล่าลือ มิได้เปิดเผยตอนจบแต่ควรระวังเปิดเผยเนื้อเรื่องระหว่างอ่าน

หนังเล่าเรื่องเด็กชายอาโอยาม่า เรียนชั้นประถมสี่ เขาชอบเรียน เป็นเด็กเรียนเก่ง และเชื่อด้วยว่าตัวเองเก่ง เขาอยากเป็นผู้ใหญ่ และคอยถอยหลังนับวันที่เขาจะได้เป็นผู้ใหญ่อยู่ตลอดทั้งเรื่อง คืออีกสามพันกว่าวัน

อาโอยาม่าเป็นเด็กใฝ่รู้ อยากรู้ และชอบค้นคว้า เมื่อเขาพบอะไรที่ไม่รู้เขาจะทำเป็นโครงการส่วนตัว คือตั้งโปรเจ็กต์ มีสมุดบันทึก และจดทุกอย่าง

เขามีระเบียบวิธีการค้นคว้าที่ชัดเจนเป็นขั้นเป็นตอน ดูถึงตรงนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กประถมสี่ญี่ปุ่นได้ขนาดนี้ทุกคนหรือเปล่า ยอมรับว่าน่าทึ่ง

อาโอยาม่าเล่าต่อไปว่า สาวๆ ก็จะหลงรักเขา เขาโตขึ้นก็จะแต่งงาน แต่เขาคงไม่เลือกเพื่อนๆ ในชั้น เพราะเขามีคนที่หมายปองแล้ว

เป็นสาวรุ่นพี่ทำงานที่คลินิกทันตกรรม

 

หากจะมีสักเรื่องที่คนดูที่มิใช่แฟนมังงะและอะนิเมะจะรู้สึกตะขิดตะขวงใจคือเรื่องนม นมของรุ่นพี่ออกจะมีขนาดใหญ่และสมบูรณ์ อาโอยาม่าชอบดูนมรุ่นพี่คนนี้มาก เขาถึงกับพูดว่านมของรุ่นพี่ไม่เหมือนนมของแม่ แล้วตลอดทั้งเรื่องเขาจะแวะเข้ามาที่นมของรุ่นพี่นี้เป็นระยะๆ

รุ่นพี่เคยพูดว่า “นี่เธอหยุดดูนมชั้นเสียทีได้มั้ย” เขาตอบทันทีว่า “ไม่ได้ดู”

บทสนทนาตอนนี้และอีกหลายตอนไม่มีอะไรที่อีโรติกเลย และเด็กปอสี่ก็จะยังไม่อีโรติกเท่าไรนักนอกจากโหยหาความอบอุ่นจากทรวงอกของสาวใหญ่ แต่คนดูหลายคนน่าจะขำไปจนถึงวาบหวามเอาได้ง่ายๆ เหมือนกัน

อาโอยาม่ามิใช่เด็กขาดรักจากพ่อ-แม่ เขามีพ่อที่น่าจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ และมีแม่ที่เรียบร้อยดีไม่มีอะไรบกพร่อง แม่คอยดูแลอาหารการกินและเฝ้าไข้เมื่อเขาเจ็บป่วย

ความหมกมุ่นในรุ่นพี่ของอาโอยาม่าเป็นพัฒนาการปกติ

รุ่นพี่คนนี้ไม่มีชื่อ ตลอดทั้งเรื่องเราจะไม่รู้ชื่อของเธอ เธอเป็นสาวเต็มตัวแล้ว เสียงพากย์ในภาษาญี่ปุ่นไม่ไพเราะกรุ๊งกริ๊งๆ โนะๆ เนะๆ น่าฟังเท่าไรนัก ลองเปิดเสียงพากย์ไทยดูพบว่าใสปิ๊งเซ็กซี่สดใสมากกว่ามาก เธอรู้จักมักคุ้นกับอาโอยาม่าดีเพราะอาโอยาม่ามาทำฟันหลายครั้ง

ว่างๆ สองคนชวนกันเล่นหมากรุกที่ร้านกาแฟด้วย ซึ่งเล่นเก่งมากด้วยกันทั้งคู่

แน่นอนว่าอาโอยาม่าเล่นไปดูนมไป แต่รุ่นพี่ก็ได้สอนบทเรียนชีวิตอื่นๆ ให้แก่เขาโดยไม่รู้ตัว หรืออย่างน้อยก็เป็นผู้ฟังที่ดีเสมอ

 

วันหนึ่ง มีนกเพนกวินฝูงหนึ่งหลุดเข้ามาในเมือง เป็นที่น่าตื่นเต้นระคนแปลกใจของชาวเมือง แล้วจู่ๆ นกเพนกวินก็หายไป อาโอยาม่าชวนเพื่อนรักชื่ออุชิดะทำโครงการด้วยกัน ตั้งชื่อว่าเพนกวินไฮเวย์ คือทางเดินของนกเพนกวิน แล้วออกตามหาเพนกวินไปทั่วเมือง

แม้ว่าเด็กสองคนจะพบเพนกวินเป็นครั้งๆ แต่ก็สรุปผลมิได้เสียทีว่าเพนกวินมาจากไหนและหายไปไหน

พวกเขายังเหลือป่าข้างโรงเรียนอีกแห่งหนึ่งที่ไม่กล้ารุกเข้าไป

ที่โรงเรียนยังมีเด็กชายสามคนเป็นจอมเกเร หัวหน้าแก๊งชื่อซูซูกิ ซูซูกิจะคอยไล่แกล้งอาโอยาม่าและอุชิดะเสมอๆ ทำเอาสองคนต้องคอยวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนอยู่เรื่อยๆ

จนกระทั่งวันหนึ่งอาโอยาม่าเอาคืนซูซูกิที่คลินิกทันตกรรมระหว่างที่ต่างคนต่างมารอทำฟัน เป็นฉากที่น่าสนุกและเมื่อรุ่นพี่ออกมาพบเข้าก็มีบทสนทนาที่ดีมากด้วย

มีนักเรียนหญิงมาใหม่อีกคนหนึ่งชื่อฮามาโมโตะ ฮามาโมโตะเล่นหมากรุกเก่งมาก เวลาเธอเล่นหมากรุกกับอาโอยาม่าเพื่อนๆ ทั้งห้องจะมารุมดูด้วยความตื่นเต้น สร้างความรำคาญใจไปจนถึงแค้นเคืองให้แก่ซูซูกิมากขึ้นไปอีก

หรือว่าที่แท้แล้วนักเลงปอสี่ซูซูกิมีใจให้แก่เด็กหญิงหน้าตาน่ารักและแสนจะฉลาดเฉลียวอย่างฮามาโมโตะเสียแล้ว

ซับพล็อตเรื่องเด็กประถมนี้เป็นส่วนที่ดีมากอีกส่วนหนึ่งของหนังทั้งเรื่อง

 

ฮามาโมโตะก็เป็นลูกสาวของนักวิทยาศาสตร์ เธอเรียนเก่งและชอบค้นคว้าเหมือนอาโอยาม่า วันหนึ่งเธอชวนอาโอยาม่าและอุชิดะเดินเข้าไปในป่าข้างโรงเรียนที่ซึ่งเธอซ่อนความลับบางอย่างไว้ก่อนแล้ว เมื่อหลุดจากเขตป่าพวกเขาพบที่โล่งเขียวขจีกว้างใหญ่และฝูงเพนกวินบนทุ่งหญ้า

นอกจากนี้ ยังมีทรงกลมโปร่งใสขนาดใหญ่ตั้งอยู่ ดูเหมือนทรงกลมนั้นจะเป็นน้ำ แต่น้ำจะตั้งอยู่บนสนามหญ้าได้อย่างไรกัน ดูเหมือนโทนหนังจะหลุดไปทางแฟนตาซีแน่นอนแล้ว

ในเวลาไล่ๆ กัน ด้วยฝีมือการตั้งสมมุติฐานของอาโอยาม่าและการทดลองเป็นขั้นเป็นตอน เขาพบความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่และเพนกวิน

นอกเหนือจากเพนกวิน ดูเหมือนจะมีสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งที่คอยไล่กินเพนกวินอีกด้วย

เมื่อถึงตอนนี้อาโอยาม่าสับสนกับการค้นพบของเขาและของฮามาโมโตะ อะไรๆ ไม่เป็นเหตุเป็นผลเอาเสียเลย เป็นคุณพ่อของเขาเองที่บอกเขาว่าให้เขียนทุกอย่างลงบนกระดาษ แล้วอย่าคิด ไปทำอย่างอื่น รอให้ทุกอย่างนั้นลอยขึ้นมาจากกระดาษแล้วเชื่อมต่อกันเอง ถึงตอนนั้นเขาจะได้คำตอบ

อาโอยาม่าทำตาม แต่เรื่องมิได้ง่ายขนาดนั้นแม้ว่าพ่อจะพูดถูกต้อง ครึ่งหลังของหนังจะสับสนอลหม่านมากขึ้นทุกทีแต่ก็ไม่อาจจะรบกวนซับพล็อตที่สำคัญของหนังได้เลย นั่นคือพัฒนาการของเด็กๆ ประถมสี่ และนมของรุ่นพี่

คงเล่าได้มากที่สุดเพียงเท่านี้

 

ที่พ่อของอาโอยาม่าสอนเขาคือส่วนสำคัญของการศึกษา คือการสังเคราะห์ (synthesize) การสังเคราะห์คือการสร้างสิ่งใหม่ขึ้นมาจากสิ่งที่มีอยู่แล้ว เป็นกระบวนการเรียนรู้ที่สำคัญของการศึกษาในประเทศพัฒนาแล้ว นั่นคือวางโครงสร้างและเปิดโอกาสให้เด็กนักเรียนทั้งประถมและมัธยมได้สังเคราะห์

เป็นเรื่องตรงข้ามกับการท่อง ติว สอบ ซึ่งจะเรียนจบมาแล้วทำได้แค่เลียนแบบ

สำหรับนักเรียน การสังเคราะห์มิได้แปลว่าเด็กต้องสร้างสิ่งมหัศจรรย์หรือนวัตกรรมเลิศหรู แต่เป็นเพียงขั้นตอนการเรียนรู้เท่านั้นเอง ให้เด็กๆ ได้เห็นข้อมูลที่มีอยู่ ฝึกสร้างความสัมพันธ์ระหว่างข้อมูลที่มี แล้วตั้งสมมุติฐานใหม่ขึ้นมา จากนั้นหาทางพิสูจน์สมมุติฐานด้วยการสังเกต จดบันทึก และทดลอง ปิดท้ายด้วยการสรุปผล ผลที่เด็กๆ ได้โดยมิได้ลอกใครมาคือการสังเคราะห์ ซึ่งไม่มีผิด-ถูก

วิธีที่พ่อของอาโอยาม่าแนะนำมีปรากฏในตำรา Executive Function (EF) จริงๆ เขียนทุกอย่างลงบนกระดาษแล้วรอให้มันเชื่อมเข้าหากัน

เหมือนเพนกวินไฮเวย์