หนังสือเรียนสำหรับเด็ก เล่มใหม่ (๓๖)

๑ในวัยเด็ก ฉันเคยหลงใหลในงานเขียนของคาวะบะตะ ยะสุนาริ สมัยนั้น ฉันอ่านจากภาษาญี่ปุ่นเลย และพบว่า มันยิ่งงดงาม เพราะตัวอักษรฮิรางานะ และคันจิ มันตัดกันพอดี มันเหมือนสวนดอกไม้ ที่มีอักษรคันจิเป็นดอกไม้ และตัวฮิรางานะเป็นกิ่งก้านและใบ โดยเฉพาะภาษาของเขา ซึ่งเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า และละเมียดละไม จึงยิ่งทำให้มันกลายเป็นสวนดอกไม้

งานเขียนร้องแก้วของเขา จึงเป็นบทกวีไปด้วย

แต่ที่น่าสะเทือนใจคือในยุคนี้ ฉันพบว่า ฉันไม่มีใจกับสิ่งเหล่านี้อีกแล้ว ฉันนึกภาพไม่ออก ถึงงานเขียน ไม่ว่าจะเป็นใคร ที่ฉันจะมีใจอ้อยอิ่ง เหมือนแมลงดมดอมดอกไม้

ทำไมเป็นเช่นนั้นนะ ก็งานวรรณกรรมเป็นสิ่งคลาสสิคไม่ใช่หรือ

วันนี้มันทำไม่ได้ เพราะไม่มีใจ

ในแง่ของภาษา ฉันไม่มีใจอ่านงานเขียนที่เป็นภาษาญี่ปุ่นอีกแล้ว ขี้เกียจคิด ขี้เกียจจำ ขี้เกียจเปิดพจนานุกรม

แต่นั่นเป็นเพียงแค่ส่วนเดียว อีกส่วนหนึ่งคือสังคมของโลกที่เปลี่ยนไป ฉันไม่รู้สึกหลงใหลในอารมณ์แบบนี้ของเขาอีกแล้ว

ฉันอยู่ในยุคสมัย ที่ขับเคลื่อนจาก YouTube หนึ่ง ไปยังอีก YouTube หนึ่ง เลื้อยไปอย่างไม่สิ้นสุด เจอความตื่นตะลึงไม่ขาดสาย

ฉันเคลื่อนจาก Google หนึ่งไปยังอีก Google หนึ่ง

เลื้อยอยู่ในอินเตอร์เน็ต

๒เราลองมาวิเคราะห์จิตดู ว่ามันเกิดจากอะไร

๑ รัฐสภา

๒ เด็กรับใช้

๓ ราชินี

สิ่งเหล่านี้รวมตัวกัน เกิดเป็นจิต

ผลผลิตสุดท้ายที่น่าพิศวงคือ ราชินี

มันคืออัตตาของจิต ที่แน่นิ่ง ยิ่งใหญ่ และเป็นเจ้าเรือน

แต่จิตรับรู้อะไร เรียนรู้สิ่งใด มันต้องขับเคลื่อนผ่านรัฐสภา

จิตที่แท้จริง เป็นประชาธิปไตยอย่างที่สุด เพราะมันขับเคลื่อนได้โดยรัฐสภา ที่มีสมาชิกมากมาย

การประมวลความคิด ประสบการณ์มากมายเหล่านี้ ขับเคลื่อนเข้ามาหาราชินี โดยผ่านเด็กรับใช้ หรือผู้ถือสาส์นนี้เป็นการทำงานของสมอง

มาบอกราชินีให้รู้ว่า รัฐสภาคิดอย่างไร ตัดสินใจอะไร

ราชินีที่จริงแล้ว เกียจคร้านและว่างเปล่า

นี้คือความน่าตื่นตะลึง

ที่จริงแล้ว อัตตาของเราคือราชินี ทั้งเกียจคร้านและว่างเปล่า

๓ตัวตนของจิต เกิดจากการทำงานของสมอง หากเราเปลี่ยนการทำงานของสมองได้ เราก็เปลี่ยนอัตตา เกิดชีวิตที่ไม่มีตัวตน คือชีวิตที่ไม่มีราชินี

บัดนี้จิตคือปราสาทที่ไม่มีราชินี

มีรัฐสภา

มีเด็กรับใช้

แต่ไม่มีราชินี

ราชินีนี้ก็หายตัวไป ไม่รู้อยู่ไหน และถึงเจอตัว ก็ว่างเปล่า

๔เพราะจิตเป็นเรื่องของการทำงานสมอง วันหนึ่งเราก็เปลี่ยนตัวตนได้

ด้วยยาชนิดหนึ่ง เราก็เปลี่ยนตัวตน

เรากลายเป็นใครอีกคนหนึ่ง ด้วยยา

ยาตัวนี้จะเข้าไปมีผลต่อการทำงานของสมอง

แต่ตัวตนเก่าหายไปไหน อย่างที่กล่าว มันหายไป แต่ไม่ได้หายไปสนิท เหมือนบ้านหลังนี้ เคยมีคนอยู่ แต่เขาหายไป กลายเป็นบ้านผีสิง

แต่ทำไมเราอยากเปลี่ยนตัวตนด้วย

เพราะมนุษย์บางคนวันหนึ่ง ก็เบื่อตัวตนเดิม ไม่พอใจตัวตนเดิม

อยากไปเริ่มต้นชีวิตใหม่

ตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง พบว่าตัวเองได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

นี้เป็นความมหัศจรรย์

๕ราชินีตัดสินใจอะไรด้วยตัวเองไม่ได้หรอก เพราะราชินีช้าเกินไป เชื่องเกินไป และโง่เขลา การตัดสินใจจึงต้องมาจากรัฐสภา

ถ้าเช่นนั้น ทำไมต้องมีราชินีด้วยเล่า

มีความจำเป็นใดหรือ ไม่มีราชินีจะไม่ดีกว่าหรือ

แต่จิตของฉันตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่วันที่ฉันกำเนิดมานั้น ต้องมีราชินี แม้ว่าราชินีจะเป็นผู้ตาม ก็ตามที

นี้คือความลึกของจิต

ชีวิตที่ต้องมีราชินี

ชีวิตที่ต้องมีอัตตา

๖ไม่ว่าคุณจะเป็นคนสัจนิยมขนาดไหน

แต่ราชินีทำให้ชีวิตนี้ เป็นเพียงนิทาน

และนิทานทำให้ชีวิตในโลกนี้ ที่เป็นทุกข์อย่างเหลือทนนี้ ทนอยู่ได้

มันทำให้ชีวิตนี้เพลิดเพลิน สนุกสนาน และพร้อมจะหลบหนีความจริง

ไปในร่องมากมาย ร่องแห่งนิทาน

๗ฉันมีชีวิตในแต่ละวัน จะทำอะไรก็ช่าง ฉันพบว่าชีวิตของฉันเป็นนิทาน

และนี้คือชีวิตที่มีราชินี