หากติดตามบทบาทของ ปฏิบัติการ IO อันมาจากรัฐบาล อันมาจากกองทัพในห้วงหลังการเลือกตั้งเมื่อเดือนมีนาคม 2562 เป็นต้นมา

ต้องยอมรับว่า “อนาคตใหม่” คือเป้าหมายหลัก

เป็นไปได้ว่ายุทธศาสตร์ของปฏิบัติการ IO จะผ่อนปรนทางด้าน พรรคเพื่อไทย ทางด้าน นายทักษิณ ชินวัตร และ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ลง

แล้วโหมกระหน่ำไปยัง พรรคอนาคตใหม่ โหมกระหน่ำไปยัง นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ และ นายปิยบุตร แสงกนกกุล

กระหึ่มแห่งเสียง”ตัดสิทธิ” กระหึ่มแห่งเสียง”ยุบพรรค”ดังกึกก้อง

ยิ่งประสานกับท่าทีของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา และของ พล.อ.อภิรัชต์ คงสมพงษ์ ยิ่งเด่นชัด

เด่นชัดว่าต้องการบดขยี้ ทำลายล้าง”อนาคตใหม่”

 

หลังการเปิดห้องประชุมกิตติขจร ณ กองบัญชาการกองทัพบก บรรยายในหัวข้อ”แผ่นดินของเราในมุมมองด้านความมั่นคง”ยิ่งเสริมว่า นี่คือยุทธศาสตร์ของกองทัพบก

นี่คือยุทธศาสตร์ที่กองทัพบกรับมาจาก”ผู้บังคับบัญชา”

แม้ในกาลอดีต กองทัพบกจะเคยกำหนดศัตรูว่าหากไม่เป็นพม่า ก็ต้องเป็นเวียดนาม ที่จะส่งผลสะเทือนและมีลักษณะคุกคามต่อความ มั่นคงของไทย

แต่ภายหลังการเลือกตั้งเดือนมีนาคม 2562 เป็นต้น พรรคอนาคตใหม่ต่างหากคือภัยคุกคาม

การกระหน่ำ”คดี”ให้กับพรรคอนาคตใหม่จึงคึกคักอย่างสูง

ในอดีตเป็นการเคลื่อนไหวของคสช. แต่ในปัจจุบันคือการเคลื่อนไหวของกอ.รมน.

เป้าหมายอยู่ที่การหาวิธีการจัดการกับพรรคอนาคตใหม่

 

หากมองจากเพียง 1 ปีเศษที่พรรคอนาคตใหม่เตาะแตะ เตาะแตะบนสนามการเมือง

นับว่าละอ่อนและไร้เดียงสาเป็นอย่างยิ่ง

ความจัดเจนน้อยกว่าพรรคประชาธิปัตย์อย่างแน่นอน น้อยกว่า พรรคภูมิใจไทย น้อยกว่าพรรคชาติไทยพัฒนาอย่างแน่นอน

ที่ยืนระยะมาได้จากเดือนมีนาคมถึงตุลาคมก็ถือว่าเก่งอย่างยิ่ง

คำถามก็คือ เป็นการยืนระยะอยู่ได้เพราะปัจจัยอะไรในทางการเมือง

คำตอบอยู่ที่”สังคม” คำตอบอยู่ที่”ประชาชน”