“วาร์ป”

ถ้ามีคนหนึ่งคนอยากจะข้ามฝั่งไปอีกฟากของเมือง

แต่มี “แม่น้ำ” กั้นอยู่

เราในฐานะนวัตกร ควรจะสร้างอะไรให้เขาครับ

มาลองระดมสมองกัน

สะพาน

เรือ

อุโมงค์

แพ

กระเช้า

เจ๊ตสกี

ชุดว่ายน้ำติดเทอร์โบ

คอปเตอร์ไม้ไผ่

ประตูไปที่ไหนก็ได้

หรือวาร์ปข้ามไปด้วยพรมวิเศษ

ไอเดียด้านบน มีอะไรโดนใจคุณบ้าง

อันไหนดูเป็นไปได้

อันไหนดูไร้สาระ

ลองคิดดูเงียบๆ คนเดียวนะครับ

เอริก ชมิดต์ (Eric Schmidt)

อดีตซีอีโอของบริษัทกูเกิล (Google)

ผู้ทำให้กูเกิลเติบโตอย่างก้าวกระโดดมาเป็นสิบปี

จนกระทั่งสละตำแหน่ง กลายเป็น “ประธานกรรมการบริษัท (Chairman) เมื่อไม่กี่ปีมานี้

เคยบอกเอาไว้ว่า

“นวัตกรรม มีจุดเริ่มต้นแบบเดียวกันเสมอ

คือ เกิดจากคนหนึ่งหรือสองคน ที่มีไอเดียที่คนอื่นไม่เข้าใจ”

คุณว่าจริงมั้ย

ปกติแล้วคุณจัดการกับไอเดียที่คุณไม่เข้าใจยังไง

คุณถามจนคุณเข้าใจ ซึ่งหลายครั้ง คนที่ถูกถามก็ตอบไม่ได้เช่นกัน

เพราะไอเดียมันใหม่มาก ความเข้าใจอาจจะไม่เต็มร้อย

ถามจนตอบไม่ได้

ถ้ายังไม่เข้าใจถ่องแท้ ก็จะไม่ทำ

หรือว่าไม่เข้าใจ

แต่ลองทำๆ ไปก่อนสักหน่อย

เชื่อว่าเดี๋ยวก็คงเข้าใจเอง

คุณเป็นคนแบบไหน

กลับกัน

ลองจินตนาการไปในโลกเมื่อสองร้อยปีที่แล้ว

ในวันที่โลกนี้ไม่มี “แปรงสีฟัน”

โลกใบนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร

ตอนนั้นผู้คนเข้าทำอะไรกันตอนเช้า

เขาทำความสะอาดช่องปากกันอย่างไร

ใช้กิ่งไม้ นิ้วมือ เกลือ ฯลฯ

วันนั้นคุณคิดว่า คนทั่วไปคิดว่าตัวเองมีปัญหามั้ย

วันๆ มานั่งบ่นว่า ตัวเองปากเหม็น

อยากจะได้อะไรใหม่ๆ สักอย่าง ที่มากกว่านิ้วมือ หรือเกลือ

เฝ้าตามหา “ทางแก้ปัญหา” อยู่ทุกวันหรือไม่

คำตอบคือ “ไม่น่าใช่”

คนเราส่วนใหญ่นั้น สามารถปรับตัวอยู่กับปัญหาได้

ถ้ามีคนไปถามเขาว่าชีวิตเขามีปัญหาอะไร

คำตอบเรื่อง “ช่องปาก” อาจจะไม่ได้มาลำดับแรกๆ

จินตนาการต่อว่า คุณทำงานในบริษัทขายเกลือ เพื่อใช้ร่วมกับนิ้วมือในการเช็ดถูฟันและช่องปาก

คืนหนึ่ง คุณฝัน

ฝันเห็น “แปรงสีฟัน” แบบที่ทุกวันนี้เราใช้กันอยู่

เป็นคำตอบที่ถูก เป็นสิ่งที่คนจะใช้กันทั่วโลก

คุณเชื่อเหลือเกินว่า สิ่งนี้แหละที่จะมาทำให้บริษัทของคุณก้าวกระโดด

คุณตื่นขึ้นมาตอนเช้า คุณตื่นเต้นกับไอเดียนี้มาก

คุณจะทำอะไรบ้าง เพื่อให้ไอเดียแปรงสีฟันของคุณเกิดขึ้น

จะทดลองทำออกมาเลยสักอัน ก็ไม่มีเงินสักบาท

ที่บ้านก็ไม่มีอุปกรณ์สร้างเจ้าแปรงสีฟันอันนี้ขึ้นมา

ทำยังไงดี

คุณไปถึงที่ทำงาน คุณได้โอกาสพูดคุยกับเพื่อนๆ ในแผนก “เกลือเพื่อช่องปาก”

คุณลองวาดรูป “แปรงสีฟัน” ให้พวกเขาดู

พวกเขาไม่ตอบอะไร แต่ดูสีหน้าไม่สนับสนุน

คุณไม่ย่อท้อ จึงลองไปขายหัวหน้า

“หัวหน้าครับ

ผมมีไอเดียมานำเสนอครับ

ผมอยากจะทำอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งครับ

เป็นพลาสติกแท่งยาวๆ ประมาณ 15 เซนติเมตร

เอาขนนุ่มๆ ติดไว้ที่ปลายด้านหนึ่งของแท่งพลาสติก

เอาไว้ใส่เข้าไปในช่องปาก แปรงคราบเศษอาหารที่เหลือให้ออกมาได้

ผมเรียกสิ่งนี้ว่าแปรงสีฟันครับ

เชื่อเหลือเกินว่า คนทั่วโลกจะต้องใช้เจ้าแท่งพลาสติกนี้ทุกวันเช้า-เย็น

เราจะรวยกันแล้วครับหัวหน้า

“ของบประมาณหน่อยได้มั้ยครับ”

คุณเป็นหัวหน้า คุณจะตอบว่าอย่างไร

คุณเห็นด้วยมั้ย

ลูกน้องมาเล่า “แปรงสีฟัน” ให้ฟังแบบนี้

เป็นคำตอบที่ถูกต้องในโลกยุคปัจจุบัน

แต่ในโลกอดีตที่ยังไม่มีใครใช้

ไม่มีใครเคยต้องซื้ออะไรมาแปรงฟัน

นิ้วมือ ที่ไม่ต้องจ่ายตังค์ใคร ก็ยังทำงานได้

และด้วยวิธีการขายที่แสนแปลกของลูกน้อง

คุณเป็นหัวหน้า คุณจะมี “วิสัยทัศน์” พอที่จะมองอนาคตมั้ย

คุณเข้าใจตลาดดีพอแค่ไหน และเพียงพอที่จะตัดสินใจทำสิ่งนี้ให้เกิดขึ้น

เป็นบริษัทที่ทำ “แปรงสีฟัน” แห่งแรกให้เกิดขึ้น

หรือเป็นอีกหนึ่งบริษัทที่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป

ก็เพราะว่าต้องการจะเข้าใจทุกอย่าง

ก่อนที่จะเริ่มทำอะไร “สักอย่าง”

วันนี้ถ้าคุณทำบริษัทสร้างสะพานข้ามแม่น้ำ

แล้วมีลูกน้องคนหนึ่งมาบอกคุณว่า

เราน่าจะทำ “เครื่องวาร์ป” นะพี่

วาร์ปข้ามแม่น้ำไปเลย ไม่ต้องใช้สะพานละ

ผมว่าน่าจะดีนะพี่

…คุณจะว่าอย่างไรครับ…