ขอแสดงความนับถือ

 

เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

ขานชื่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นนายกรัฐมนตรี

อย่างที่ปรากฏผ่านการถ่ายทอดสดทางทีวี

ณ ที่นั้นมีเพียงการ “ขานชื่อ” ไม่มีโอกาสชี้แจงเหตุผล

“มติชนสุดสัปดาห์” ฉบับนี้

เนาวรัตน์ (ซึ่งถูกพาดพิงไปเมื่อสองเล่มก่อน) ได้ชี้แจงโดยอ้อม

ถึง “เจตนารมณ์” ของการเข้ารับเป็น “สมาชิกวุฒิสภา”

แน่นอน ย่อมเกี่ยวโยงถึงการเลือก พล.อ.ประยุทธ์เป็นนายกฯ ด้วย

ที่แม้จะถูกมองว่าต่างตอบแทนการสืบทอดอำนาจ

แต่ด้วยเหตุผลสำคัญ

คือเป็นพันธะสืบเนื่องการปฏิรูปงานศิลปวัฒนธรรมที่ได้ทำมา

เนาวรัตน์จึงต้องเดินหน้า

โปรดพลิกหน้า 63 เพื่อสัมผัสถึงเหตุผลดังกล่าว

จะเป็นเพื่อน หรือไม่เป็นเพื่อน มีสิทธิอ่านทุกถ้วนหน้า

 

มีอีเมลจากแฟนประจำ

ที่เปรียบประหนึ่ง

เป็นหมายเหตุจากชนบท

โปรดอ่าน

 

ธรรมชาติที่ผ่านมายามเมื่ออากาศร้อนอบอ้าวติดๆ กันสัก 3-4 วัน

ฝนจะเทลงมาให้คลายร้อนเสียห่าหนึ่ง

แต่หน้าร้อนปีนี้ไม่มีโชค ทำงานจนเหงื่อซกตกกลีบ

ฝนฟ้าก็ไม่อำนวยโปรยสายลงมาชโลมใจให้ชุ่มฉ่ำสักกะที

บางพื้นที่ครึ้มฟ้าครึ้มฝนให้ความหวังก็ดั่งกลลวงให้กระหยิ่มยิ้มย่องลำพองใจ

น้ำฝนหยดลงมาเปาะแปะๆ ทว่านำพากระแสลมหมุนวนหอบเอาหลังคาวัดวาอาราม

บ้านเรือนหลุดลอยเปิดโล่งโจ้งไปเป็นแถบๆ

ประหนึ่งแค้นใจกันมาแต่ชาติปางก่อน

…ด้วยบริบทชีวิตเกษตรกรชาวสวนชาวไร่ที่ไม่มีกำไรในผลผลิตมาหลายปีดีดัก

ฟ้าฝนทิ้งช่วงไม่ตกต้องตามฤดูกาล จะคาดการณ์-คาดค่าอนาคตฤดูกาลใหม่ก็หดหู่วังเวงใจในตลาดเกษตรกรรม

เสี้ยววินาทีที่พายุหมุนโหมกระหน่ำบ้านเรือนพังยับเยินจึงซ้ำเติมให้ชุมชนหมู่บ้านหม่นไหม้เรื้อรังไปอีกยาวนาน…

ความช้ำใจไม่เคยจางหาย ความป่วยกายก็ต้องคอยระวังเพราะหลีกลี้หนีกันไม่พ้น…

เดี๋ยวคนบ้านนั้นเจ็บ-คนบ้านนี้ป่วยไข้ไม่สบาย-ได้รับอุบัติเหตุ (ซึ่งมีรถกู้ภัยของ อบต. รถฉุกเฉิน 1669 และรถ Ambulance รีบร้อน-เร่งด่วนวิ่งเป็นอุทาหรณ์ให้เห็นความเจ็บป่วยของผู้คนอยู่ทุกวัน)

…ทำงานทำการใช้ชีวิตประจำวันอยู่ที่พักอาศัย-เรือกสวนไร่นาเวลาอากาศร้อนๆ ยังพอมีทางแก้ผ่อนคลายได้ด้วยตนเอง

ทว่าเมื่อเป็นผู้ป่วยนอนแบ็บอยู่โรงพยาบาลนี่พี่น้องเอ๊ย…

อาคาร “ผู้ป่วยรวม” (รายได้น้อย) ทุกตึกแออัดยัดเยียด, เตียงชิดเตียงกระทั่งแทบไม่มีที่จะให้ญาตินอนเฝ้า

ต้องไปนอนตามที่นั่งแถวระเบียงทางเดิน

ซึ่งก็จะมีเตียงคนไข้ล้นออกมาตั้งเรียงรายเป็นทุกขเวทนาอยู่นอกห้องผู้ป่วยอีกส่วนหนึ่ง

…เป็นความร้อนรุ่ม-ร้อนอบอ้าวอันผ่อนคลายได้ยาก

เป็นภาระหน้าที่อันหนักหนาสาหัสของ “โรงพยาบาลน่าน” มาตลอดหลายทศวรรษ

เพราะมีผู้คนเจ็บไข้ได้ป่วยเพิ่มมากขึ้น จากโรงพยาบาลอีก 15 อำเภอทั่วจังหวัด

พ่วงด้วยผู้ป่วยจากประเทศเพื่อนบ้านที่ทยอยมาไม่ขาดสาย

ซึ่งส่วนมากจะไม่มีเงินค่ารักษา (บางครอบครัวไม่มีเงินติดตัวมาซื้อข้าวกิน)

หากมาตาย โรงพยาบาลยิ่งต้องจ่ายเพิ่มทั้งค่าโลง-ปัจจัยในการจัดศพ-การขนส่ง สารพัดจิปาถะ ฯลฯ

ด้วยเหตุดังกล่าว โรงพยาบาลในเมืองน่านจึงมีสภาพเป็น “เตี้ยอุ้มค่อม” ไปโดยปริยายด้วยค่าใช้จ่ายแห่งมนุษยธรรมเพื่อมนุษยชาติ

…จึงสมควรที่เราผู้ได้รับความสงเคราะห์-ช่วยเหลือดูแลรักษาพยาบาลจะได้ร่วมด้วยช่วยกันอนุเคราะห์ ดูแลเกื้อหนุนโรงพยาบาลด้วยมนุษยธรรมเพื่อมนุษยชาติ

ตอบทดแทนคุณหมอ คุณพยาบาล และเจ้าหน้าที่ฝ่ายต่างๆ อย่างสนองคุณ

ด้วยความเคารพและนับถือ

สงกรานต์ บ้านป่าอักษร

ป.ล. จะขอให้ “พี่ตูน” มาวิ่งบริจาคอีกก็เกรงใจ

จะหวังใจกับ “พี่ ต.” แกก็เดินมาไม่ตรง

“นอน” มา 5 ปีแล้วยังไม่ตื่น

ฝืนกระแสนอนให้พวกพ้องหามแห่เข้ารกเข้าพง (ดงน้ำเน่า)

คนอย่างเราๆ จึงหวังอะไรกับแกไม่ได้

 

ข้างต้น ดูเหมือน “เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์”

ยังหวังกับ นาย ต.

แต่ สงกรานต์ บ้านป่าอักษร

ดูจะไม่เป็นเช่นนั้น