“พี่ทำข้าวเหนียวแดงให้กินด้วย” ฉันบอกเธอ

เธอมาพักกับเราสองคืน ขออาหารเป็นอะไรก็ได้ที่กินกับข้าวเหนียว เธอย้ำด้วยว่า ทั้งสองเช้า “หนูเป็นลูกข้าวนึ่งค่ะ กินตั้งแต่เด็ก พี่เจียวไข่ให้หนูก็ได้ ขอให้มีข้าวเหนียว”

ฉันทำน้ำพริกตาแดงหมูทอดและผักนึ่งให้ เมื่อวานเช้า เธอกินเกลี้ยง ชนิดจานสะอาด

ฉันจึงเหมือนมวยได้ใจ เช้านี้ นอกจากน้ำพริกตาแดง ที่เธอขอซ้ำ กับไข่เจียวหมูสับ และคั่วผักกาดดอง ฉันจึงเสิร์ฟขนมที่ทำจากข้าวเหนียวด้วย

ไม่ได้ทำแบบนี้ให้ทุกคน เพราะฉันรู้ว่า ไม่ใช่ทุกคนที่ชอบข้าวเหนียว และไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าใจความอร่อยของข้าวเหนียวแดงแบบมูน

เว้นก็เสียแต่เธอ

 

ฉันเองจัดเป็นลูกข้าวเหนียว ฉันสามารถกินมื้อข้าวเหนียวเป็นอาหารเย็น แล้วต่อด้วยข้าวนุกงา ซึ่งทำจากข้าวเหนียว-ถือเป็นขนม

ถ้าเธอมาในฤดูหนาว ฉันคงเสิร์ฟข้าวนุกงาคู่กับงาตำน้ำอ้อย แต่นี่เป็นฤดูร้อน ข้าวเหนียวหน้าสังขยา หน้าปลา หรือข้าวเหนียวมะม่วง ล้วนอร่อย แต่หากินที่ไหนก็ได้

ข้าวเหนียวแดงแบบมูนต่างหากที่พิเศษ

ฉันแช่ข้าวเหนียวไว้ตั้งแต่เมื่อวานเย็น โดยใส่น้ำแช่ข้าวของคราวก่อนลงไปด้วย คนเหนือจะแช่ข้าวก่อนนึ่งเสมอ อย่างน้อย 5-6 ชั่วโมง แล้วค่อยนึ่งด้วยไฟกลางค่อนไปทางอ่อน พอข้าวสุก ก็เทข้าวลงในถาดใหญ่ๆ แล้วใช้ไม้พายเกลี่ยระบายความร้อน ก่อนนำข้าวนั้นมาเก็บในกระติก

“ข้าวของพี่นุ่มเนียน ปั้นไม่ติดมือเลย” เธอชม

เคล็ดลับของข้าวเหนียว นอกจากพันธุ์ข้าว จำเป็นมากที่จะต้องแช่ข้าว และถ้าเราไม่รีบ นึ่งไฟอ่อนสักหน่อย ให้ข้าวสุกช้า จะดีกว่าใช้ไฟแรง

ข้าวเหนียวที่เธอกินกับน้ำพริกนั่นล่ะ ฉันแบ่งมาทำขนมสองถ้วย ของเธอกับของฉัน เพราะเราเป็นลูกข้าวนึ่งเหมือนกัน

 

ข้าวเหนียวแดงที่ฉันทำต่างจากข้าวเหนียวแดงกวนแบบที่ขายในภาคกลาง ส่วนผสมเหมือนกัน ต่างวิธี ได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน ทั้งรสและสัมผัส

ข้าวเหนียวแดงกวนแบบโรยงาซึ่งมักขายคู่กับข้าวเหนียวสีเขียวนั้น นำข้าวเหนียวลงไปกวนในกระทะกระทั่งน้ำตาลรัดข้าวเหนียว ได้ข้าวเหนียวที่กรอบ หวานจัด เกาะตัวเป็นก้อน สามารถตัดเป็นชิ้นได้ แบบนั้นก็อร่อยดี และถือเป็นของหวานที่แท้จริง

ข้าวเหนียวแดงมูนแบบที่ฉันทำใช้ปริมาณน้ำตาลน้อยกว่า ใช้กะทิมากกว่า เหมือนเราจะมูนข้าวเหนียวกินกับมะม่วง แต่เอาน้ำตาลมะพร้าวเคี่ยวจนเป็นสีน้ำตาลไหม้ เพราะต้องการใช้สีและความหวานของมัน

ใช้น้ำตาลมะพร้าวเคี่ยวกับหัวกะทิ เคี่ยวไฟอ่อนไปเรื่อยๆ จนได้สีน้ำตาลเข้ม และมีกลิ่นไหม้ จากนั้นฉันจะเติมกะทิลงไปอีกนิด ใส่เกลือนิดหน่อย คนต่อราวหนึ่งนาที แล้วเอาส่วนผสมมาคลุกข้าวเหนียวที่ยังอุ่นอยู่ คลุกให้เข้ากัน ข้าวเหนียวจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล มีรสหวานนิด มันหน่อย สัมผัสนุ่มเนียนแบบข้าวนึ่ง

เวลากินก็แค่โรยมะพร้าวขูด หรือจะเอาไปกินกับสังขยา กับน้ำกะทิทุเรียนก็ได้ เพราะจะว่าไป นี่คือข้าวเหนียวมูนชนิดหนึ่ง

“เป็นไงบ้าง” ฉันถาม “ถ้าไม่ชอบ บอกนะ ไม่ต้องเกรงใจ พี่เข้าใจ เพราะแฟนพี่ก็ไม่ชอบ” ฉันหัวเราะ

“จริงเหรอพี่”

“แฟนพี่เป็นคนภาคกลาง เขาไม่เข้าใจว่าเราเอาข้าวเหนียวมากินเล่นๆ ได้ยังไง เพราะมันอิ่มมาก กินข้าวเหนียวเป็นมื้อหลักแล้วด้วย”

“จริงของเขา” เธอยิ้ม “แต่เรามันลูกข้าวนึ่งโนะพี่ น้องอยู่ญี่ปุ่น ข้าวญี่ปุ่นก็เหนียว แต่ไม่เหมือนข้าวนึ่งบ้านเฮา”

“มันปั้นจิ้มน้ำพริกไม่ได้”

“น้ำพริกตาแดงก็ไม่มีค่ะพี่ น้ำพริกพี่อร่อยมาก” เธอยิ้มหวาน “ถ้าน้องจะอยู่อีกคืน พรุ่งนี้ขอกินน้ำพริกตาแดงอีกได้มั้ยพี่ คราวนี้ขอไข่ดาว อยากกินไข่ดาวกับผักกาดดอง แค่นี้ก็พอล่ะ”

“เอาน้ำพริกอื่นบ้างมั้ย พี่กลัวเบื่อ”

น้องส่ายหัวแรง “น้ำพริกตาแดงของพี่ไม่เหมือนใครจริงๆ อยากกินอีก”

“พี่ทำใส่กระปุกให้กระปุกหนึ่งนะ ตั้งใจไว้แล้ว”

เธอร้องเย้… ดังมาก น่าเอ็นดู

ฉันถามซ้ำ “จะเปลี่ยนน้ำพริกอื่นมั้ย ตาแดงเอาไปกินตอนเดินทางได้”

เธอส่ายหัวช้าๆ ตอบอย่างหนักแน่น “ขอจงรักภักดีกับตาแดงค่ะพี่ แล้วก็ไข่ร้อนๆ ข้าวเหนียวร้อนๆ”

“โอเค มีผักกาดดองน้ำซาวข้าวนะ แล้วก็…ข้าวเหนียวแดงอีกมั้ย”

เธอรีบพยักหน้า “อร่อย น้องชอบ”

ฉันอมยิ้ม

 

เธอชอบข้าวเหนียว ตรงไปตรงมา กล้าพูด กล้าตัดสินใจ

สถานที่หรืออาหารกันแน่ ที่เลือกผู้คนมาพบฉัน มากินอาหารของฉัน มาอ่านหนังสือของฉัน

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไหน ฉันดีใจที่ได้พบเธอ

“น้ำพริกตาแดงของพี่อ่ะ ใส่หอมแดงเยอะ ใส่ทั้งฮ้าแห้งกับปลาแห้ง นั่นอาจถือเป็นเคล็ดลับ”

เธอยิ้มหวาน

ถ้าฉันเดาไม่ผิด ถ้าต้องซื้อฮ้าแห้งกับปลาแห้งจากตลาดกลับไปลองทำแน่ ก็…ฉันทำให้เธอกินทุกวันไม่ได้นี่นา