ขอแสดงความนับถือ

 

เบื่อ

หรืออยากหลุดออกจากเรื่อง

รัฐบาลใหม่

นายกฯ ใหม่

บ้างไหม

เพราะถึงที่สุด

ก็มีแนวโน้มเวียนกลับไปเป็น

นายกฯ เก่า

รัฐบาลเก่า

การเมืองเก่า

มิได้คืบหน้าไปไหนเลย

 

เบื่อ

“มติชนสุดสัปดาห์”

มีสิ่ง “แก้” ให้

โปรดพลิกไปหน้า 56

และหน้า 72

 

ที่หน้า 56 “ฟ้า พูลวรลักษณ์”

ชวนอ่านหนังสือเรียนสำหรับเด็กเล่มใหม่ ว่าด้วย

a touch of zen

“เนื้อความนั้น ไม่เกี่ยวกับศาสนา เพียงแต่หยิบยืมคำที่คิดว่า ให้ความหมายใกล้เคียงกับสิ่งที่ฉันอยากพูดถึง” –ฟ้าว่า

“ความแปลกคือ a touch of zen เกือบไม่มีเงื่อนไข

มันไม่มีเหตุผล ไม่มีที่มา มันเหมือนความว่างเปล่า

แต่ก็ไม่ใช่เสียทีเดียว มันคล้ายจะอธิบายได้ แต่ก็แค่นิดเดียว หากเราคิดมากไป มันก็ไม่ใช่”

ยังไง

นี่คือตัวอย่างของ a touch of zen

 

“ขณะที่ฉันเดินอยู่

ฉันเห็นหญิงอ้วนคนหนึ่งเดินมา กิริยาท่าทางของเธอ ทำให้ฉันรู้สึกทันทีที่ตามองเห็นเธอ

ฉันก็รู้สึกถึงปัจจุบัน กล่าวคือ มีความสุข มีความพอใจ มีความพอดี

แต่ไม่ใช่เพราะเธอเป็นผู้หญิง

ไม่ใช่เพราะเธออ้วน

ไม่ใช่เพราะเธอกำลังเดิน

หากแยกมันออกมา ก็ไม่ใช่สักสิ่ง

แต่รวมกัน ก็ยังไม่พออีก ต้องรวมกับห้วงเวลาขณะนั้นพอดี ที่สัมผัสได้ และความสุขก็ปรากฏขึ้น

นี้คือ a touch of zen

เพราะมันไม่มีเงื่อนไข ไม่มีที่มา ไม่มีเหตุผลนี่เอง มันจึงคล้ายง่าย คล้ายยาก แต่มันมีอยู่จริงๆ และมันนี่แหละ คือความสุข มันโลว์เทค และไม่ได้ต้องการพึ่งพาสิ่งใดเลย

สังเกตว่า ผู้หญิงอ้วนที่เดินมานี้ ไม่ได้ต้องการไฮเทค หรือสิ่งอื่นใดเลย”

ฟ้าสรุปลงที่

“ฉันรู้สึกถึงความสุข และมันฉับพลัน”

 

พลิกไปที่หน้า 72

อ่านเรื่องสั้นของภู่มณี ศิริพรไพบูลย์

ชื่อเรื่องยาวเหยียด

“ยามบ่ายอันแปลกประหลาดร้อนเร่า ผมควรจะลุกขึ้นและหยุดคร่ำครวญสักที”

และเนื้อเรื่อง ก็มีเพียงย่อหน้าเดียว

แต่ย่อหน้าเดียวนั้น ยาวเหยียดเช่นกัน

มิน่าเบื่อหรอกหรือ

ไม่รู้สิ

“…ออกไปหาอะไรกินกันมั้ย เดี๋ยวพี่จะมาแปลหนังสือต่อ” “ได้ค่ะ” เราเดินมาถึงหน้าเซเว่นตอนห้าทุ่ม ซื้อข้าวกะเพราไก่ไข่ดาวมา 2 กล่อง เรากินข้าวมื้อดึกกันอยู่หน้าเซเว่นที่มีไฟส่องสว่างสาดแผ่นหลังของเราสองคน ข้างๆ มีร้านเหล้า และหนุ่มๆ ในร้านเหล้าก็กำลังจ้องมองสาวของผมกันตาเป็นมัน สาวของผมไม่สนใจ ก้มหน้าก้มตากินข้าวกะเพราไก่ไข่ดาวของเธออย่างเอร็ดอร่อย “ชอบโมเมนต์นี้จัง” “ยังไงเหรอ” “ก็อย่างที่เป็นอยู่นี่แหละ พี่ขยันดีนะ” เธอว่า เธอแพ้ผู้ชายขยัน ผมไม่รู้จะพูดอะไรนอกจาก “อ๋อ” เขินฉิบหาย เธอเป็นสาวที่คลั่งผู้ชายขยันสุดๆ เธอเล่าให้ฟังว่า เธอชอบเอากับแฟนเก่าคนแรกที่เป็นโฟร์แมน กลิ่นเหงื่อโฟร์แมนทำให้เธอคลั่ง แต่สุดท้ายเธอก็เลิกกับโฟร์แมน “โฟร์แมนแม่งติดเหล้าน่ะพี่” เธอไม่ชอบคนกินเหล้าพร่ำเพรื่อ ส่วนผมนานๆ กินที บุหรี่ก็ไม่สูบ เอาก็เอาเก่ง เอาได้ทุกที่ และที่ที่เธอชอบที่สุดคือบนเก้าอี้ตอนที่ผมนั่งแปล ออน เดอะ โรด ครั้นแล้วเรื่องราวระหว่างผมกับสาวเชียร์เบียร์หน้าสวยตาโตหุ่นสะบึมที่ชอบเกาก้นตัวเองก็ดำเนินมาจนถึงจุดจบ…”

 

ทั้ง “ฟ้า พูลวรลักษณ์”

ทั้ง “ภู่มณี ศิริพรไพบูลย์”

ต่างคนต่างมีโมเมนต์ร่วมกับหญิงสาว

หญิงหนึ่ง “อ้วน”

หญิงหนึ่ง “สาวเชียร์เบียร์” หยาบกระด้าง เร่าร้อน

แต่เมื่ออ่าน a touch of zen และ “ยามบ่ายอันแปลกประหลาดร้อนเร่า ผมควรจะลุกขึ้นและหยุดคร่ำครวญสักที” จบลง

ลองทดสอบความรู้สึกของตนเองดูสิว่าเป็นอย่างไร

ละจากโซเชียลมีเดีย และมาละเลียดสิ่งที่เป็นวรรณกรรม “น่าเบื่อ” ดูบ้าง

อาจหาย “เบื่อ”

และได้ความนิ่ง ลึกซึ้ง บางอย่างคืนมา…