หนังสือเรียนสำหรับเด็ก เล่มใหม่ (๔๓)

๑ขอให้เราสังเกต
๑ ชีวิต
๒ วิทยาศาสตร์
๓ ศาสนา
๔ การเมือง
ล้วนแล้วแต่เล็กกว่าจักรวาล
แต่เราก็มีความสุขกับมันเหลือเกิน มีความสุขขนาดลุ่มหลง เราลุ่มหลงกับสิ่งที่เล็กกว่าจักรวาล

๒ความยิ่งใหญ่ของจักรวาล เราคิดไม่ได้
แต่เราก็เปรียบเทียบได้ สิ่งที่เห็นคือ
๑ ชีวิต
๒ วิทยาศาสตร์
๓ ศาสนา
๔ การเมือง
แล้วเราตระหนักว่า ทั้งหมดนี้ ล้วนเล็กกว่าจักรวาล ยังชวนลุ่มหลงขนาดนี้ แล้วตัวจักรวาลเองเล่า จะเป็นอย่างไร

๓บางครั้งฉันชอบคิดปัญหายากๆ ปัญหาที่ไร้คำตอบ
มันไร้คำตอบ เพราะคำตอบของมันนั้น อยู่พ้นสมองของเรา
การได้คิด ทำให้สมองของฉันขยายตัว
แต่จุดจบของมันเหมือนกันคือ ไม่รู้
นี้คือคำถามที่ไร้คำตอบ

๔ฉันจะลองตั้งคำถาม ที่ใครๆ ก็เข้าใจได้
เช่น ชีวิตหลังความตาย ยังมีอะไรอีกไหม
ถามตัวเอง ก็ไม่มีคำตอบ
มันยากเกินไปที่ฉันจะรู้
แต่คนที่รู้ คือฉันที่ตายแล้ว

๕คนอินเดียโบราณ สามารถคิดจำนวนมหึมาที่ไม่น่าเชื่อว่าสมองของพวกเขาจะคิดออกมาได้ เพราะขนาดปัจจุบันสมัย ที่คอมพิวเตอร์พัฒนาไปไกลมาก ก็ยังคำนวณได้ยาก หลายพันปีก่อนนี้ พวกเขาคิดยังไง

เช่น พวกเขามีคอนเซ็ปต์ของหนึ่ง purvi ว่าคือกาลเวลาเท่ากับ

756,000,000,000,000 ปี

และหนึ่ง sirsaprahelika คือกาลเวลา

8.4 ล้าน purvi ยกกำลัง 28

ซึ่งเป็นกาลเวลาที่ฉันคิดไม่ได้ ต้องยอม

๖ในสมัยฉันเป็นเด็ก
เด็กผู้หญิงเป็นอะไรที่แปลกประหลาด เท่ามนุษย์ต่างดาว
ความรู้สึกนี้ฉันยังจำได้

๗ฉันเห็นความตายหลายรูปแบบ
เด็กสาวคนหนึ่งออกเดินทางท่องเที่ยว แล้วสูญหายไป
คนที่เป็นแม่ มีชีวิตต่อไปอย่างซากศพ
คนที่เป็นพ่อ น้ำหนักลด ผอมลงอย่างรวดเร็ว และมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกเพียงสามปี
ในนี้ มีความตายถึงสามรูปแบบ

๘สามีภรรยาคู่หนึ่งชาวอเมริกัน ทั้งคู่อายุ ๒๙ ปี เลิกทำงาน แต่ไปถีบจักรยานรอบโลก ถีบไปในดินแดนห่างไกลอย่างมีความสุข
พวกเขาพบว่า โลกนี้ไม่ได้สิ้นหวังเหมือนที่เขาอ่านในข่าว หรือดูจากทีวี ที่จริงโลกนี้สวยงาม และมีคนดีมากมาย

วันหนึ่ง พวกเขาถีบมาถึง Tajikstan พวกเขาโชคร้าย เจอผู้ก่อการร้ายชาวมุสลิมที่ขับรถเข้าชนพวกเขา และลงมาเอามีดแทงจนตาย

สำหรับผู้ก่อการร้าย การได้เห็นชาวตะวันตกมาถีบจักรยานอย่างมีความสุขในบ้านของพวกเขา มันเหมือนการสบประมาทพวกเขาอย่างแรง เป็นการตบหน้าพวกเขา

พวกเขาตายในสิ่งที่พวกเขาเชื่อ

ไม่ผิดอะไรกับนักวิทยาศาสตร์คนหนึ่ง ที่รักนกเป็นอันมาก และเป็นผู้เชี่ยวชาญในการศึกษาชีวิตนก วันหนึ่งเขานั่งเครื่องบินเล็ก แล้วเครื่องบินนั้นก็ตก เพราะชนถูกฝูงนก

เขาตายในสิ่งที่เขารัก

๙แต่ฉันจะเชื่อในอะไร

ในเมื่อพื้นดินที่ฉันเหยียบอยู่ก็ไม่เสถียร มันอาจถูกน้ำท่วมในอีกไม่นาน หรือเกิดแผ่นดินไหว หรือเกิดภูเขาไฟระเบิด

สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่คิดไปเอง เพราะฉันเห็นมามากมาย บางครั้งเกิดขึ้นตรงหน้าของฉัน

มันเพียงมีความต่างของกาลเวลา

บางสถานที่อาจอยู่ได้อีกแค่ห้าร้อยปี บางสถานที่อาจอยู่ได้อีกแค่ห้าปี

ไม่มีอะไรใต้เท้าของฉันเสถียรเลย

๑๐บทกวีสมัยโบราณยิ่งใหญ่ยิ่งนัก เปรียบเหมือนปลาใหญ่ในมหาสมุทร แหวกว่ายไปได้ในสายวารี ท่องเที่ยวไปได้ทั่วทั้งผืนน้ำ ที่กว้างใหญ่เท่าหลายทวีป

มาในยุคกลาง มันก็ค่อยๆ หดตัวลง

สมัยฉันเป็นเด็ก ในช่วงปี 1970 บทกวีหดตัวลงเหลือเพียงแค่หนึ่งทะเลสาบ

แต่ปลาน้อยก็ยังมีความสุขในทะเลสาบนั้น

ตั้งแต่ปี 2000 เป็นต้นมา มันหดตัวลงไปอีก จนเหลือแค่หนึ่งหนองน้ำ

ในปีนี้ ฉันพบว่า มันเป็นเพียงแค่หนึ่งแอ่งน้ำ

และฉันเป็นปลาน้อย ที่กำลังจะหายใจไม่ออก