ของปลอมคืออะไร?

มิลเลียนโจ เป็นหนังสือการ์ตูนแนวต่อสู้ของเด็กผู้ชายที่มียอดขายมากกว่า 5 ล้านเล่ม วางแผงต่อเนื่องกันมาเป็นปีที่ 10 แล้ว ตัวเอกชื่อแน็ค หนังสือเล่าเรื่องการต่อสู้ของเหล่าโซลเยอร์จากทั่วโลก มีปริศนาให้แก้อยู่เรื่อยๆ

ใครๆ ก็อ่านมิลเลียนโจ เป็นปรากฏการณ์ของวงการหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นจริงๆ

ผู้ดูแลต้นฉบับมิลเลียนโจเป็นชายหนุ่มอายุ 28 ปีชื่อ คุเรอิ โซอิจิ คุเรอิเคยฝันจะเป็นนักเขียนการ์ตูนแต่เดี๋ยวนี้ไฟมอดไปแล้ว เขาเป็นได้แค่ผู้ดูแลต้นฉบับ งานประจำคือทวงต้นฉบับ

“ถ้ามิลเลียนโจขาดไปตอนหนึ่ง กำหนดการรวมเล่มยิ่งช้าออกไปอีกนะเฟ้ย” บอกอมีหน้าที่ไล่ทุบคุเรอิ “ถ้าหนังสือที่ควรออกไม่ออก จะกระทบแผนของบริษัทเท่าไร แกเคยคำนวณดูบ้างมั้ย เพราะมีคุณมากาตะสำนักพิมพ์เซนโดฉะของเราถึงอยู่ได้” ว่าแล้วไล่เตะคุเรอิออกจากออฟฟิศ “ไปทำงานได้แล้ว!”

คุเรอิมีหน้าที่รับส่งต้นฉบับจากนักเขียนคือมากาตะไปสำนักพิมพ์ อาจจะมีงานเล็กๆ น้อยๆ รับใช้คุณมากาตะบ้าง มากาตะ ซึเนโอะ เป็นเหมือนนักเขียนการ์ตูนหลายคนคือชอบเก็บตัว แต่เขาอาการหนักกว่าผู้อื่น แม้แต่บอกอที่ไล่เตะคุเรอิก็เคยมาสวัสดีคุณมากาตะเพียงครั้งเดียวเมื่อ 2 ปีก่อน โดยใช้เวลายืนหน้าประตูห้องแค่ 1 นาทีเท่านั้น

ที่อพาร์ตเมนต์ห้อง 601 ของมากาตะ ยังมีทีมผู้ช่วยอีกทีมหนึ่งทำงานห้อง 302 ที่อีกชั้นหนึ่ง ทำหน้าที่ลงเส้นปากกาและลงหมึก หัวหน้าทีมผู้ช่วยคือชายวัยกลางคนโพกหัวเป็นประจำชื่อ เทราชิ เทราชิเป็นคนเดียวที่ถือกุญแจห้องมากาตะและเข้าออกเพื่อประสานงานต้นฉบับไปยังทีมผู้ช่วยได้

นอกจากคุเรอิและเทราชิแล้วก็ไม่เคยมีใครเห็น “คุณมากาตะ” อีก

เทราชิและคุเรอิเคยรู้จักกันมาก่อนครั้งไฟยังแรงทั้งคู่ วันนี้เทราชิเป็นเพียงหัวหน้าทีมผู้ช่วย คุเรอิทำได้แค่รับส่งต้นฉบับ เย็นนี้มากาตะตรวจต้นฉบับสุดท้ายช้ากว่าทุกครั้ง เวลาก็เย็นมากแล้ว คุเรอิจึงขึ้นไปดู

พบว่ามากาตะตายแล้ว

เขาบ่นเจ็บหน้าอกมาหลายครั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เวลาจวนเจียนใกล้ปิดต้นฉบับ เวลานี้เขาตายแล้วจริงๆ

คุเรอิรีบโทร.แจ้งทาเรชิ นั่งลงคิดถึงเรื่องราวที่จะติดตามมา แฟนนับล้านคงจะผิดหวัง ปริศนามิลเลียนโจอีกหลายข้อที่ยังไม่ได้แก้ไข อะไรต่อมิอะไรรวมทั้งกองบอกอคงปั่นป่วนยกใหญ่ คุเรอิลุกขึ้นเดินลงมาหาเทราชิ

“ฉันมาคิดๆ ดูแล้วนะ” เทราชิยั่งนั่งสูบบุหรี่เฉย ไม่แจ้งตำรวจ “เรื่องแจ้งความเนี่ย อยากให้รอไปอีกนิดนึงน่ะ”

เทราชิอธิบายให้คุเรอิฟังว่ามิลเลียนโจที่กำลังจะวางแผงนี้เป็นตอนสุดท้ายของภาคนักรบโบราณแล้ว จะเป็นการจบแบบไขปริศนาและทิ้งปริศนาใหม่ครั้งใหญ่ ยอดจำหน่ายมากกว่าล้านเล่มแน่นอน มากาตะเป็นคนแปลก เขาไม่ชอบเป็นข่าวและไม่เปิดเผยเรื่องส่วนตัวเลย เทราชิและคุเรอิรู้เพียงว่าเขาเป็นเด็กกำพร้าเพราะหลุดปากมาครั้งหนึ่ง มากาตะไม่ยอมเป็นข่าวหรือให้ข่าวเพราะเขาถือว่าผลงานสำคัญกว่าเจ้าของผลงาน ผลงานจะเป็นผู้บอกข่าวเอง ข่าวการตายของเขาจะต้องกลบผลงานของเขามิดแน่ๆ

“การส่งต้นฉบับนี้ให้ถึงผู้อ่าน เป็นสิ่งที่ฉันคิดว่าสำคัญที่สุด เพื่อคุณมากาตะที่ตายไป” เทราชิสรุป

ในตอนแรกเทราชิคิดเท่านี้ แต่เมื่อคุเรอิกลับจากส่งต้นฉบับพร้อมทั้งรับรู้ว่ามิลเลียนโจจะได้พักระหว่างภาค 1 สัปดาห์ นั่นทำให้เขามีเวลาหายใจ เตรียมตัวที่จะสืบสานปณิธานยิ่งใหญ่ของการ์ตูนที่ดังที่สุดในปฐพี เขาพูดกับเทราชิที่อพาร์ตเมนต์ว่า

“คุณมากาตะยังไม่ตาย” คุเรอิว่า “เรื่องการตายของคุณมากาตะนี่ เราจะปิดเป็นความลับต่อไป”

ครั้งนี้จะเป็นโอกาสที่คุเรอิจะได้ทำตามฝัน คือเป็นนักเขียนการ์ตูนผู้ยิ่งใหญ่ เทราชิก็เช่นกัน แม้จะต้องใช้ชื่อและฝีมือคนอื่นก็ตาม

คุเรอิจุดไฟเทราชิให้ร่วมมือ เขาจะรับหน้าที่เขียนเนม เนมคือการแบ่งช่องการ์ตูน เขียนบัลลูน โครงเรื่อง และตัวละคร เทราชิจะทำหน้าที่วาดรูป สองคนรับเงินมาแบ่งกัน สำหรับเนื้อเรื่องภาคต่อๆ ไปของมิลเลียนโจไม่ต้องห่วง คุเรอิเคยเห็นตู้เก็บข้อมูลของมากาตะ มากาตะได้ออกแบบตัวละครและเขียนเรื่องยืดยาวไว้หมดแล้ว!

แต่ก่อนอื่น เขาสองคนต้องกำจัดศพ

คุเรอิติดต่อเพื่อนนักเรียนเก่าที่เป็นยากูซ่า คิชิโมโต ให้มาช่วย

หนังสือไม่ละเลยที่จะปูพื้นความเป็นมาของตัวละครหลัก คุเรอิมีพฤติกรรมบ้าบิ่นมาแต่แรกแล้ว ก่อนที่จะไฟจะมอดลง เขาเคยเข้าไปในงานเลี้ยงหรูหรา อาสาวาดภาพภาพหนึ่งให้มหาเศรษฐีได้เงินห้าล้านกลับออกมาหน้าตาเฉย

เทราชิหลงไปกับการพนันจนเป็นหนี้สิน เขาต้องการเงินจำนวนมากมาล้างหนี้จึงยอมร่วมมือในครั้งนี้ คิชิโมโตเรียนประถมกับคุเรอิแต่โตมาเป็นยากูซ่า มีความรู้ความเข้าใจเรื่องการเงินการธนาคาร การฟอกเงินและวิธีเลี่ยงภาษี จึงเข้ามาช่วยคิดวิธีเอาเงินของมากาตะออกจากบัญชี นั่นแปลว่ามากาตะต้องมีตัวแทน

คิชิโมโตได้นักพนันหมดตัวบ้านแตกสาแหรกขาดมาคนหนึ่ง เอามาแต่งตัวทำผมจนกระทั่งดูคล้ายมากาตะผู้เก็บตัว ผมเผ้าหนวดเครารุงรัง หมายเลขที่สำคัญและตราประทับประจำตัวไม่เป็นปัญหาเพราะมีหมดแล้ว เหลือแต่มากาตะตัวปลอมจะทำเนียนได้ดีเพียงใดตอนเดินเข้าธนาคาร หากเจ้าหน้าที่ธนาคารรู้สึกว่ามีพิรุธอาจจะขอให้มากาตะพิสูจน์ตัว วิธีพิสูจน์ตัวที่น่าจะขอให้ทำคือวาดมิลเลียนโจออกมาให้ดู คิชิโมโตและเทราชิจึงต้องใช้เวลาฝึกมากาตะตัวปลอมให้วาดรูปมิลเลียนโจได้

คิชิโมโตพูดจาและปฏิบัติต่อมากาตะปลอมเหมือนหมูเหมือนหมา ครั้นเทราชิทักท้วงก็ชี้แจงว่านี่คือ “เบ๊” ประจำตัวของเขา เขาจะโขกสับอย่างไรก็ได้ หากให้หน้าก็จะทำตัวเละเทะเหมือนแต่ก่อนอีก

คุเรอิและเทราชิปล่อยของฉบับแรกออกสู่ตลาด คะแนนนิยมจากผู้อ่านยังให้มิลเลียนโจได้อันดับหนึ่ง แต่คะแนนดิบลดลงมากจากที่เคยได้ 500 กว่าคะแนนเหลือเพียง 300 กว่าคะแนน

ครั้นฉบับที่สองออกวางจำหน่ายมิลเลียนโจตกอันดับเป็นอันดับสองทันที บรรณาธิการเริ่มโวยวายแต่คอมเมนต์จากทางบ้านยังไม่มีใครจับพิรุธได้

อย่างไรก็ตาม คุเรอิไม่นิ่งนอนใจ ออกไปเหมานิตยสารมา 1,000 ฉบับ ตัดหน้าให้คะแนนชิงรางวัลออกมา แล้วแจกจ่ายให้ทีมซึ่งตอนนี้มีทั้งหมด 4 คนช่วยกันเขียนโหวตคะแนนนิยมมิลเลียนโจจึงกลับมาเป็นที่ 1 อีกครั้ง

ครั้นฉบับที่ 3 ออกตลาด เริ่มมีแฟนๆ ตั้งข้อสังเกตลายเส้นการต่อสู้ที่ไม่เหมือนเดิม ในขณะที่คะแนนนิยมไม่สามารถทะลุหลัก 500 ได้ ดูเหมือนว่าพิรุธกำลังสะสมมากขึ้นทุกที

โมริอากิ เด็กสาวนักเขียนการ์ตูนที่คลั่งมากาตะคนหนึ่งหลอกล่อมากาตะปลอมเข้าห้องได้ ระหว่างที่รอมากาตะปลอมอาบน้ำก็ถือวิสาสะค้นเป้ของเขาจนกระทั่งพบหลักฐานไม่ชอบมาพากลบางอย่าง รวมทั้งใบขับขี่ของมากาตะปลอมที่ชื่อ ซาโต้ โคจิ

ตอนนี้คนรู้เห็นเพิ่มเป็นห้าคนแล้ว

ทีมช่วยกันวิเคราะห์และเห็นพ้องกันว่าปัจจัยสำคัญที่ช่วยให้มิลเลียนโจของมากาตะเป็นการ์ตูนดีที่สุดก็คือเนม เนมดีคือวิธีเล่าเรื่องดีทุกอย่างก็จะดี เมื่อได้โมริอากิมาช่วยอีกแรงหนึ่ง มิลเลียนโจปลอมก็ทะยานขึ้นอันดับหนึ่งด้วยคะแนนทะลุ 500 ได้โดยไม่ต้องช่วยกันส่งผลโหวตอีก

“มิลเลียนโจช่วงนี้เป็นของปลอม” นักเขียนเรื่องไทรเซ็ตเตอร์ การ์ตูนอันดับสองฟันธง “ไม่ใช่มากาตะ ซึเนโอะเป็นคนวาด”

ของปลอมคืออะไร?

เป็นการ์ตูนญี่ปุ่นที่ลงรายละเอียดของเหตุการณ์ต่างๆ มากมายดังที่เล่าให้ฟัง มีทั้งเรื่องกระบวนการสร้างการ์ตูนสักเล่มหนึ่ง หน้าที่และความรับผิดชอบของบุคคลต่างๆ ในกระบวนการผลิต ปัจจัยที่ทำให้การ์ตูนประสบความสำเร็จ วิธีรักษาอันดับยอดนิยม กระบวนการลงคะแนนความนิยม ข้อมูลส่วนบุคคลในประเทศญี่ปุ่น รวมทั้งความใฝ่ฝันและจินตนาการของผู้คนที่เกี่ยวข้อง

ผลงานสำคัญกว่าตัวบุคคล เป็นมากาตะที่บอกไว้เอง หากมีใครสักคนสามารถรับช่วงสร้างสรรค์ผลงานให้คงความยอดเยี่ยมเท่าเดิม ของจริงหรือของปลอมจะมีความหมายว่าอะไร