ไม่ว่าการเปลี่ยนแปลงในทางธรรมชาติ ไม่ว่าการเปลี่ยนแปลงใน ทางสังคมดำเนินไปแทบไม่แตกต่างกัน

เริ่มจาก”ปริมาณ” ไปสู่”คุณภาพ”

น้ำกว่าจะเดือดก็ต่อเมื่ออุณหภูมิค่อยๆไต่ระดับไปจนถึง 100 องศา

จึงจะเห็นฟองปุดๆแล้วกลายเป็นไอน้ำ

นั่นเป็นเรื่องของวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ ขณะที่เรื่องของวิทยา ศาสตร์สังคมจะยิ่งเพิ่มความละเอียดอ่อนในเชิงปริมาณและในเชิงคุณภาพ

ขอให้ดูจากสถานการณ์เดือนมิถุนายน 2475 ขอให้ดูจากสถานการณ์เดือนตุลาคม 2516

มิใช่ว่าอยู่ๆก็ปะทุขึ้นเลย

 

สถานการณ์เดือนมิถุนายน 2475 ส่งสัญญาณให้เห็นตั้งแต่เริ่มมีคนอย่าง ตสว.วรรณาโภ เทียนวัน คนอย่าง กศร.กุหลาบ ที่ส่งเสียงเตือน

ไพร่เป็นพื้นยืนร้องทำนองชอบ ตามระบอบปาเลียเมนต์ประ เด็นขำ

จากนั้นก็มีคนอย่าง กุหลาบ สายประดิษฐ์

แล้วจึงมีคนอย่าง พระยาพหลพลพยุหเสนา แล้วจึงมีคนอย่าง หลวงประดิษฐ์มนูธรรม

สถานการณ์เดือนตุลาคม 2516 เริ่มอย่างไร

เริ่มจาก”ระบอบถนอม-ประภาส”ที่เลือกตั้งหลอกๆในปี 2512 แล้วรัฐประหารจริงในเดือนพฤศจิกายน 2514 ความไม่พอใจก็เริ่ม สะสม

สะสมจากการวางหรีดที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย สะสมจากการจัดตั้ง”กลุ่มเรียกร้องรัฐธรรมนูญ”ดำเนินการเคลื่อนไหวกระทั่งถูกจับ

เดือนตุลาคม 2516 จึงเกิดการชุมนุมต่อต้าน

 

ไม่เพียงแต่สถานการณ์เดือนมิถุนายน 2475 ไม่เพียงแต่สถานการณ์เดือนตุลาคม 2516 เท่านั้น ที่มีวิถีดำเนินไปอย่างเป็น ขั้นเป็นตอน

หากสถานการณ์เดือนพฤษภาคม 2535 ก็เช่นเดียวกัน

เริ่มจากการสะสม”ปริมาณ”แห่งความหงุดหงิด ไม่พอใจแล้วที่สุดก็ระเบิดออกมาเป็น “คุณภาพ”ในทางการเมือง

ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างอึกทึก ครึกโครม