จดหมาย

0 ไม่เปลี่ยน (1)

 

-1-คนถือปืน

บอกให้เราเงียบ

อย่าส่งเสียงดัง

 

เราฟัง

แล้วสังหรณ์ใจ

“ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร”

คนบนรถถัง

เสียงดังกังวาน

ล้อสายพานผ่านไป

 

ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร

ประชาธิปไตย

กินไม่ได้ กินไม่ได้

 

คนถือปืน

บอกให้เราหุบปาก

หากไม่อยากตาย

 

-2-

คนถือปากกา

ในคูหากากบาท

คิดวาดฝัน

ปั้นประเทศ

 

เลือกตั้ง

หรือเปลือกตั้ง

 

รอรถถังเต็มถนน ปล้นประชาธิปไตย

 

บรรณกร กลั่นขจร

 

เปลี่ยนบรรยากาศ

ด้วยการอ่านงาน “บรรณกร กลั่นขจร” ผ่านตัวพิมพ์บ้าง

สัมผัสได้ถึงรสชาติที่เปลี่ยนแปลงไป

แต่ที่ไม่เปลี่ยน

ทั้งที่รถถังผ่านไปแล้ว

ทั้งที่การเลือกตั้งผ่านไปแล้ว

แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนคือ ความขมุกขมัวของการเมือง

แม้จะมีเสียงบอก ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร

แต่ก็ไร้การยืนยันว่า

ล้อสายพานจะไม่วิ่งกลับมาอีก

เมื่อเลือกตั้งถูกอ้างเป็นเพียง “เปลือกตั้ง”

 

0 ไม่เปลี่ยน (2)

 

มีนักกาฬเมืองที่นิยมการปกครองระบอบพิเศษท่านหนึ่งกล่าวว่า

รัฐธรรมนูญฉบับนี้ เขาดีไซน์มาเพื่อพวกเรา

นับเป็นอภินิหารทางกฎหมายในสังคมไทย ขั้นอึ้งกิมกี่

หลังการเลือกตั้ง วันที่ 24 มีนาคม 2562 ถึงวันนี้

มีการแก่งแย่งตำแหน่งรัฐมนตรีกันอุตลุด จนเป็นที่เอือมระอา

ประชาชนทุกสาขาอาชีพผิดหวัง ส่ายหน้าตามๆ กัน

ผมเหลืออด

จึงเขียนบทกวีสำนวนนี้สะท้อนพฤติกรรม นักกาฬเมืองบางส่วน

มาสำแดงพลัง ดังนี้

 

สักวา “นักกาฬเมือง” เก่งเรื่องไหว้

แรกพบใครแย้มยิ้มพิมพ์ใจฝัน

แต่หากตีหน้ายักษ์แม้สักวัน

คนก็หันหน้าหนีไมตรีเลือน

ภารกิจคิดดีต่างมีมาก

เพียงใช้ปากสื่อสารการขับเคลื่อน

กุศโลบายนี้ชี้คำเยือน

เชิญชวนเพื่อนเลือกตั้ง สมหวังเอย

 

สักวา “นักกาฬเมือง” เรื่องสะท้อน

เล่นละครฟูเฟื่องเมืองสยาม

ลิ้นทุกลิ้นชินชาการค้าความ

จนเกินงาม ผู้ทรงเกียรติ เงาเบียดบัง

เคยศรัทธาค่านิยมสังคมนี้

เหลือเพียงเศษธุลีไร้ที่หวัง

เห็นภาพลักษณ์อนาถจิตอนิจจัง

จะเรื้อรังอีกนานไหม ใคร่รู้เอย

 

สักวา “นักกาฬเมือง” เฟื่องสาวไส้

สาวกันมาสาวกันไปไม่หยุดหย่อน

ต่างเสียหายหลายแสนแค้นถาวร

คือผู้แทนราษฎรในตอนนี้

ยศตำแหน่งดูดูไปเหมือนไร้เกียรติ

อารมณ์เครียดดูดูไปเหมือนไร้ศรี

จงกลับตัวกลับใจไว้ท่าที

อย่าให้ต้องร้องยี้กว่านี้เลย

 

สักวา “นักกาฬเมือง” เรื่องขันแข่ง

ชิงตำแหน่งรัฐมนตรีมียศศักดิ์

เพื่อเป็นเกียรติแก่ตระกูลประยูรภักดิ์

จนลืมหลักความถูกต้องครรลองธรรม์

ค่านิยมจมปลักความมักใหญ่

ราวเกิดไฟสุมขอนร้อนมหันต์

ซ่อนมีดในรอยยิ้มทิ่มแทงกัน

ประเทศชาติแหลกสะบั้น ฉันเศร้าเอย

สมบัติ ตั้งก่อเกียรติ

กวีศรีแผ่นดินอยุธยา

 

ว่าที่จริง

ผู้ที่กล่าวว่า

“รัฐธรรมนูญฉบับนี้ เขาดีไซน์มาเพื่อพวกเรา”

วันนี้คงกลืนเลือดเอื๊อกๆ

เพราะดูจะมีเขาในเขา

แอบดีไซน์ไว้อีกชั้น

ไม่ยอมให้นักการเมืองได้อย่างที่ฝัน

จึงทำให้ไม่ซ่อนมีดกันอีก

แต่ต่างงัดออกมาทิ่มแทงกันโต้งๆ เลยเชียวล่ะ

นอกจากชาติจะแหลกอย่างที่ว่า

ประชาชนก็พลอยตกเป็นตัวประกัน

หรือไม่ก็เจอลูกหลง เจ็บระนาวด้วย!