เรื่องนี้เป็นนิยายล้วนๆ เรื่องแต่งล้วนๆ ไม่ได้เกิดขึ้นจริง หากเหตุการณ์หรือชื่อบุคคลไปพ้องกับใครเข้า โปรดเข้าใจในบัดดลว่าเป็นเรื่องบังเอิญ…บังเอิญอย่างไม่ต้องสงสัย

ใครๆ ก็รู้ว่านุสราน่ะเป็นทุกอย่างของผม นุสราก็รู้ แต่บางครั้งเธอก็ยังไม่พึงพอใจ หากเขียนโดยใช้สำบัดสำนวนโก้วเล้งสักหน่อย

สตรีนางหนึ่งได้รับการเอาใจจากบุรุษ ตั้งแต่อดีตไหนเลยถึงขอบเขตของความพึงพอใจ บางครั้งเธอทนไม่ไหวบอก “ไปไกลๆ เลย” ก็นั่นแหละ เพื่อเป็นการเอาใจเธอ ผมก็เลยต้องขี่มอเตอร์ไซค์ไปไกลๆ

ผมสนุกมาก และนุสราก็ได้ห่างจากคนรักไปบ้าง

บุรุษพอใจสตรีมีความสุข โลกไหนเลยจะสมบูรณ์แบบได้มากกว่านี้ ผ่านไปสิบสามวันจากทริปเวียดนามผมก็ดีใจที่ได้เจอเธอ, เธอก็ดีใจที่ได้เจอผม

นุสราเป็นทุกอย่างของผมจริงๆ เวลาผมจะดื่มกาแฟ เธอก็จะชง เพอร์เฟ็กต์ชอร์ต เอสเปรสโซ่ให้ เธอเรียนมาจากอเมซอน และในรุ่นที่เธอเรียน เธอเป็นแชมป์ซะด้วย

“อยากกินสปาเกตตีอบชีส” “อยากกินข้าวไข่เจียวไม่ใส่ไข่” (เธอทำได้จริงๆ) เธอก็จะเป็นแม่ครัวให้

และบางทีดูทีวีสนุกๆ อยู่ ผมก็ขอให้เธอไปเอาน้ำมาให้ และให้เธอถือไว้ก่อน เพราะผมมือไม่ว่างยังกินไม่เสร็จ เธอก็เป็นที่วางแก้วของผมทีเดียว…

ขี้เกียจไปประชุม เธอก็จะไปประชุมให้

เวลาผมคันหลัง เธอก็จะคอยเกาให้ เวลาผมเครียดจากงาน เธอก็จะคุยด้วย เวลาที่เธอไปช้อปปิ้งผมก็จะไปขี่มอเตอร์ไซค์ เวลาเธอเครียดผมก็จะไปขี่มอเตอร์ไซค์ เวลาที่เธออยากจะไปเที่ยวที่ไหนเธอก็จะขับรถไปเองเพราะผมออกไปขี่มอเตอร์ไซค์

เรามีชีวิตคู่ที่สมบูรณ์แบบ

จนวันหนึ่งผมก็เกิดความสงสัย ก็เลยลองถามเธอดู “นุสรา เวลาเค้าไม่อยู่หลายๆ วันเนี่ย ตัวเองมีความสุขป่าว?”

“มี” เธอตอบ

“แล้วเวลาที่เค้าอยู่ใกล้ๆ ตัวเองอ่ะ ตัวเองมีความสุขป่าว?”

“มี” เธอตอบ

แล้วแบบไหนมีความสุขมากกว่ากันอ่ะ

นุสรางงงันไปครึ่งค่อนวัน ค่อยตอบ “เธอไม่อยากรู้หรอก”

ใครๆ ก็รู้ว่าผมชอบเอาใจเธอ…และเพื่อเป็นการเอาใจเธอ…ผมก็เลยไม่อยากรู้หรอก

บางครั้งเวลาที่เธอเป็นทุกอย่างของผมมากเกินไป เธอก็จะแผ่รังสีชนิดหนึ่ง เป็นรังสีอำมหิตชนิดหนึ่ง และถ้าเธอยังคงเป็นทุกอย่างของผมไปมากกว่านี้ เธอก็จะเริ่มโวยวาย และจบประโยคว่า

“ไปไกลๆ เลย”

แล้วเพื่อเป็นการเอาใจเธอ…ผมก็ไปไกลๆ

ขี่มอเตอร์ไซค์ไปไกลๆ

สะเมิง ลี้ ลำปาง เวียงป่าเป้า พร้าว แม่ขะจาน วังเหนือ พะเยา ก็ยังไม่ไกลจนเป็นที่พอใจเธอ

สตรีนางหนึ่งได้รับการเอาใจจากบุรุษ ตั้งแต่อดีตไหนเลยถึงขอบเขตของความพึงพอใจ

คอยบอกอยู่เป็นพักๆ ว่า “ไปไกลๆ เลย”

ถ้าเธอบอกว่า “ไปให้มีระยะห่างเท่ากับคราวที่แล้วเลย” ผมก็จะรู้ว่า โอเค ระยะทางเท่านี้ไกลพอดีแล้ว แต่เธอก็ไม่บอกอย่างนั้น

ถ้าเธอบอกว่า “ไปให้ใกล้ๆ กว่าคราวที่แล้วเลย” ผมก็จะรู้ว่า โอเค ครั้งที่แล้วไกลเกินไป ครั้งนี้จะไปให้ใกล้ขึ้น แต่เธอก็ไม่บอกอย่างนั้น

สุโขทัย พิษณุโลก เธอก็ยังคงบอกว่า “ไปไกลๆ เลย”

กาญจนบุรี เสียมเรียบ “ไปไกลๆ เลย”

ฮอยอัน ญาจาง หมุยเน่ “ไปไกลๆ เลย”

ปีนัง เตรังกานู “ไปไกลๆ เลย”

จนถึงยะโฮห์บาร์รู “ไปไกลๆ เลย”

สิงคโปร์ และจนถึงล่างสุดของสิงคโปร์ มองเห็นอินโดนีเซียลิบๆ “ไปไกลๆ เลย”

ผมว่ามันก็ไกลมากละนะ นี่ก็เอาใจมากละนะ

สตรีนางหนึ่งได้รับการเอาใจจากบุรุษ ตั้งแต่อดีตไหนเลยถึงขอบเขตของความพึงพอใจ

แต่ก็นั่นแหละ ใครๆ ก็รู้ว่าราชันน่ะ ชอบเอาอกเอาใจนุสรา ต้องวางแผนไปไกลๆ เผื่อเธอยังคิดว่าขอบปลายสุดสิงคโปร์ยังไกลไม่พอ ผมจะได้เอาใจเธอได้

ผมก็เลยเตรียม มาเลเซียตะวันออก บรูไน และอินโดนีเซีย

เตรียมไว้เอาใจเธอโดยเฉพาะ

เผื่อใครจะยังไม่ทราบ เพราะผมเองก็พึ่งทราบเมื่อไม่นานนี้เองว่ามาเลเซียมีสองมาเลเซีย แยกออกจากกันด้วยทะเลขนาดใหญ่ มาเลเซียที่เราคุ้นเคย ที่มีเมืองหลวงกัวลาลัมเปอร์ตั้งอยู่ และเมืองที่เราคุ้นเคย เช่น ปีนัง มะละกา ยะโฮห์บาร์รู อยู่ในมาเลเซียตะวันตก

ส่วนมาเลเซียที่เรียกว่ามาเลเซียตะวันออก ประกอบไปด้วย รัฐซาบะฮ์ รัฐซาราวัก และดินแดนสหพันธ์ลาบวน ซึ่งมีเมืองที่เราคุ้นหูอยู่บ้าง เช่น โคตาคีนาบาลู

เกาะบอร์เนียว คือที่ตั้งของมาเลเซียตะวันออก และในเกาะเดียวกัน ยังเป็นที่ตั้งของประเทศบรูไน และส่วนหนึ่งของประเทศอินโดนีเซีย เกาะนี้ขึ้นชื่อเป็นอย่างมากเรื่องความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติ สัตว์ป่า ลิงอุรังอุตัง และท้องทะเลที่สวยงาม

ครั้งก่อนพยายามจะมาด้วยตัวเอง แต่หาเรือข้ามไม่ได้ พอบังเอิญไปเจอว่าจะมีการจัดทัวร์มอเตอร์ไซค์สิบวัน ก็เลยถามรายละเอียด แล้วก็ถามเรือข้ามไปด้วย พอได้รายละเอียดครบ และเห็นว่าโปรแกรมทัวร์จัดได้น่าสนใจ ที่พักดี ขี่แต่ละวันระยะทางไม่มากเกินไป และยังพาไปทั้งสามประเทศเลยจึงได้ถามคำถามยากๆ ไป

“ฉันไม่ขี่ออฟโรดไปได้ไหม”

“ได้”

“ฉันไม่ขี่เร็วไปได้ไหม”

“ได้”

“ฉันกินมังสวิรัติ จัดให้ได้ไหม”

“ได้”

ก็เลยจ่ายเงิน เตรียมตัวเอาใจนุสรา เตรียมตัวไปไกลๆ

แต่ไปกับทัวร์ กำหนดวันเวลาชัดเจน อยู่ดีๆ นุสราเกิดเอาแต่ใจตัวเอง “ไปไกลๆ เลย” โดยไม่ดูวันที่ขึ้นมา ก็จะเกิดเป็นความยุ่งยาก

ดังนั้น เราจะให้นุสราเป็นทุกอย่างของเรามากขึ้นไปอีก จะต้องให้นุสราเป็นทุกอย่างของเราจนถึงขีดสุด ถึงขีดสุดอย่างแม่นยำประจวบเหมาะ

ผมให้เธอดูแลลูก ดูแลบ้าน ดูแลการเงินของบริษัท และดูแลงานก่อสร้างโรงแรมสองแห่ง และเตรียมให้เธอดูแลโปรเจ็กต์งานปรับปรุงบ้าน

คิดแล้วก็รำพึงรำพันกับตัวเอง เรานี่โชคร้ายต้องคอยเอาอกเอาใจนุสรา ให้นุสราเป็นทุกอย่างของเรา เรื่องราวยุ่งยากมากมาย ยิ่งมายิ่งซับซ้อน หัวหมุนตาลาย…แล้วก็เริ่มเก็บกระเป๋า ส่งเจ้า DUCATI เหลืองขึ้นรถไปหาดใหญ่

เมื่อนุสราบอกว่า “ไปไกลๆ เลย” ในวันที่ 21 กุมภาพันธ์ เช้าวันที่ 22 กุมภาพันธ์ เราก็ต้องเอาใจนุสราโดยทันที…

ออกเดินทางไปในบัดดล