เคยได้ยินคำนี้ไหมครับ

“ปราชญ์ คือ คนสามัญที่ลงมือทำ

คนสามัญ คือ ปราชญ์ที่ไม่ลงมือทำ”

เป็นคำคมของ “สี จิ้น ผิง” ประธานาธิบดีสาธารณรัฐประชาชนจีนครับ

อยู่ในหนังสือ “สี จิ้น ผิง ยุทธศาสตร์การบริหารประเทศ” ของสำนักพิมพ์มติชน

ผมชอบประโยคนี้มาก

เพราะเป็นการให้ “คุณค่า” ของ “คน” ที่ “การลงมือทำ”

ไม่ใช่ความฉลาด

หรือความเก่ง

ตามปกติเวลาที่เราพูดถึง “ปราชญ์”

เราจะนึกถึงความเฉลียวฉลาดเหนือมนุษย์ทั่วไป

แต่ “สี จิ้น ผิง” ต้องการบอกว่าแท้จริงแล้วทุกคนในโลกนี้ล้วนเท่าเทียมกัน

ไม่มีใครเกิดมาแล้วเป็น “ปราชญ์”

ไม่มีใครเกิดมาแล้วเป็น “คนสามัญ”

เราต่างเป็น “คน” เหมือนกัน

แต่ที่คนหนึ่งได้รับการยกย่องให้เป็น “ปราชญ์” ก็เพราะเขาลงมือทำ

ความแตกต่างจึงอยู่ที่ใคร “ทำ”

หรือ “ไม่ทำ”

อีกประโยคหนึ่งของ “สี จิ้น ผิง” ที่ผมชอบ

“เดินทางร้อยลี้ นับครึ่งที่เก้าสิบ”

ฟังดูแล้ว แปลกๆ ใช่ไหมครับ

100 ลี้

ครึ่งหนึ่งก็ต้อง 50

แล้วทำไมจึงบอกว่านับครึ่งที่ 90

ถ้าเราคิดเป็น “ระยะทาง”

ครึ่งหนึ่งของ 100 ต้องเป็น 50

แต่ในโลกของ “การลงแรง”

ไม่ว่าจะเป็นการวิ่งมาราธอน

หรือ “การทำงาน”

ช่วงหลังๆ ของการลงแรง เราจะเหนื่อยและท้อ

10 ลี้สุดท้าย จะใช้พลังกายและใจเท่าๆ กับ 90 ลี้แรก

นั่นคือ ที่มาของคำนี้

“เดินทางร้อยลี้ นับครึ่งที่เก้าสิบ”

 

คงสงสัยว่าอยู่ดีๆ ทำไมผมจึงยกคำคมทั้งสองนี้ขึ้นมา

แฮ่ม…มันมี “ที่มา” ครับ

“มติชนสุดสัปดาห์” ฉบับนี้ถือเป็นฉบับส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่

ขึ้นปีใหม่ เราต้องเริ่มต้นใหม่

ต้องมีความหวัง

ต้องสดชื่น

ต้องมีความสุขให้ได้

ตอนแรกกะว่าจะเขียนอวยพรธรรมดาแบบว่า…

…ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายอำนวยพรให้ทุกท่านจงประสบแต่ความสุข…

อวยพรแบบนี้เกรงใจ “สิ่งศักดิ์สิทธิ์” ครับ

คาดว่าช่วงปีใหม่ท่านคงทำงานหนักมาก

เพราะใครๆ ก็ขอให้ท่านช่วย

เพื่อไม่รบกวนสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากเกินไป ผมก็เลยคิดวิธีใหม่

หา “ข้อคิด” ดีๆ มาเล่าสู่กันฟังสำหรับการเริ่มต้นปีใหม่

ค้นข้อมูลที่บันทึกไว้ก็เจอ “คำคม” ของ “สี จิ้น ผิง” เข้า

ครับ ปีใหม่นี้นอกเหนือจากการเปลี่ยนตัวเลขปฏิทินใหม่แล้ว

เรามาตั้ง “เข็มทิศชีวิต” กันใหม่ดีไหม

อยากได้อะไรก็ตั้ง “เป้าหมาย” ในใจ

เติมน้ำมันแห่ง “ความมุ่งมั่น” ลงไป

หา “หนทาง” ไปสู่เป้าหมายให้ได้

แล้ว “ลงมือทำ”

และทุกครั้งที่ “ลงมือทำ” ก็ให้คิดไว้เสมอว่าเรากำลังยกระดับตัวเองครั้งใหญ่

เพราะเรากำลังเป็น “ปราชญ์”

คิดถึงคำของ “สี จิ้น ผิง” ไว้ครับ

“ปราชญ์ คือ คนสามัญที่ลงมือทำ

คนสามัญ คือ ปราชญ์ที่ไม่ลงมือทำ”

และถ้าเหนื่อยเมื่อไรก็ให้ปลอบใจตัวเอง

“เดินทางร้อยลี้ นับครึ่งที่เก้าสิบ”

ถ้า “เหนื่อย” และ “ท้อ” มากก็แสดงว่าเรามาถึงครึ่งทางแล้ว

90 แล้ว

อีกแค่ 10 เอง

 

อีกเรื่องหนึ่งที่อยากฝากไว้ครับ

เริ่มจากวาทะของ “รพินทรนาถ ฐากูร” ในเฟซบุ๊กของ “พี่จอบ” วันชัย ตันติวิทยาพิทักษ์

มีคนเคยถามปัญหากับท่าน 3 ข้อ

ข้อที่หนึ่ง ในโลกนี้สิ่งใดง่ายที่สุด

ข้อที่สอง ในโลกนี้สิ่งใดยากที่สุด

และข้อที่สาม ในโลกนี้อะไรยิ่งใหญ่ที่สุด

รู้ไหมครับว่านักเขียนรางวัลโนเบลผู้นี้ตอบว่าอย่างไร

ท่านตอบว่า “การตำหนิผู้อื่น” ง่ายที่สุด

“รู้จักตนเอง” ยากที่สุด

และ “ความรัก” คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

ฟังคำตอบแล้วคารวะเลยครับ

ขออนุญาตนำมาเล่าสู่กันฟังเพราะปีใหม่น่าจะเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมสำหรับการทบทวนตัวเอง

ที่ผ่านมาเราได้ทำสิ่งที่ง่ายที่สุดบ่อยเกินไปไหม

และต่อไปถ้าเราเริ่มตำหนิผู้อื่นก็ขอให้คิดถึงคำของ “รพินทรนาถ ฐากูร” ทุกครั้ง

ขณะเดียวกันเราก็ควรจะเริ่มทำในสิ่งที่ยากที่สุดในโลกได้แล้ว

นั่นคือ การหันกลับมาคุยกับตัวเองมากขึ้น

ทำความรู้จักกับเพื่อนที่อยู่ใกล้กับเรามากที่สุด

นั่นคือ ข้อคิดที่ผมได้จากปราชญ์แห่งโลกตะวันออก

ส่วนข้อคิดสุดท้ายมาจากปราชญ์จากโลกตะวันตกครับ

“อัลแบร์ กามูส์”

คนนี้ก็เป็นนักเขียนที่ได้รางวัลโนเบลเหมือนกัน

เคยได้ยินเรื่องกฎ 4 ข้อแห่งความสุขของ “อัลแบร์ กามูส์” ไหมครับ

1. อยู่ในที่ที่มีอากาศปลอดโปร่ง

2. พ้นจากความทะเยอทะยาน

3. ทำงานสร้างสรรค์

และ 4. รักใครสักคน

2 ข้อแรก เป็นเรื่องปัจจัยภายนอกและภายใน

อากาศดี ใจที่สงบ

ข้อที่ 3 คือ การทำเพื่อผู้อื่น

ส่วนข้อสุดท้าย

“รักใครสักคน”

ฟังดูแล้วโรแมนติกมาก

แปลกไหมครับที่ปราชญ์จาก 2 มุมโลกต่างให้คุณค่ากับ “ความรัก”

“กามูส์” บอกว่าถ้าเรารักใครสักคน เราจะมีความสุข

“รพินทรนาถ ฐากูร” บอกว่าสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก คือ “ความรัก”

ดังนั้น ปีใหม่นี้เราจึงควรตั้งปณิธานว่าเราจะรักใครสักคน

เพราะ “ความรัก” จะทำให้ชีวิตเรามีความหมายขึ้น

ไม่จำเป็นต้องเป็นความรักแบบหนุ่มสาวก็ได้ครับ

แฮ่ม…ถ้าหาไม่ได้

รักครอบครัว รักเพื่อน

และอย่าลืม

…รักตัวเองบ้าง

สวัสดีปีใหม่ครับ