วิถีแห่งอำนาจ เอี้ยก่วย/เสถียร จันทิมาธร

ใช้ อึ้งเอี๊ยะซือ ดุจสะพาน (180)

 

เราจำเป็นต้องติดตามเอี้ยก่วยกับอึ้งเอี๊ยะซือซึ่งทุ่มเทวิชาตัวเบาออกจากเมืองเซียงหยางมุ่งลงสู่ใต้ เพียงชั่วขณะก็วิ่งเป็นระยะทางหลายสิบลี้ พอรุ่งเช้าก็บรรลุถึงเมืองงี้เซี้ย ทั้ง 2 ขึ้นเหลาสุราแห่งหนึ่งสั่งสุราอาหาร

ร่วมดื่มกินและสนทนาปราศรัย

อึ้งเอี๊ยะซือเอ่ยถึงเที้ยเอ็ง เล็กบ้อซัง ที่ตลอด 10 ปีมานี้ซ่อนตัวอยู่เกียเฮงบ้านเกิด มีส่าโกวอยู่เป็นเพื่อน

มันคิดจะนำทั้ง 2 ออกท่องยุทธจักร แต่นางล้วนไม่ต้องการ

ดื่มสุราผ่านไปหลายจอก เอี้ยก่วยจึงกล่าว “ประมุขเกาะแซ่อึ้ง (อึ้งเต้าจู้) 10 กว่าปีมานี้ผู้เยาว์สืบเสาะร่องรอยของท่านไปทุกแห่งหน คิดเรียนถามท่านเรื่องหนึ่ง จนถึงวันนี้ค่อยสมปรารถนา”

“เราไปตามอารมณ์ร่องรอยไม่แน่นอน คิดเสาะพบเราไม่ง่ายดายจริงๆ เพียงไม่ทราบเล่าตี๋ต้องการถามเราเรื่องใด”

เอี้ยก่วยขณะจะตอบคำ พลันได้ยินเสียงขึ้นบันไดเหลาสุรา

ฟังจากเสียงฝีเท้าทราบว่าทั้ง 3 มีพลังฝีมือกล้าแข็ง มิใช่มือชั้นธรรมดากลับเป็นคนที่เคยรู้จัก เซียวเซียงจื้อ อีเคอซี แต่อีก 1 ใบหน้าดำคล้ำ หารู้จักไม่

 

คล้ายกับจะเป็นกลยุทธ์ของกิมย้งเมื่อยามเข้าด้ายเข้าเข็มก็มักจะสร้างปรากฏการณ์มาขัดตาทัพชั่วคราวก่อนจะเข้าสู่ประเด็นใหญ่

แต่การปรากฏของคนใบหน้าดำคล้ำก็ทำให้เป้าหมายแจ่มชัดขึ้น

เอี้ยก่วยเห็นใจกลางฝ่ามืออีกฝ่ายเปล่งพลังสีม่วงจางๆ ทราบว่าคนผู้นี้ฝึกปรือวิชาฝ่ามือทรายพิษ พลันฉุกคิด “เราไยไม่อาศัยโอกาสนี้สอบถามถึงเรื่องแม่ชีเทพยดาน่ำไฮ้จากผู้อาวุโสแซ่อึ้ง” เห็นฝ่ามือฝ่ายตรงข้ามใกล้บรรลุถึงหัวไหล่จึงวกมือกลับหลัง

เสียงฉาดเมื่อตบหน้าคนหน้าดำอย่างถนัดถนี่ อึ้งเอี๊ยะซือชมดูจนใจหายวูบครุ่นคิดขึ้น “ฝ่ามือตบได้รวดเร็วนัก”

เพียงฝ่ามือนี้สำแดงก็ดูออกว่าเป็นวิชาฝีมือที่เอี้ยก่วยบัญญัติขึ้นเอง

ได้ยินเสียงฉาดๆ ติดต่อกัน เอี้ยก่วยตบทั้งคนหน้าดำและเซียวเซียงจื้อ ละเว้นไว้เพียงอีเคอซีเท่านั้น

“เฮียเล่าตี๋ เพลงฝ่ามือที่เจ้าบัญญัติขึ้นนี้สูงเยี่ยมยิ่ง” เป็นเสียงชมจากอึ้งเอี๊ยะซือ

 

ได้ฟังดังนั้นเอี้ยก่วยขยับกายวูบ ร่ายรำใช้เพลงฝ่ามือกำสรดวิญญาณสลายชุดนั้นออกมาเพลงแล้วเพลงเล่า

เห็นแขนเสื้อข้างขวาโชยพลัดพลิ้ว

ฝ่ามือซ้ายตวัดวูบวาบ บัดเดี๋ยวใช้ออกด้วยท่า “ยือเย้อชวนรำคาญ” (ทัวนี้ตั่วจุ้ย) บัดเดี๋ยวใช้ออกด้วยท่า “จิตทั้ง 6 ไม่สงบ” (ลุกซิ้งปุกอัน)

เป้าหมายคล้ายตกอยู่ท่ามกลางคลื่นคลุ้มระลอกคลั่ง

ร่างโซซัดโซเซหมุนตัวตามลมฝ่ามือเอี้ยก่วย อย่าว่าแต่คิดดิ้นรน กระทั่งยืนหยัดมั่นยังทำไม่ได้ ตกอยู่ในสภาพไม่เป็นตัวของตัวเอง

“คนโบราณเขียนหนังสือแกล้มสุรา” อึ้งเอี๊ยะซือยกถ้วยสุราดื่มจนเหือดแห้งแล้วกล่าว

“วันนี้เล่าฮูอาศัยเพลงฝ่ามือของเล่าตี๋เป็นกับแกล้มสุรา ความห้าวหาญยังไล่ตาม เหนือล้ำกว่าคนโบราณอีก”

“ผู้อาวุโสโปรดชี้แนะสักกระบวนท่า” เอี้ยก่วยเชิญชวน

พลางขยับฝ่ามือแผ่พุ่งพลังส่งร่างหนึ่งมาถึงเบื้องหน้า อึ้งเอี๊ยะซือไม่กล้าชักช้า ผลักมือซ้ายออกส่งร่างกลับไป เห็นอีกร่างถาโถมตามมาจึงยกถ้วยสุราอึกหนึ่งขึ้นดื่มผลักฝ่ามือส่งร่างคืนกลับไป เอี้ยก่วยจับตาดูเพลงฝ่ามือของภูตบูรพา

รู้สึกมีพลังการฝึกปรือลึกล้ำ แต่ไม่มีความเลิศพิสดารอันใด นี่ย่อมอยู่เหนือคึวามคาดหมายและความต้องการลึกๆ ของมัน

 

ถามว่าเจตนาของเอี้ยก่วยคืออะไร ตอบได้เลยว่าเป็นความปรารถนาอันตรงกับความคาดหมายของอึ้งย้งทุกประการ

เห็นได้จากความคิดอันกิมย้งสะท้อนออกจากเอี้ยก่วย

“หากเราไม่ทุ่มเทอย่างสุดกำลังไม่อาจชักจูงให้ผู้อาวุโสแซ่อึ้งใช้เพลงฝ่ามือซึ่งร่ำเรียนจากแม่ชีเทพยดาน่ำไฮ้ออกมา”

มันยังหมกมุ่นอยู่กับ “เซียวเล้งนึ่ง” มันยังต้องการสาวไปยัง “แม่ชี้น่ำไฮ้”