รถบรรทุกในแบบที่สวยที่สุด ในความคิดผม คือ รถบรรทุกที่มีเครื่องยนต์อยู่หน้าคนขับ ทำให้ตัวรถยืดยาวออกมาด้านหน้า มีเครื่องยนต์ขนาดยักษ์อยู่ภายใน มีไฟหน้าสี่ดวง และมีกันชนวาววับขนาดใหญ่ แบบที่เห็นในทีวี

ซึ่งผมเรียกว่า รถบรรทุกสไตล์อเมริกัน

เมื่อมีโอกาสได้เห็นของจริง ก็สวยงามไม่แพ้กับในทีวี

อันที่จริงความใหญ่ของมันทำให้ดูชวนมอง ราวกับได้เชยชมงานศิลปะทางยนตรกรรมชนิดหนึ่ง ให้ความรื่นรมย์ดียิ่ง

เมื่อจำเป็นจะต้องขี่ทางไกล มีจุดประสงค์หลักในการทำระยะทางต่อวันให้ได้มากหน่อย ถนนในความฝันของแต่ละคนคงจะไม่เหมือนกัน

แต่สำหรับผมคิดว่าถนนสี่เลน เส้นถนนชัดเจน รถไม่มากเกินไป เลี้ยวลัดเลาะคดเคี้ยวไปตามภูเขา องศาโค้งไม่มาก ขี่เข้าโค้งไปได้อย่างนุ่มนวล ราดด้วยยางมะตอยสีดำให้ความรู้สึกราบเรียบและไม่ร้อนสะท้อนกับแสงอาทิตย์

วิวข้างทางขณะขี่มอเตอร์ไซค์ เป็นวิวธรรมชาติ ภูเขาลูกใหญ่ ตระหง่าน แสดงถึงความยิ่งใหญ่ กดข่มมอเตอร์ไซค์คันกระจ้อยร่อยที่วิ่งผ่านไปมา หรือในอีกมุมหนึ่งคือ ภูเขาและธรรมชาติในสเกลที่แสดงความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าผู้เนรมิตโลก

สภาพอากาศที่เหมาะสมก็น่าจะอยู่ไม่เกินยี่สิบห้าองศาเซลเซียส พระอาทิตย์สว่างไสว ใสแจ๋ว ไม่มีหมอกหนา ไม่มีฝนตก ไม่หนาวเกินไปและไม่ร้อนเกินไป

และหากภูมิประเทศจะมีลมบ้าง ก็ประกอบด้วยกังหันลม ขนาดใหญ่ จำนวนมากเรียงเป็นแถว ขึ้นลงตามเนินเขาเล็กๆ และมีภูเขาสูงตระหง่านใหญ่สลับไปด้วยก็คงจะดียิ่งนัก

และเมื่อส่วนผสมทั้งหมดนี้ประกอบกันเข้า ณ ขณะใดขณะหนึ่ง สถานที่ใดสถานที่หนึ่ง และมีคนกลุ่มหนึ่งอยู่ที่นั่นกำลังขี่มอเตอร์ไซค์ที่งดงาม เครื่องยนต์ใหญ่จำนวนสิบสี่คัน แน่นอน ทั้งหมดนี้จะต้องจะเกิดในรัฐใดหนึ่งในประเทศอเมริกา หรืออาจจะเป็นประเทศใดประเทศหนึ่งในทวีปยุโรป มันไม่น่าจะเป็นอื่นไปได้

มันไม่ควรจะเป็นอื่นไปได้

“God Bless America” “พระเจ้าอวยพรประเทศอเมริกา” เป็นสำนวนที่เคยได้ยินกันจนคุ้นหู

แต่ก็นั่นแหละ บางทีการที่คนอเมริกันได้ทรัมป์มาเป็นประธานาธิบดี คำขวัญนี้ยิ่งมีความสำคัญ เพราะอเมริกาต้องการคำอวยพรจากพระเจ้าเพื่อจะได้ผ่านยุคสมัยของทรัมป์ไปให้ได้

แต่หากพระเจ้าจะเดินทางเข้าไปอวยพรประเทศอเมริกาถึงในประเทศอเมริกา ก็คงจะติดนโยบาย “America First” “อเมริกาต้องมาก่อน” อีก เพราะเราค่อนข้างจะแน่ใจว่าพระเจ้าไม่ได้ถือสัญชาติอเมริกัน คงติดอยู่ที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองนั่นแหละ หรือบางทีท่านอาจพอใจที่จะอวยพรอเมริกาจากประเทศอื่น… แต่จะจากประเทศไหนล่ะ

อาวุธก็เทียบกันไม่ติด วิชาการก็น้อยกว่า รบโดยผู้คนธรรมดา แต่สามารถเอาชนะสงครามกับประเทศมหาอำนาจของโลกที่มีอาวุธทันสมัยที่สุด วิชาการล้ำสมัยที่สุด และรบโดยทหาร…

และยังมีสภาพแวดล้อมที่สวยถึงเพียงนี้

สวยทั้งคน สวยทั้งธรรมชาติ

วันนี้เป็นวันที่ห้าของการเดินทางมากับทัวร์ ในประเทศเวียดนาม ซึ่งประกอบด้วยมอเตอร์ไซค์สิบสี่คันและรถยนต์สามคัน

ตามแผน เราจะเดินทางจากญาจางไปหมุยเน่ ระยะทางโดยประมาณคือสองร้อยสิบสามกิโลเมตร และ ณ จุดหนึ่ง ของการเดินทาง…อย่างเหนือความคาดหมาย เราได้พบกับผลรวมของทั้งหมดที่กล่าวมา

พระเจ้าเพียงอวยพรอเมริกา แต่มาสร้างสรรค์ผลงานของท่านอยู่ในเวียดนามที่เอง

รถบรรทุกสไตล์อเมริกัน ถนนไฮเวย์สี่เลนลาดยางสีดำราบเรียบสมบูรณ์แบบลัดเลาะไปในภูเขาอันยิ่งใหญ่ สภาพอากาศไร้ที่ติ ท้องฟ้าสดใสสีสวยงาม กังหันลมเรียงราย สอดคล้องประสานกันอยู่ในประเทศเวียดนาม

เพลงหนึ่ง ของท่านหลุยส์ อาร์มสตรอง ผุดขึ้นมาในจิตใจ

“I see trees of green, red roses too, I see skies of blue and clouds of white, The bright blessed day…”

“ฉันเห็นต้นไม้สีเขียว ดอกกุหลาบสีแดง … ฉันเห็นสีฟ้าสดใสของท้องฟ้า สีขาวของเมฆ วันที่สดใสสวยงาม…”

“The colors of the rainbow so pretty in the sky, Are also on the faces of people going by, I see friends shaking hands saying how do you do, They”re really saying I love you.”

“สีสันของสายรุ้งที่สวยงามบนท้องฟ้า และอยู่บนใบหน้าของผู้คน ฉันเห็นผู้คนแสดงความรักต่อกันด้วยการทักทายกัน”

ขณะนั่งอยู่บนเจ้าดูคาติสีเหลือง ปลายเท้าวางอยู่บนพักเท้า มือซ้ายกำแฮนด์สื่อสารกับมอเตอร์ไซค์ มือขวาบิดคันเร่งสื่อสารกับเครื่องยนต์ จิตใจก็สื่อสารกับพระเจ้า ความรู้สึกซาบซึ้งแผ่ซ่าน

ซาบซึ้งทั้งภายในจิตใจ ทั้งภายนอกร่างกาย ล้นไปถึงเจ้าดูคาติสีเหลือง

ขอบคุณพระเจ้าที่เราได้มาอยู่ที่นี่กับเพื่อนๆ อีกสิบสามคัน

“And I think to myself what a wonderful world.

Yes I think to myself what a wonderful Vietnam.”

“และฉันก็คิดอยู่ในใจ…โลกช่างสวยงามอะไรเช่นนี้… ใช่…ฉันคิดอยู่ในใจ…เวียดนามช่างสวยงามอะไรเช่นนี้…”