บอร์เนียว (3) สิ่งที่คุณอาจไม่รู้มาก่อนเกี่ยวกับห้องน้ำ ที่ทำให้ชายไทยต้องครุ่นคิด

ลงจากภูเขาผ่านเมืองอีโปว์ ก็มุ่งหน้าสู่กัวลาลัมเปอร์

เมื่อเห็นว่าเวลายังพอมี จึงได้ออกจากทางด่วน วิ่งบนถนนสายเล็ก B42 ผ่านป้ายแบรนดิ้งสวยงาม ครั้งก่อนที่มาก็เห็นป้ายนี้เยอะมาก เห็นทั้งบนทางด่วนและนอกทางด่วน มันคือสำนักงานอะไร

SIME DARBY PLANTATION (น่าจะอ่านว่าไซม์ ดาร์บี้ แพลนเตชั่น)

พบว่านี่คือบริษัทที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับปาล์มที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีพื้นที่สวนในครอบครองมากกว่า 6.25 ล้านไร่ ใน 17 ประเทศ (มีอยู่ในประเทศไทยด้วย) มีกำลังผลิตน้ำมันปาล์มดิบคิดเป็น 4% ของกำลังผลิตน้ำมันปาล์มดิบทั่วโลก (ข้อมูลจาก www.simedarbyplantation.com – รายงานประจำปี 2018)

อ้อ มิน่าแบรนด์สวยดีจริง และพบเห็นได้ทั่วไปในมาเลเซีย

จากนั้นก็แวะกินอาหารในเมืองสลังงอร์ ทำมังสวิรัติได้อยู่เพื่อกินดีแท้ อิ่มหมีพีมันแล้วก็ค้นหาร้านกาแฟ เมื่อถูกใจแล้วก็เดินทางทันที

ร้านกาแฟมีชื่อว่า Klang Espresso กลัง เอสเปรสโซ่

กลัง ก็มาจากชื่อเมืองนี่เอง ระยะทางจากที่นี่ไปจุดหมายปลายทางเหลืออีกเพียงไม่ถึง 30 ก.ม. ระยะเวลาไม่เกินสี่สิบห้านาที โดยการประมาณการจากกูเกิล ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงกว่า น่าจะพอมีเวลาดื่มกาแฟสักสิบห้านาทีแบบสบายๆ

จอดรถหน้าร้านเสร็จ เปิดประตู ปรากฏว่าประตูล็อก ร้านติดฟิล์มเข้มมองไม่เห็นอะไรสักอย่าง เงอะงะอยู่หน้าร้านสักแป๊บก็มีคนมาเปิดประตูให้ คิดในใจ “นี่มันร้านกาแฟหรือบ่อนพนัน หรือร้านซ่อนเงื่อนไม่ตรงไปตรงมากันแน่”

พอเข้ามาก็พบมีคนมากมายอยู่ในร้าน ทั้งเด็ก ทั้งวัยรุ่น มีบาริสต้าอยู่หนึ่งคน วุ่นวายสุดฤทธิ์อยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์

วางหมวกกันน็อกเสร็จก็เดินไปสั่งกาแฟ

บาริสต้ามีบุคลิกที่น่าสนใจ มีความกระตือรือร้นสูง และยังน่ารักแบบสาวมาเลเซียเชื้อสายจีนอีกต่างหาก มาพร้อมกับเมนูกาแฟแบบเทคนิคอลชั้นสูง เกินกว่าความเข้าใจของคนธรรมดาจะเลือกได้ เลยขอให้บาริสต้าสาวสวยแนะนำให้

“ไอต้องการดื่มอเมริกาโน่ร้อน แนะนำหน่อย”

“ต้นกาแฟปลูกในเมืองกลัง เมล็ดกาแฟคั่วในเมืองกลัง” เจ้าหล่อนแนะนำ เป็นคำแนะนำที่ดี

กาแฟปลูกในเมืองกลัง คั่วในเมืองกลัง ชงในเมืองกลัง เสิร์ฟในเมืองกลัง โดยบาริสต้าสาวสวยชาวเมืองกลัง

โดยยังไม่ทันถามก็บอกได้ทันทีว่าเจ้าหล่อนเป็นสาวเมืองกลัง ด้วยสำเนียงรักความเป็นกลังขนาดนั้น

สั่งกาแฟเสร็จก็ไปเข้าห้องน้ำ เปิดประตูห้องน้ำไปถึงกับอึ้ง…ยืนงงงันอยู่แป๊บ ยังนึกท่าไม่ออกจะสำเร็จทุกข์ด้วยท่าไหน เติบโตมาก็หลายปียังไม่เคยเจอห้องน้ำท่ายากขนาดนี้

ในที่สุดจึงตัดสินใจเข้าห้องน้ำผู้หญิงด้วยท่ามาตรฐานชายไทย

แล้วก็ออกมาดื่มกาแฟ รสชาติยอดเยี่ยมนุ่มลิ้นเบ็ดเสร็จเด็ดขาดดีแท้

ตลอดเวลาที่ดื่มก็มีคนคอยเคาะกระจก เคาะประตู บาริสต้าสาวสวยเป็นพนักงานเพียงคนเดียวทั้งร้าน เปิดประตูให้ทันบ้างไม่ทันบ้าง ลูกค้าก็ช่วยไปเปิดให้ ดูไปดูมาก็ชักจะข้องใจ ทำไมต้องทำร้านกาแฟซับซ้อนซ่อนเงื่อน ทั้งประตู ทั้งห้องน้ำ ทั้งเมล็ดกาแฟ ซับซ้อนซ่อนเงื่อนไปหมด

เลยขอเวลาคุยกับบาริสต้าสักหน่อย

เจ้าหล่อนชื่อโจอี้ เป็นคนเมืองกลังโดยกำเนิด รักบ้านเกิดตัวเองเป็นอย่างยิ่ง และอยากให้คนมาเที่ยวบ้านเกิดของเจ้าหล่อนเยอะๆ

อีกอย่างที่เจ้าหล่อนรักคือกาแฟ และต้องการจะเป็นบาริสต้ามืออาชีพ มีความฝันจะเป็นหุ้นส่วนกับเจ้าของร้าน หรืออาจเปิดร้านร่วมกันกับพี่สาวของเจ้าหล่อนในอนาคตข้างหน้า

“ประตูหน้าร้านเป็นเรื่องของความปลอดภัย เพราะฉันอยู่คนเดียว แบบนี้ฉันจะได้เห็นว่าใครมา และฉันสบายใจที่จะให้เขาเข้ามาไหม” เจ้าหล่อนอธิบาย

ยังไม่ทันจะได้คุยกันเรื่องห้องน้ำ เจ้าหล่อนก็ต้องกลับไปทำหน้าที่บาริสต้าที่หลังเคาน์เตอร์

มีทั้งความมุ่งมั่น ชัดเจน และความรักความหลงใหลในงานที่ทำ คนแบบนี้แหละที่อนาคตจะเติบโตขึ้นเป็นเจ้าของร้านกาแฟได้สมใจอยาก และเป็นอะไรได้อีกมากตามเส้นทางที่เจ้าหล่อนเลือก

เวลาประมาณบ่ายสองโมง กาแฟอเมริกาโน่อันยอดเยี่ยมก็ไหลลงสู่กระเพาะเรียบร้อย ได้เวลาเดินทางต่อ

บริษัททัวร์ยังคงยุทธศาสตร์ทำให้มาไม่ทันไว้ได้อย่างเหนียวแน่นด้วยการลงตำแหน่งแผนที่ด้วยละติจูด ลองจิจูดไว้ คนละตำแหน่งกับชื่อสถานที่

เราใช้ชื่อสถานที่ จึงไปผิดที่

และกว่าจะรู้ว่าที่ที่ถูกต้องห่างออกไปอีกเกือบสามสิบกิโลเมตร เวลาก็เหลือไม่ถึงสองชั่วโมงที่ต้องไปให้ถึง

บ่นไปก็ไร้ประโยชน์ ออกเดินทางดีกว่า

ถนนกำลังก่อสร้าง รถสิบล้อหลายร้อยหลายพันคันที่มากับตู้คอนเทนเนอร์แบกอยู่ข้างหลัง ติดกันเป็นแถวยาวเหยียด อากาศร้อนฉ่ำ เจ้าดูคาติเหลืองระบายความร้อนด้วยอากาศ เปลี่ยนสภาพเป็นเตาย่างบาร์บีคิว ที่มีน่องของเจ้านายมันวางพาดอยู่ ร้อนจากน่องมาถึงใจทีเดียว

สะโพกอวบอั๋นของเหลืองอันธพาลกับกระเป๋าใบโต ไม่ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้น ต้องพยายามอย่างมากเพื่อจะมุดไป ซอกซอนไป

แต่ก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีกับผู้ใช้ชีวิตบนท้องถนนที่มีล้อจำนวนมาก

เมื่อส่งสัญญาณไฟเพื่อขอให้สิบล้อทรงพลังทั้งหลายขยับหลบให้อีกนิด เขาก็ขยับให้ด้วยความยินดี

ในเวลาประมาณสี่โมงยี่สิบนาที เจ้าดูคาติเหลืองก็มาถึงจุดหมายเรียบร้อย พร้อมเจ้านายที่สะบักสะบอม…

เสร็จภารกิจขับขี่โลจิสติกส์วันนี้ด้วยระยะทาง 536.4 ก.ม. เอาชนะยุทธศาสตร์การทำกำไรของบริษัททัวร์ ด้วยการมาถึงก่อนกำหนดเพียงสี่สิบนาที

เจ้าดูคาติเหลืองยังคงมีภารกิจเดินหน้าต่อ ด้วยการเดินทางไปขึ้นเรือ มุ่งหน้าสู่เกาะบอร์เนียว…

เจ้านายของมันก็มุ่งหน้าไปสนามบินกัวลาลัมเปอร์ บินไฟลต์ตรงสู่เชียงใหม่

ก่อนจากกันก็กล่าวคำร่ำลา

“อีกสิบวันเจอกันนะเจ้าดูคาติเหลืองเตาย่างบาร์บีคิว”

ถึงจะร้อนแต่ก็รัก

บนเครื่องบิน…คิดไปถึงร้านกาแฟของโจอี้

ถึงแม้กาแฟจะยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่ได้คิดถึงกาแฟ

ถึงแม้บาริสต้าจะน่ารักมีเสน่ห์ แต่ก็ไม่ได้คิดถึงบาริสต้า

คิดถึงแต่ห้องน้ำ

ตะแคงซ้าย ตะแคงขวา ยืน กลับหลังหันแล้วค่อยยืน ยอง ยองหันข้าง โอ้ย ทำไมมันซับซ้อนจริงวะ โจอี้