สถานัคิดเลขที่ 12 / สุวพงศ์ จั่นฝังเพ็ชร

—————–

กล้วยไม่มีกระดูก

————–

“…ฉันชอบกล้วยไข่ เพราะมันไม่มีกระดูก”

เห็นพล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

ไปบ่นระหว่างเป็นประธานและสักขีพยานในพิธีลงนามบันทึกข้อตกลงความร่วมมือการส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรคคนวัยทำงานในสถานประกอบการเมื่อวันที่ 12กันยายน ที่ผ่านมา

ว่า เป็นโรคเครียด

เลยเอาเพลง”อารมณ์ดี” ของวงเฉลียงมาให้ นายกฯฟัง

เผื่อจะคลายเครียดลงบ้าง

นายกฯบ่นว่า

“โรคเครียดผมก็เป็น เพราะมีหลายอย่างรุมเร้า เดี๋ยวก็จะปรึกษาหมอ แต่สู้ได้ เพราะผมไม่ได้สู้เพื่อตัวเอง แต่สู้เพื่อคนในชาติ และวันนี้ก็มีคนสู้กับผม ทั้งนักการเมือง พรรคการเมือง ซึ่งเป็นสิ่งที่ประชาชนต้องการให้มีการเลือกตั้ง เมื่อมีแล้วแล้วจะอะไรกันนักหนา ก็ต้องช่วยกันทำงาน มันมีเรื่องทุกวัน ปัญหาก็ต้องแก้ โอเค ไม่เป็นไร ผมจะไม่บ่น”

พิจารณาตามคำพูด ถามเอง ตอบเอง บ่น-ไม่บ่น ดูสับสน น่าห่วงไม่น้อย

ปรึกษาหมออย่างที่บอกก็ดี

แต่ เออ…เอาเพลงเกี่ยวกับ “กล้วย-กล้วย” มาให้ฟัง

ไม่รู้จะเพิ่มความเครียด ให้ รึเปล่า (ฮา)

อย่างที่ว่า กล้วยไม่มีกระดูก

กินง่าย เคี้ยวปรี๊ดด..เคี้ยวปรื้ดด..

คนเลี้ยงลิง ทราบดี

บางตัวไม่หิว แต่ก็ยื่นมือขอกล้วย อยู่นั่นแหละ

อย่างที่เราทราบ ลิงสามาถเอากล้วยไปเก็บไว้ในกระพุงแก้มได้

อันเป็นที่มาของ คำว่า “แก้มลิง” ที่ในช่วงน้ำท่วมเรามองหาแหล่งแก้มลิงเก็บน้ำกันยกใหญ่

ซึ่งนั่นเป็นเรื่องบวก

เป็นเรื่องของการแก้ปัญหา

ต่างจากลิงยุค”เสียงปริ่มน้ำ” เรียกหากล้วยตลอด

เมื่อไม่ได้ ก็ประกาศตนเป็น “ลิงอิสระ”

เพิ่ม ความเครียด ให้คนเลี้ยง ที่ตอนนี้ก็มีเรื่องเครียดหนักหนาอยู่แล้ว

อย่างกรณี “ออสซี่ เกต” ที่สื่อมวลชนออสเตรเลียมาทำข่าวเชิงสอบสวน ประวัติคนเลี้ยงลิง

จนเกิดปรากฏการณ์ อดีตไล่ล่า กรณี “ยาเสพติด” ซึ่งป็นที่รังเกียจ ของคนทั่วโลก

ซึ่งไม่เพียงทำให้ คนเลี้ยงลิงเครียด

หัวหน้าคนเลี้ยงลิงพลอยเครียดไปด้วย

เพราะหากเกิด ลิงอิสระขึ้นเยอะๆรัฐนาวานาอาจล่มได้

และยิ่งหากคนเลี้ยงลิง ซึ่งชูตนเป็น “หัวใจการจัดตั้งรัฐบาล” เกิดรับมือไม่อยู่

จะพลอยทำให้หัวหน้าคนเลี้ยงลิงเกิดอาการโรคเครียดกำเริบ ขึ้นด้วย

ถ้าไปปรี๊ดแตก วันที่ 18 กันยายน ที่จะมีการอภิปรายทั่วไป ในสภาผู้แทนราษฏรละก็ คงดูไม่จืด

นายกฯจึงควรหาทางคลายเครียด

มีหนังสือ(เก่า) อารมณ์ดี มาแนะนำให้อ่าน

ฟ้าใหม่ในซานมาร์โค (Don Quixote) ของ ริชาร์ด เพาเวลล์ เทศภักดิ์ นิยมเหตุ แปล

เขาโฆษณาขายไว้ในหลายเว็บไซด์

“…เมื่อทุกสิ่งเป็นไปได้ในประเทศอย่างซานมาร์โค

“อาร์เธอร์ พีบอดี้ กู๊ดพาสเจอร์” เดินทางไปยังเปอร์โตกรานด์ นครหลวงของซานมาร์โค

ในฐานะอาสาสมัครสันติภาพจากสหรัฐฯ ผู้เชี่ยวชาญด้านการทำสวนผลไม้

โดยตั้งใจจะพัฒนาชีวิตประชาชน

ด้วยการปลูกกล้วยไข่

เขาไม่เคยคิดฝันว่าจะต้องพบประสบการณ์ที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตไปตลอดกาล

เริ่มตั้งแต่การถูกท่านจอมพล ผู้นำเผด็จการของประเทศหาทางกำจัดเมื่อพบว่าเขาไม่ได้นำสิ่งที่ต้องการมาให้

จนต้องระเห็จไปอยู่กับพวกกองโจรฝ่ายกบฏในป่า

แต่ก็ด้นไปทำตัวเป็นที่หมั่นไส้ของหัวหน้ากองโจรเข้าอีก

ทว่าด้วยความเชื่อและมองโลกในแง่ดี เขาก็รอดภัยพาลมาได้ทุกครั้ง

มิหน้ำซ้ำโชคชะตายังเหมือนจะกลั่นแกล้งให้เขาได้รับเลือกเป็นหัวหน้ากองโจร

ซึ่งจะนำไปสู่การพลิกผันครั้งใหญ่ของชีวิตอีกครั้งอย่างเหลือเชื่อ …”

แน่นอนเรื่องเกี่ยวพันกับ “กล้วย”–กล้วยสร้างฟ้าใหม่

การเมืองกล้วย-กล้วย จึงไม่ได้ทำให้เครียดอย่างเดียว

ลองหาอ่านเถิด!

————–