สวัสดีปีใหม่ค่ะ

เราคนไทยได้รับความเศร้าโศกครั้งยิ่งใหญ่ทั่วประเทศมาแล้วเมื่อปีเก่า

ปีใหม่ 2560 นี้ ขอให้ชาว “มติชนสุดสัปดาห์” มีความสุขสุดๆ ทั่วหน้ากันทุกคน

ป้าได ยังอยู่ค่ะ

พฤษภาคมนี้ ก็ครบเจ็ดรอบแล้ว

สงสัยว่าที่อยู่ยาวว… เพราะอยากรู้อยากเห็นตามประสาคนมีกิเลสที่เหลือติดอยู่นิดหนึ่ง

คืออยากรู้เห็นคนทำกร่างบางคนว่าจะกร่างไปถึงไหน

ตอนนี้รับ “มติชนสุดสัปดาห์” ฉบับเดียว เพราะเศรษฐกิจซบเซา ต้องประหยัดอย่างแรง

ป้าไดไม่กลัวเพราะเคยผ่านความทุกข์ยากลำเค็ญสมัยสงครามโลกครั้งที่สองมาแล้ว

แต่คนไทยสมัยนั้นไม่อึดอัดคับข้องใจเหมือนสมัยนี้

ชอบและเห็นด้วยกับ นายกระบวย เชียงใหม่ คุณสุพรรณ สิงห์มรกต คุณตะวันรอน จ.แพร่ คุณกบในกะลา นายข้องจิต คุณปิยพงศ์ (เมืองหละปูน) สักวาของนายสมัยสงคราม และคุณ ม.รัตนา

เห็นด้วยกับคุณ ศ.เกษียณ เป็นอย่างมาก การทำโพลกับคนเมืองหลวงกลุ่มเดียวผลโพลก็ออกมาคล้ายคลึงกันทุกที

ถ้าจะให้ดีลองทำโพลกับคนภาคเหนือ ภาคอีสาน ภาคกลาง ภาคใต้ ตะวันออก ตะวันตก ดูบ้าง

ผลโพลอาจจะพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ (มีข้อแม้ว่าคนทำโพลต้องไม่ใส่เครื่องแบบพกปืนไปทำนะ)

ติดตามศึก “ไซเบอร์” กับแนวรับกำลังรบเต็มอัตราของเจ้าหน้าที่ที่เตรียมบุก “ธรรมกาย” อย่างตื่นเต้นระทึกใจ จาก 9 คดี เพิ่มเป็น 156 คดี และยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

โธ่เอ๋ย สงสารเจ้าหน้าที่ฝ่ายทำคดี ทำแค่คดีวัดพระธรรมกาย ชาตินี้จะทำหมดหรือเปล่าไม่รู้ แถมชาติหน้าอีกชาติก็คงทำไม่หมด

คดีระเบิดศาลพระพรหมเสร็จหรือยังไม่รู้

แล้วคดีโรงพัก 396 โรงไปถึงไหนแล้ว

แล้วที่พระคุณเจ้าไปยึดศูนย์ราชการแจ้งวัฒนะ จำวัดเป็นเดือน มีการ์ดสะพายปืนคุ้มกันตอนออกบิณฑบาตล่ะ ไม่มีซักคดีเลยหรือ

คนโบราณรุ่นป้าได ได้ยินคนแก่คนเฒ่าพูดว่า “เรื่องเงียบหายเป็นเป่าสาก”

มันเกี่ยวกับสากได้ยังไงก็ไม่รู้

ไม่รู้ว่า ส.ค.ส. ป้าได จะค้างอยู่จนถึงสิ้นปีหรือเปล่า กว่า บ.ก. จะมีเวลาหยิบมาดู

ช่างเถอะ ป้าไดไม่น้อยใจในโชคชะตาหรอกถ้าจะเป็นอย่างนั้น

รู้อยู่แก่ใจว่าแฟนมติชนสุดสัปดาห์ มีทั่วเมืองไทย หรือจะเรียกว่าทั่วโลกก็ได้ แล้วก็มีคนชอบเขียนจดหมายมาแสดงความคิดเห็นกันมาก

ที่ลำปางยังหนาว บางวันมีเมฆฝนด้วย

รักมติชนสุดสัปดาห์เสมอ

ป้าได

 

จดหมายลงวันที่ 7 มกราคม 2560

บ.ก. มาตอบวันที่ 27 มกราคม ช้าแค่จากปีใหม่ “สากล” มาเป็นวันปีใหม่ “จีน”–ไม่ “อืด” ค้างปีอย่างของอ้ายปิยพงศ์ (เมืองหละปูน)

จึงคงไม่ไช่การ “ทรมาน” ให้ใครรอคอยด้วย “ใจระทึก” อันไม่เป็นผลดีต่อหัวใจผู้จะครบ “เจ็ดรอบ” เท่าใดกระมัง

รักษาสุขภาพเน้อ

อย่างน้อย กัดฟันให้ได้เลือกตั้งอีกสักรอบ

จะได้ให้บทเรียน “คนกร่าง” ไง

 

ว่าถึง “จดหมาย” ที่มาถึงมติชนสุดสัปดาห์ แม้จะอบอุ่น อย่างที่ป้าได ขานชื่อ “คน (ชอบ) เขียนจดหมาย” มา

แต่กระนั้น บางช่วง ท่ามกลางเสียง “ติ๊งหน่อง” ที่เตือนว่ามีอี-เมลฉบับใหม่มา

บ.ก. ก็อดแอบชะเง้อดูตะกร้าจดหมาย ว่ามีจดหมาย ไปรษณียบัตร ส่งมาบ้างหรือเปล่าหนอ

การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี คงไม่ทำให้ the postman ตกงาน

และไม่ทำให้ บ.ก. เกิดอารมณ์นัวร์ๆ มีพฤติกรรมอย่างหนังเก่า The Postman Always Rings Twice

บุรุษไปรษณีย์มักจะกด ติ๊งหน่อง…ติ๊งหน่อง…สองครั้ง เสมอ

ให้เป็นสำนวนขึ้นมาอีกนิด ก็คงบอกว่า คนชั่วไม่เคยทำผิดครั้งเดียว

คือ อย่าให้ บ.ก. ถึงขนาดเปิดวิชา “ซุกก้นหีบ” ขึ้นมาใช้

นั่นคือ เขียนจดหมายเอง ตอบจดหมายเอง–ถึงแรกๆ จะพอหลอกคนอ่านได้–แต่ก็หลอกไม่ได้ตลอดหรอก

ดั่งบุรุษไปรษณีย์ ที่ต้องกดออด 2 ครั้งเสมอนั่นแหละ

 

ว่าถึงความใจหายแล้ว นอกเหนือจาก จดหมาย ไปรษณียบัตร แล้ว

การที่ป้าได ต้องลดการอ่านเหลือ “มติชนสุดสัปดาห์” ฉบับเดียว

ก็ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีแต่อย่างใด

เศรษฐกิจที่ซบเซาอย่างแรง

เทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงอย่างพายุโหม

สื่อกระดาษ หายหน้าหายตาไปเรื่อยๆ

เป็นความจริง ที่ต้องยอมรับ และปรับตัว

อย่างไรก็ตาม ที่ยอมรับยากหน่อย คือ “พวกปากแข็ง” ที่ไม่ยอมรับว่าการกระทำและพฤติกรรมของตนเองมีส่วนฉุดให้เศษฐกิจทรุดหนัก

แถมยังเยื้อ จะขออยู่นานๆ อีก

นี่ถ้า ป้าได อายุแค่ 3 รอบ จะยุให้ “รำสาก” โชว์เสียหน่อย