เมื่อตอนที่เขามาถึงมือท่านธัมมนันทานั้น เขาอายุ 3 เดือน ขนรุ่งริ่งมาก และเหนื่อยจากการเดินทาง 13 ชั่วโมงมาจากยโสธร ลูกศิษย์อุ้มมาวางบนตัก เขาก็หลับคาตัก สักพักหนึ่ง พอปล่อยเขาลงกับพื้นเขาก็เข้าไปนอนใต้เตียง ประสบการณ์ครั้งแรกเป็นความทรงจำ เขาทรงจำเลยว่า นั่นเป็นมุมปลอดภัยของเขา

ก็เลยกลายเป็นที่มาของสุนัขในกุฏิ

ที่วัตรเลี้ยงสุนัขหลายตัว นับนิ้วแล้วได้ 11 ตัว ทำหน้าที่ต่างกัน สุนัขในสวนเป็นพันธุ์บางแก้ว ตำรวจแนะนำ เนื่องจากสวนด้านหลังพื้นที่ 3 ไร่ โดนขโมยมาตัดสายไฟ 6 ครั้ง นายตำรวจที่มาดูเหตุการณ์แนะนำว่าให้เลี้ยงสุนัขบางแก้ว ตั้งแต่บัดนั้น ก็ปลอดภัยไร้ขโมย

ตัวที่อยู่หน้ากุฏิ บางแก้วเหมือนกัน มีประวัติกัดคนมาแล้ว 13 คน ก็ช่วงตอนเช้าที่ยังไม่ทันเก็บสุนัขนั่นแหละค่ะ

สุนัขที่วัตรเขาอยู่กันเป็นโซน โซนใครโซนมัน โซนด้านหน้า ไว้ให้ช่วยเห่าเวลามีแขกมา แต่ต้องไม่กัด เดี๋ยวต้องเดือดร้อนเสียเงิน

ท่านธัมมนันทาปรารภว่า อยากได้สุนัขเพศผู้สีขาว เขาว่า สุนัขวัดต้องประมาณนั้น ก็เลยเป็นที่มาของสุนัขในกุฏิที่เกริ่นมาข้างต้น

ตอนที่มานั้น เจ้าของเดิมเขาเรียกว่า แมกกี้ พอมาถึงที่วัตร วิจารณ์กันว่า เขาตัวสีขาวจะเป็นแมกกี้ได้อย่างไร เพราะไปนึกถึงซอสแมกกี้ ตกลงว่า เขาชื่อ แม็ค สะกด Mc. สะกดแบบสก๊อตติชนะคะ ผู้เขียนจบจากมหาวิทยาลัย McMaster

เว่อร์ๆ หน่อย

 

เราเลี้ยงเขามา 7 เดือน คุณแม็คไม่เคยเห่า จนนึกว่าเธอจะเป็นใบ้เสียละกระมัง

พิเศษไหมคะ เพิ่งมาเริ่มเห่าตอนเจ็ดเดือนแล้ว ท่านธัมมนันทาโล่งใจว่าไม่ได้เลี้ยงสุนัขใบ้

เวลาคุณหมอมา ผู้เขียนก็ไปถามว่า แม็คนี่พันธุ์อะไร คุณหมอว่า น่าจะเป็นชเนาเซอร์ 2 คุณหมอยืนยันเหมือนกัน ผู้เขียนเกิดมาก็ไม่เคยได้ยิน ก็ไปศึกษาต่อ โอ้โฮ สายพันธุ์เยอรมันมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 14 ชเนาเซอร์แปลว่าหนวด เป็นลักษณะเด่นของสายพันธุ์ เขาเป็นชเนาเซอร์ที่ผสมที่ยโสธร เป็นลูกผสมค่ะ

แต่นิสัยการกินเป็นฝรั่งมาก ของโปรดที่สุดคือขนมปังปิ้งกับเนยแข็ง เนยแข็งที่ว่านี้บ่มมา 3 ปี คุณแม็คไม่ใช่สุนัขธรรมดา

ทันทีที่ได้กลิ่น จะวิ่งมาแล้วนั่งคอยอย่างสุภาพ มองดูด้วยสายตาเว้าวอนและรอคอย ไม่เคยตะกาย บางครั้งอยากกินมาก นั่งกลืนน้ำลายดังเอื๊อก จนกระทั่งท่านจะบิส่งมาให้เข้าปาก พอกินหมดแล้ว ท่านจะบอกว่า “finished” หมดแล้วนะ แม็คก็จะมุดกลับไปใต้เตียง

พอดีกับท่านธัมมนันทาเวลาออกคำสั่ง หรือพูดคุยกับเขาก็พูดภาษาอังกฤษ โชคดีว่า พูดเยอรมันไม่ได้ ไม่งั้นคงพูดเยอรมันกัน

คุณแม็คเธอรู้เรื่องและสุภาพสุดๆ เวลามาเรียกประตู จะใช้ขาหน้าตะกุยสองครั้ง แล้วนั่งรออย่างสงบเสงี่ยม ถ้ายังไม่มีใครมาเปิด ตะกุยอีกสองที แล้วนั่งรอ

ถ้ายังไม่มาเปิด เขาอ้อมไปประตูหลัง เพราะรู้ว่าแม่เขานั่งทำงานอยู่ด้านหลัง

เขามีเวลาไปวิ่งเล่นกับสุนัขในวัตร แต่เขาก็กลับกุฏิทันทีที่เขาเห็นว่าท่านธัมมนันทาเดินกลับกุฏิหลังฉันเพล

มีครั้งหนึ่งที่ท่านธัมมนันทาหนีไปหาที่นอน โดยตั้งใจไม่ให้ใครตามถูก ที่อาคารรับแขกนั้น เป็นตึก 3 ชั้น ชั้นหนึ่งมี 7 ห้อง ปรากฏว่า แม็คตามจนเจอ ตะกุยประตูสองครั้งแล้วนั่งรอเช่นเคย พอเปิดประตูรับ เขาก็เข้าไปนอนใต้เตียง

ทำท่าทางเนียนมาก

 

การขับถ่าย ไม่เคยให้เป็นภาระ เขาจะจัดการตัวเองเรียบร้อยก่อนจะเข้ามาในกุฏิ อันนี้ไม่ได้สอน เขาเป็นของเขาเองตั้งแต่ต้น

มีที่กินน้ำ คือ น้ำในถังที่วางไว้ในห้องน้ำชิดกับประตู มีม่านบังตา แม็คยื่นหน้าเข้าไปกินน้ำอย่างสุภาพ หากท่านธัมมนันทากำลังใช้ห้องน้ำเขาจะรักษาระดับสายตามองต่ำเสมอ กินน้ำเสร็จก็ถอยออกมา

แม็คเป็นสุนัขชอบกิน ตัวล่ำบึ้กทีเดียว น้ำหนัก 23 ก.ก. แม่เขาพาไปตัดขน ราคาค่าตัดจะขึ้นมาตามน้ำหนัก ล่าสุดอยู่ที่ 450 บาท ทุก 3 เดือน กินยากันเห็บหมัด 3 เดือนครั้ง 750 บาท ยาตัวนี้ทำน่ากินมาก คนไม่รู้ก็อาจจะเผลอกินได้ เพราะหน้าตาเหมือนช็อกโกแลตก้อนหนึ่งดีๆ นี่เอง

นอกจากทำหมันแล้ว แม็คไม่เคยเจ็บไข้ได้ป่วยให้ลำบากใจเลย

พระส่งมาจริงๆ

 

แม็คเป็นสุนัขที่ไม่เคยแสดงความโกรธแบบแยกเขี้ยวยิงฟันเข้าใส่คน เวลาที่กะทิสุนัขอีกตัวหนึ่งมาแย่งอาหารในจาน แม็คก็ไม่ว่าอะไร เขยิบที่ให้กะทิกินด้วยอย่างดี

ด้วยความสุภาพและเป็นมิตร ในงานกฐิน แม็คจะคาบตะกร้าไปหาญาติโยมที่ใส่เงินทำบุญให้แม็คได้เอาปัจจัยมาสมทบกองกฐินด้วย

ทุกครั้งที่ท่านธัมมนันทาออกมารับแขก แม็คจะแสดงตัวออกมารับแขกด้วย ประมาณว่า “ผมเป็นสุนัข ทส.ของท่านครับ” มีชายหนุ่มผู้มาเยือนวัตรคนหนึ่ง ลงนั่งกับพื้น กอดแม็คตลอดการสนทนากับท่านธัมมนันทา เขาว่า เขาเป็นคนรักสุนัขมาก แต่อยู่คอนโดฯ เลี้ยงสุนัขไม่ได้ เห็นแม็คน่ากอดอัธยาศัยดี เลยขอกอดแม็คก่อน

ความสุภาพและอารมณ์ดี ทำให้พ่อแม่ไม่รู้สึกเกร็งที่จะให้ลูกเล็กๆ เล่นกับแม็ค ทั้งกอดรัดดึงทึ้ง น้องศีล วัย 5 ขวบ บอกว่า ถ้ามีสุนัขของตัวเองจะตั้งชื่อให้ว่าแม็ค น้องศีลหายกลัวสุนัขเมื่อได้มาใกล้ชิดกับแม็คนี่เอง

แม็คเคยถูกท่านธัมมนันทาดุครั้งเดียว เขาเปิดประตูบานเลื่อนเข้าห้องนอนท่านได้ แต่เมื่ออยู่ในห้องนอนแล้ว เปิดออกมาไม่ได้ ครั้งหนึ่งเขากระวนกระวายที่จะออกไปหาแม่ที่เป็นเจ้าของเขา แต่ท่านธัมมนันทาเพิ่งล้มตัวลงนอน เขาก็มาเห่า เพื่อให้ไปเปิดประตูให้ที ท่านเลยดุเอาว่า “Stop making noise, You have to wait.” อย่ามาทำเสียงดังนะ ให้รู้จักรอ จากน้ำเสียง เขารู้ว่าถูกดุ หางตก เข้าไปประจำที่อยู่ใต้เตียง

ครั้งนั้นเป็นครั้งเดียวจริงๆ ที่ถูกดุ

แม็คมีหน้าที่เห่าไล่ เวลามีคนแต่งตัวรุ่งริ่งพะเร้อพะรัง เวลาเห่า เคยเห็นเขาเห่าชนิดเท้าสี่เท้าลอยจากพื้นทีเดียว

วันที่เกิดเหตุ เขาก็ออกไปทำหน้าที่เห่าไล่คนสติไม่ดีที่ดันมาข้ามถนนตรงหน้าวัตร แม็ควิ่งตามเขาไปบนพื้นผิวถนน

เลยถูกรถชนเต็มๆ

เมื่อเธอได้สติ จากเสียงเรียกของหลวงพี่ที่วิ่งตามออกไป เธอกระดิกหางรับตลอดเวลา กระเสือกกระสนพาร่างกลับมาสิ้นใจในอ้อมกอดของหลวงพี่ที่ออกไปรับ

พี่น้องในวัตรยังไม่สิ้นหวังรีบพาร่างใส่รถไปหาหมอ หมอช่วยฉีดยากระตุ้นการทำงานของหัวใจ แต่ก็ทำได้เพียงช่วยเยียวยาใจของพี่ที่อุ้มน้องไปเท่านั้น

ที่ต้องเขียนถึงแม็ค เพราะมีความอัศจรรย์ว่า เขาเป็นสุนัขที่เป็นที่รักของทุกคนที่ได้พบเห็น แม้ในวัตรเอง เราก็ยังบอกไม่ได้ว่า มีผู้ใดที่จะได้รับความรักจากทุกคนและอย่างมากมายเท่าแม็ค

 

ท่านธัมมนันทาเลือกให้ฝังร่างแม็คตรงเส้นทางที่แม็คเดินกลับกุฏิ ทำพิธีสวดส่งวิญญาณให้ได้ข้ามสู่ภพที่ดีกว่าเดิม แน่นอน เขาต้องไปสู่ภพที่ดีกว่าเดิม เพราะชาตินี้ทั้งชาติไม่เคยโกงกิน ไม่เคยขู่ตะคอกใคร มีแต่ความรักที่ปราศจากเงื่อนไขให้ทุกคน

แม็คจากเราไปกว่าสองอาทิตย์แล้ว แต่ทุกวันก็จะมีผู้มาวางดอกไม้สดให้ที่หลุมฝังร่างของเขา

แม็คอายุ 1 ปี 9 เดือนค่ะ

เธอใช้ชีวิตสั้นๆ นี้ มาสอนเรื่องความดี ความงาม ความสุภาพ ความจงรักภักดี ความซื่อสัตย์ ความอ่อนน้อม ความเอื้อเฟื้อแบ่งปัน และความใสซื่อ ที่ไม่มีใครเหมือนเช่นนี้ เธอจึงเป็นผู้ที่เป็นที่รักจริงๆ ของทุกคน

เช่นนี้ ในคำไว้อาลัย หลวงพี่บางรูปจึงเรียกเธอว่า “ครูแม็ค” เธอสอนธรรมะทั้งชีวิตของเธอจริงๆ

“ขอบคุณอีกครั้งนะ แม็คตัวอ้วนของหลวงย่า”