อนุสรณ์ ติปยานนท์ : เป้าหมายของคนแปลกหน้า

รัก/หลง/เมือง (14)

ชายหญิงคู่นั้น หญิงสาวที่เขาหลงรัก ชายคนรักของเธอ สนทนากันอย่างแจ่มใสอยู่ที่โต๊ะอาหารของเขา

หญิงสาวที่เขาหลงรักไม่แสดงท่าทางเยี่ยงผู้ป่วยปางตายดังที่เขาพบในวันก่อน

ชายคนรักของเธอไม่แสดงอาการดังคนที่เมามายอย่างหนักดังที่เขาพบเมื่อคืนก่อน

พวกเขาแลดูสดใสไม่ต่างจากทารกที่เพิ่งคลอดมาสู่โลกนี้

เขาเริ่มงุนงงและงงงวย ปริศนานานาที่ถาโถมมาหาเขาในเช้าวันนี้ดูมากมายเกินพอสำหรับมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง

หญิงสาวแปลกหน้าที่อ้างตนว่าเป็นภรรยาของเขา ห้องพักหมายเลข 19 ที่ไม่มีอยู่จริง

หญิงสาวที่เขาหลงรักและพบเธอโดยบังเอิญในเมืองแห่งนี้ หญิงสาวที่ประสบอุบัติเหตุและหายลับสายตาเขาเข้าไปในห้องผ่าตัด

ชายคนรักของเธอที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้าที่บัดนี้แข็งแรงและแจ่มใสราวกับว่าเขาไม่เคยรู้จักเครื่องดื่มมึนเมาเลย

ทุกอย่างเลอะเลือน กลับตาลปัตรและไม่สมจริงอย่างเป็นที่สุด

แต่เขาพบว่าทั้งหมดนี้คือความจริง

เขานั่งอยู่ตรงนี้ มีเลือดเนื้อ มีตัวตนที่แท้จริง ไม่ต่างจากบุคคลอื่น

ไม่ต่างจากพนักงานประจำโรงแรมที่จดจำเขาได้

แต่เป็นการจดจำเขาในสิ่งที่เขาไม่เคยกระทำมาก่อนเลย

 

เขาจิบกาแฟในแก้ว ไม่แตะต้องอาหาร

เขาจะกำจัดปริศนาเหล่านี้อย่างไรดี ลุกขึ้นจากโต๊ะ พูดใส่หน้าหญิงสาวที่ร่วมวงอาหารเช้ากับเขาว่าเลิกเล่นตลกเสียที

หรือลุกขึ้นจากโต๊ะ เดินตรงไปที่ชายหญิงคู่นั้นและพูดใส่หน้ากับพวกเขาว่าเลิกแสดงละครเสียที หรือลุกขึ้นจากโต๊ะเดินตรงไปที่แผนกต้อนรับของโรงแรม คืนกุญแจที่เขามีและบอกว่าเขาจะจากโรงแรมนี้ไปแล้วก่อนกลับไปยังโรงแรมของเขา

วิธีการแรก มันดูไม่เป็นผลหากหญิงสาวที่ร่วมวงอาหารกับเขาบอกว่าเป็นเขานั่นเองที่เล่นตลกไม่รู้จักจบสิ้น

วิธีที่สอง ไม่เป็นผลเช่นกันหากชายหญิงคู่นั้นบอกว่าพวกเขานั้นไม่เคยพบเห็นเขามาก่อนและไม่แน่ใจว่าละครอะไรที่เขากำลังเอ่ยถึง

ส่วนวิธีสุดท้ายนั้น ทำได้ง่ายดายกว่า แต่นั่นหมายความว่าหากเขาเดินออกจากที่นี่ไป

เขาจะไม่มีวันรู้ความจริงเลยว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่นี่ และเพราะเหตุใดเขาจึงพลัดหลงมาในโลกอันไม่สมจริงเช่นนี้ได้

ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงยังนั่งอยู่กับที่ วาดแผนการในหัว ขบคิดถึงทางเลือกอื่น หากเขาไม่ทำตนเป็นผู้ที่แปลกแยก หรือตั้งคำถามใดๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น ทุกอย่างจะสมจริงในทันที

หากเขาเล่นบทสามีของหญิงสาวที่ร่วมโต๊ะ

หากเขาเล่นบทคนแปลกหน้ากับเธอและเขา หญิงสาวที่เขาหลงรักกับชายคนรักของเธอ เขาย่อมมีอิสระที่จะสื่อสาร ปฏิสัมพันธ์กับบุคคลเหล่านี้โดยไม่ยากเย็น

บทบาทดังกล่าวกระทำได้โดยที่เขาเพียงแต่ทำตนตามปกติ เขาตัดสินใจจะทำเช่นนั้น

เริ่มต้นด้วยการเอ่ยถามหญิงสาวร่วมโต๊ะว่าเธอปรารถนาที่จะไปเที่ยวยังสถานที่ใดในวันนี้

ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ เธอกล่าว เดินเล่นในเมือง หาร้านกาแฟที่น่านั่ง จิบกาแฟ เดินชมร้านค้า จนเย็น ก่อนดูตลาดเย็นของเมือง ระหว่างนั้นหากอากาศร้อน มีสระว่ายน้ำที่เปิดอยู่ไม่ไกลจากตัวเมือง เราอาจนอนหลบในร่มเงา จิบเครื่องดื่ม ดูผู้คนกระโจนลงบ่อน้ำอย่างไม่รู้เบื่อ

หรือคุณมีอะไรที่น่าสนใจกว่านี้

ไม่ เขาตอบ ผมเป็นคนแปลกหน้าของเมืองนี้ ด้วยเหตุนี้เองจึงเลือกพาคุณมาที่นี่ เพื่อที่ผมจะได้ผจญภัยกับเมืองและได้พูดคุยกับคุณอย่างอิสระ ไม่มีแผน ไม่มีเป้าหมาย ผมพาคุณมาที่นี่เพื่อฉลองการแต่งงานของเรา คุณคือเป้าหมายสูงสุดแล้ว

ส่วนที่เหลือเป็นเพียงส่วนต่อเติมเท่านั้นเอง

 

หญิงสาวที่นั่งร่วมโต๊ะกับเขายิ้ม น่าดีใจที่คุณคิดเช่นนั้น ฉันไม่ได้เห็นคุณพูดถึงคำว่าพักผ่อนมานานมากแล้ว อย่างน้อยก็นับแต่การเริ่มต้นชีวิตคู่ของเรา ที่คุณไม่เคยพูดคำว่าพักผ่อนเลย

เขาค้อมศีรษะยอมรับในความเห็นนั้น ก่อนจะเอ่ยว่าผมอยากได้กาแฟอีกแก้วหนึ่ง เขาลุกออกจากโต๊ะ เดินเฉียดไปที่โต๊ะของหนุ่มสาวคู่นั้น

ชายหนุ่มหันมามองเขาแวบหนึ่ง ทั้งคู่ยิ้มให้กันในฐานะคนแปลกหน้า ไม่มีสายตาที่คุ้นเคยจากชายผู้นั้น

เขาเดินไปที่โถกาแฟ ชงกาแฟสำเร็จรูปแทนการเติมกาแฟจากในกาที่ตั้งไว้ เคลื่อนไหวร่างกายให้มากที่สุด ทำให้เหมือนกับว่าเราจะไม่ยอมจำนนในภาพมายาเหล่านี้

หลังชงกาแฟเสร็จ เขากลับมาที่โต๊ะ หญิงสาวที่ร่วมวงกับเขาทานอาหารจนหมด จึงเหลือเพียงเขาที่จิบกาแฟอย่างช้าๆ และราวสิบห้านาทีเมื่อเขาเอ่ยขึ้นว่าได้เวลากลับห้องแล้ว

หญิงสาวผู้นั้นก็ลุกจากโต๊ะตามเขามา ทั้งคู่เดินผ่านโต๊ะของหนุ่มสาวคู่นั้นอีกครั้ง

แต่ครานี้ไม่มีแววตาเหลือบมอง ทั้งคู่นั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ

กระนั้นเขาก็รู้สึกได้ว่ามีความอึดอัดบางประการที่แฝงอยู่ในกิจกรรมของคนทั้งคู่นั้น

 

เขาและเธอกลับมาในห้อง อากาศภายในห้องอบอุ่นกว่าภายนอก

เขานั่งลงบนเก้าอี้หวายข้างเตียง ในขณะที่หญิงสาวผู้อ้างว่าเป็นภรรยาของเขาถอดเสื้อตัวนอกของเธอออกจนเหลือเพียงยกทรงสีดำ

เมื่อเกิดการกระทำที่ไม่คาดฝันเช่นนี้ทำให้เขาตระหนกตกใจ เขาหลงลืมไปว่าสำหรับสามีภรรยาแล้ว เรื่องราวนี้เป็นเรื่องปกติ

ภรรยาของเขา โยนเสื้อตัวนอกของเธอลงบนเตียง หยิบผ้าเช็ดตัวสีขาวจากโต๊ะหัวเตียงมาห่มคลุมร่างกายตนเอง ก่อนจะตรงเข้าไปในห้องน้ำ

เสียงน้ำที่ไหลออกจากฝักบัวเป็นระยะ ไอจากเครื่องทำน้ำอุ่น ทำให้เขารู้แน่ว่าเธอกำลังชำระร่างกายอย่างมีความสุข

มีเสียงเพลงเบาๆ จากการขับร้องของเธอ

ช่างเป็นวันที่น่ารื่นรมย์จริงๆ หากเรื่องราวทั้งหมดนี้จะเป็นความจริง

ราวยี่สิบนาที ภรรยาของเขาก็ออกจากห้องน้ำ เธอเดินตรงมาที่เตียง เปลือยกาย ใช้ผ้าขนหนูเช็ดตามลำตัว ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงในสภาพเปลือย

ทรวงอกของเธอเต่งตึง ท่อนขาเรียวงาม เขาพยายามเสไปมองทางอื่น แต่ภรรยาของเขากลับจ้องมองตรงมา เราควรร่วมรักกัน อากาศที่เย็นสบาย ปลอดโปร่งเช่นนี้ ไม่มีอะไรดีไปกว่าการร่วมรักกันก่อนที่เราจะเริ่มทำกิจกรรมอื่นร่วมกันในวันนี้

แทนการรอคำตอบ เธอรั้งร่างของเขาไปบนเตียง ความหวาดกลัว ไหวหวั่น ลังเล ไม่แน่ใจ บังเกิดขึ้นกับเขาอีกครั้ง

เขาอาจปลอมแปลงเป็นคนอื่นได้ หากเขายังคงรักษาระยะห่างจากเธอ จากหญิงสาวที่อ้างว่าเป็นภรรยาของเขา

แต่การร่วมรักกันจะเปิดโปงทุกสิ่ง ไม่มีทางปิดบัง ไม่มีทางซ่อนเร้นต่อไปได้

ในบทสนทนาเราอาจเสแสร้ง กลบเกลื่อนด้วยเรื่องราวต่างๆ หรือนิ่งเงียบ

แต่ในการร่วมรัก อันเป็นการเปิดเผยตัวตนอย่างยิ่ง ไม่ช้าก็เร็ว เธอย่อมพบว่าเขาไม่ใช่คนที่เธอคิดว่าควรจะเป็น

เขาอาจมีหน้าตา ท่าทางแบบเดียวกับสามีของเธอ แต่การร่วมรักกันจะพิสูจน์ว่าเขาเป็นคนอื่น

ชายหนุ่มพยายามฝืนตัว ฝีนตนเอง แต่เมื่อหญิงสาวผู้อ้างว่าเป็นภรรยาของเขาเริ่มต้นปลดกระดุมเสื้อและถอดเสื้อของเขาออกจากตัว

เขาก็รู้ดีว่าเขาไม่อาจขัดขืนได้อีกต่อไป

 

เมื่อตกอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับเธอ

เขากลับกลายเป็นคนที่ไม่อาจคิดอะไรได้อีกต่อไป เขายอมจำนน

ยกทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นให้เธอเป็นผู้นำทาง

หญิงสาวผู้อ้างว่าเป็นภรรยาของเขาเริ่มต้นด้วยการสัมผัสร่างกายของเขาทีละส่วน จากใบหู ซอกคอ หัวไหล่ หน้าอก กล้ามท้องและต่ำลง

และเมื่อเธอพบว่าเขาพร้อมสำหรับการตอบสนองแล้ว เธอก็รุกเร้าต่อไป

จากมือสู่ปากและร่างกายทุกส่วน มันเป็นการร่วมรักที่เริ่มขึ้นอย่างเนิบช้า เปี่ยมไปด้วยจังหวะที่ไม่เร่งร้อน

เขาติดตามเธอไปในทุกท่วงท่า จากบนลงล่าง จากจูบสู่การกอดและจากการกอดสู่การสอดแทรกเข้าไปในกาย

ทุกอย่างดำเนินไปราวครึ่งชั่วโมงกว่านั้นก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายส่งสัญญาณว่าได้ล่วงหน้าเขาไปแล้ว

เขาปล่อยตัวตามหลังจากนั้น ทุกอย่างจบสิ้นลง ทั้งคู่นอนกอดกันอย่างแนบแน่นท่ามกลางแสงแดดที่ผ่านเข้ามาจนห้องทั้งห้องสว่างโพลง มีเสียงนกร้องและเสียงสายน้ำจากลำน้ำปรากฏเป็นระยะ

สิ่งที่เขาหวาดกลัวไม่ได้เกิดขึ้น

หญิงสาวผู้อ้างว่าเป็นภรรยาของเขาหาได้แสดงท่าทีสงสัยไต่ถามในตัวเขา

ทั้งคู่นอนอยู่เคียงข้างกันจนในที่สุด เธอเป็นฝ่ายลุกออกจากเตียง ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า

ส่วนเขาตรงไปยังห้องน้ำ ชำระร่างกายและเมื่อออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง เขาก็พบว่าเธอได้เตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เขาแล้ว

 

ทั้งคู่ออกจากห้องที่หน้าประตูห้องมีหมายเลข 16 ติดอยู่อย่างชัดเจน

ชายหนุ่มเสนอว่าพวกเขาควรเช่ามอเตอร์ไซค์สักคันและใช้มันขี่ไปรอบๆ เมืองในวันนี้ หญิงสาวผู้นั้นเห็นด้วย ทั้งคู่ขับตรงwxในเมือง นั่งพักผ่อนที่ร้านกาแฟตรงกลางชุมชน ก่อนจะทานอาหารกลางวัน

หลังจากนั้นพวกเขาตรงไปยังสระว่ายน้ำ ว่ายน้ำไปมาในสระที่อุ่นพอดี

มีชาวต่างชาติหลากหลายอยู่ที่นั่น หลังจากการว่ายน้ำได้ราวครึ่งชั่วโมง ทั้งคู่ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงผ้าใบริมสระ

ไม่นานนัก หญิงสาวผู้นั้นก็หลับลง ชายหนุ่มปลีกตัวจากเธอ ขี่มอเตอร์ไซค์กลับไปยังโรงแรมที่เขาพักอยู่เมื่อแรกมาถึง

เขาต้องการสิ่งของบางอย่างที่จำเป็น แต่สิ่งอื่นนั้น เขาตั้งใจจะฝากไว้ที่โรงแรมก่อน ผมจะออกไปเที่ยวนอกเมืองระยะ จึงอยากฝากสิ่งของบางอย่างไว้ เขาเตรียมคำพูดดังกล่าว แต่เมื่อไปถึงยังโรงแรมที่เขาเคยอยู่

ทุกอย่างกลับเปลี่ยนแปลงไป ไม่มีพนักงานคนใดที่เขาคุ้นตา

ไม่มีห้องที่เขาเคยพัก แม้กระทั่งในรายชื่อของผู้เข้าพักเมื่อหลายวันก่อนกลับไม่ปรากฏชื่อของเขาเลย