งานเขียนนี้ มาจากส่วนหนึ่งของ คอลัมน์ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ โดย หนุ่มเมืองจันท์ ใน มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 20 ม.ค. – 26 ม.ค. 2560 

หนุ่มเมืองจันท์ เล่าว่า

รายการ “ซูเปอร์จิ๋ว” ของ “ซุป” วิวัฒน์ วงศ์ภัทรฐิติ เป็นรายการเด็กที่มีอายุยาวนานถึง 26 ปี

เขาตัดสินใจพลิกรูปแบบรายการครั้งใหญ่

เปลี่ยนมาเป็นรายการ “ซูเปอร์จิ๋ว ซูเปอร์เท็น” ทางช่องเวิร์คพอยท์ ทีวี

โชว์ความสามารถพิเศษของเด็ก

เพื่อแลกกับ “ความฝัน”

อยากได้อะไร ถ้าทำได้ เอาไปเลย

แม้จะเป็นรายการเด็ก แต่เชื่อไหมครับว่าหลังจากปรับรูปแบบรายการใหม่

คนดูรายการ “ซูเปอร์จิ๋ว ซูเปอร์เท็น” จะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

เด็กน่ารักครับ

ใครดูก็เอาใจช่วยทุกคน

มีหลายคลิปที่ผมชอบ อย่างเช่น “น้องแตงกวา” เด็กผู้หญิงที่พิการทางสายตา มาร้องเพลงโชว์

น่ารักมากเลยครับ

หรือ น้องเอ-บี ฝาแฝดมาโชว์การยิงหนังสติ๊กเข้าปากขวดน้ำ

มหัศจรรย์มาก

รายการนี้นอกจากเราจะได้เห็นความสามารถพิเศษของเด็กที่นึกไม่ถึงแล้ว

เรายังนึกไม่ถึงว่า “ความฝัน” ของเด็กแต่ละคนเล็กมากเลยครับ

รู้ไหมครับว่า “น้องพี” อยากได้อะไรถ้าเขาเตะชนคานได้ 3 ครั้ง

“ลูกบอล” 1 ลูกครับ

เขาอยากได้ลูกบอลเป็นของตัวเอง

จะได้เอาไปเล่นที่บ้าน

น้องแตงกวาอยากได้ “ชุดนักเรียน” ที่พอดีตัว

เพราะเขาตัวใหญ่เร็วเกินไป

ส่วนน้องเอ-บี อยากได้หลังคาบ้านใหม่ให้แม่

เพราะหลังคาเดิมผุพัง ถ้าฝนตกน้ำจะรั่วลงที่นอน

แต่ละ “ความฝัน” ของเด็กน้อย

ถ้ามองในสายตาของ “ผู้ใหญ่”

ทุกความฝันเล็กมากเลยครับ

ลูกบอล-ชุดนักเรียน-หลังคาบ้าน

เมื่อเทียบกับความมหัศจรรย์ที่เด็กน้อยแสดงให้เราดู

คนดูหลายคนรู้สึกเลยว่าทำไมรายการนี้ให้รางวัลเด็กน้อยจัง

น่าจะให้มากกว่านี้

แต่ในอีกมุมหนึ่ง ผมมองว่ารายการนี้กำลังสอนคนดู

ให้รู้จัก “คุณค่า” ของ “ความฝัน”

“ซุป” จะให้รางวัลมากกว่านี้ก็ได้

…สบายมาก

ไม่มีปัญหา

แต่ถามว่าสิ่งที่ผู้ใหญ่คิด กับสิ่งที่เด็กฝันคือสิ่งเดียวกันหรือเปล่า

ผมนึกถึงวันก่อนที่ไปเดินเล่นที่ “เซ็นทรัล อิสต์วิลล์”

ที่นี่เป็นศูนย์การค้าที่มีพื้นที่เปิดโล่งตรงกลาง

มีสนามเด็กเล่นด้วย

นอกจากเครื่องเล่น แล้วก็มี “บ่อทราย”

เชื่อไหมครับ เด็กเล็กๆ ที่แต่งตัวดีๆ น่าจะมีฐานะพอสมควรลงไปลุยเล่นทรายในบ่อทรายอย่างสนุกสนาน

ผมนึกถึงสมัยที่เรียนอยู่โรงเรียนอนุบาล จันทบุรี

ที่โรงเรียนมี “บ่อทราย” ขนาดใหญ่พอสมควร

สำหรับ “ผู้ใหญ่” ที่นี่ก็แค่ “ทราย”

แต่สำหรับ “เด็ก” แล้ว ที่นี่คือ “บ่อแห่งจินตนาการ”

“ทราย” เป็นทุกอย่างที่เขาอยากให้เป็น

บางทีระหว่างของเล่นราคาแพงๆ กับบ่อทรายหน้าบ้าน

ถ้าถามเด็กน้อยว่าอยากได้อะไรมากกว่ากัน

บางทีคำตอบอาจจะเป็นทรายกองเล็กๆ หน้าบ้านก็ได้

รายการซูเปอร์จิ๋ว ซูเปอร์เท็น ทำให้ผมรู้สึกมากในเรื่องนี้

“ความฝัน” ที่เหมือนจะเล็กมากในความรู้สึกของ “ผู้ใหญ่”

แต่สำหรับเด็กแล้ว

มัน “ยิ่งใหญ่” มาก

นี่คือ ความงดงามของ “ความฝัน”

ไม่ว่าจะเป็น “เด็ก” หรือ “ผู้ใหญ่”

“ความฝัน” ไม่ได้วัดกันที่ “มูลค่า”

แต่อยู่ที่ “คุณค่า”