เกิดอัตราหน่วงของตัวเครื่องขนาดนั้น เพื่อที่มันจะไม่หวนกลับไปสู่โหมดหลุมอุกกาบาตข้างล่างนั่น มันก็ขึ้นอยู่กับว่า นักบินจะอยู่ในโหมดวี-1 หรือวี-2 และหมายว่า เขาจะไม่เผชิญหน้ากับภาวะฉุกเฉิน

กล่าวคือ เมื่อเครื่องสามารถเก็บวงล้อและจัดแนวระนาบ จากนั้น สองหมูบิน! ก็พร้อมจะดันคันจับไปด้านหน้า เพื่อปล่อยแรงเสียดทานที่พื้นล้อ จากนั้นก็เพิ่มความเร็วเพื่อการดีดตัวขึ้นจากพื้น

มันคือกัมพูชา พ.ศ. 2415 สำหรับปีที่เปราะบางในโชคชะตาที่มาจากไวรัสตับอักเสบ กีย์ถูกหามส่งคลินิกนายแพทย์กราวิน เบซสิเยร์ อดีตนักโทษ-หมอทหารสมรภูมิเดียนเบียนฟูที่เลือกมาตั้งรกรากในเขมร ก่อนจะพบว่า นี่คือสนามรบแห่งใหม่ที่ไม่ต่างกัน

พอทุเลาขึ้นเท่านั้น สาวกหมูบิน 1 ที่บริษัทเขมรอากาศก็จัดงานปาร์ตี้ต้อนรับการกลับมาของกีย์ด้วยเหล้าวิสกี้ที่กีย์อยากหลีกเลี่ยง และย้อนแย้งกับความเชื่อของผองเพื่อนที่ว่า มีแต่ธรรมชาติเท่านั้นที่จะจัดสรรเรื่องนี้ เนื่องจากไม่มียาขนานใดเลยที่จะรักษา

แต่ความซูบโซที่ร่างกายไม่ดูดซึมสารอาหารและวิตามิน ทำให้กีย์ขาดความมั่นใจในปฏิกิริยาตอบสนองและทักษะการบินที่ลดลงจนเขารู้สึกสิ้นหวัง อ่อนล้า และเริ่มรำลึกถึงศีลธรรมจรรยาในชีวิต โดยเฉพาะเที่ยวบินสนามบินจังหวัดกำปงจาม จุดหมายปลายทางที่เต็มไปด้วยความยากและสุดสยอง โดยทั่วไปแล้วแทบจะไม่มีหมูบิน! คนไหนอยากไปบินที่นั่น

ห่างจากกรุงพนมเปญไปทางตะวันออกเฉียงเหนือราว 60 กิโลเมตร แต่ทั้งเมืองและสนามบินถูกปิดล้อมโดยเขมรแดง หากในภาวะปกติ นี่ไม่ใช่ความเสี่ยงขั้นสามัญ เพราะห่างจากสนามบินออกไปไม่ไกล การปรากฏตัวของกองทัพแดงและเวียดกง บริเวณพื้นที่โดยรอบแนวคันดินคอนกรีตผืนใหญ่ที่คล้ายกับทางรถไฟความยาวราว 1,600 เมตร

และนี่คือภารกิจที่กัปตันนักบินจะต้องนำเครื่องลงจอด ในลักษณะที่ใกล้เคียงหรือแบบเดียวกับการหมุนของเฮลิคอปเตอร์ ทั้งนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยงที่เครื่องบินจะลื่นไถลออกจากรันเวย์ไปสู่บริเวณพื้นที่ที่เสี่ยงต่อการถูกโจมตี

เที่ยวบินสุดท้ายของวันนั้น กีย์ทิ้งความหวังที่กัปตันหวัง-ผู้ชำนาญเส้นทางแห่งนี้ และปล่อยให้หมอทำหน้าที่ไปอย่างสุดมั่น ความอ่อนล้าทางร่างกายทำให้กีย์หมดความกระตือรือร้นไปอย่างดื้อๆ ซึ่งกำปงจามวันนั้น มีเพียงผู้โดยสาร 6 ราย รวมทั้งสตรีมีครรภ์ นอกจากนั้นก็เป็นกระสุนปืนและอาวุธยุทโธปกรณ์อีก 3 ตันล้วนๆ

การตีวงเลี้ยวที่องศาอันคมกริบ ไม่มีเสียงระเบิดตูมตามทักทายอย่างเคยจากฝ่ายไม่ประสงค์ดี และกีย์ซึ่งไม่ได้จดจ่ออยู่กับงานทุกขณะจิต กระนั้นเขาก็มีเวลาจะสังเกตเห็นว่าระยะตีวงโค้งสุดท้ายของเครื่อง ดูจะใกล้พื้นดินโลกมากเกินไปแล้ว และก่อนที่ปีกซ้ายของเครื่องจะใกล้แตะกับลู่ทางวิ่งนั่น

พลันเครื่องยนต์ก็ไถลชนกับพื้นโลกด้วยความเร็วเกือบห้าสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง

 

กีย์หมดสติวูบไปทันทีในครึ่งทางแรก เขารู้สึกถึงระนาบที่ตกลงไปในนรก และเสียงดังกึกก้องของล้อเครื่องบินถูกตัด และซีกขวาของตัวเครื่อง ที่อาจกลายเป็นห้องเพลิงขนาดย่อม

เวลานั้นเองที่กีย์ หมูบิน! นึกถึงอาวุธและกระสุนปืนที่บิดเบี้ยวและมีสภาพเสียหาย สร้างความรู้สึกตกตะลึงอันน่าหวั่นกลัวและห้องโดยสารต้องตกอยู่ในสภาพโกลาหล จนสังเกตเห็นว่า หวัง-นักบินนั่นเองที่กระโดดแผล็วจากหน้าต่างห้องนักบินไปแล้ว จากนั้นตามมาด้วยเสียงตะโกนของลูกเรือในห้องโดยสาร กีย์ปลดเข็มขัดนิรภัยและตรงไปที่นั่น เขาเห็นแอร์สจ๊วตกำลังเร่งผู้โดยสารออกทางประตูสินค้า

ทุกอย่างถูกทำลายและล้มครืน และเพื่อให้เชื่อว่าทุกคนจะปลอดภัยโดยอยู่ห่างจากเครื่องบิน ที่อาจระเบิดตามมาได้ กีย์ทำแบบเดียวกับหวังอย่างทันที

โดยอัตโนมัติ เที่ยวบินถูกยกเลิก กระนั้นมุขตลกของชาวเขมรก็ยังดำเนินไปท่ามกลางเสียงหัวเราะเย้ยหยันกับความตายอันซึ่งหน้า

สำหรับหวังผู้ทำผลงานอย่างน่าผิดหวัง เขาขอกีย์แก้มืออีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดที่พวกเขาจะต้องทำ คือคำอธิบายต่อฝ่ายสอบสวนการบินพลเรือน ตลอดจนตัวแทนประกันภัย ซึ่งจะเป็นผู้ตีราคาและค่าชดเชยต่อผู้เสียหาย

กีย์ยอมรับว่า สภาพของเครื่องยนต์ลำนี้มีปัญหาทางเทคนิค แต่ก็ยอมรับว่านี่ไม่ใช่ความผิดพลาดครั้งแรกของนักบินด้วย เขาถูกซักถึงความสามารถในการบินในภาวะกดดัน อย่างไรก็ตาม เขาไม่ถึงกับสิ้นความอดทนทีเดียวนัก สำหรับข้อจำกัดทางกายภาพ และปฏิกิริยาตอบสนองฉับพลันที่ลดลงของตน

รวมทั้งการสนับสนุนกัปตันหวังอย่างไร้ขีดจำกัดนั่น ที่อาจส่งเสริมให้เกิดความประมาท อย่างไรก็ตาม ความที่ทั้งคู่ต่างเป็นสมาชิกหมูบิน! ที่มีพันธสัญญาช่วยเหลือซึ่งกัน และนั่นคือเป็นเหตุผลของวลี “ลงเรือ (บิน) ลำเดียวกัน”

ส่วนพวกทหารเขมรติดตามและที่สนามกำปงจาม ก็สาละวนขนถ่ายน้ำมันจากเครื่องบิน เพื่อนำไปขายต่ออีกทอดหนึ่ง

นี่เป็นสิ่งที่พวกเขายินดีจะเสี่ยงตาย กรณีที่เครื่องบินอาจเกิดการระเบิด แต่ช่างเถอะ นี่เป็นเรื่องปกติที่พบได้โดยทั่วไป

 

ทันใดนั้น เขาก็เห็นกระทาชายนายหนึ่ง เขาเดินดิ่งตรงมา แรกทีเดียว คล้ายกับชาวอังกฤษ แต่พอประสบพบหน้า เขาทำให้กีย์รำลึกถึงเพื่อนร่วมชาติ คุณพ่อเลอซัวฟ์ (Lesou?f) เจ้าอธิการแห่งคณะคาทอลิกประจำจังหวัดกำปงจาม ชายผู้ปิดทองหลังพระ แห่งสำนักวาติกันที่สงบงาม

พระคุณเจ้าดูจะเป็นบาทหลวงรูปเดียวที่พำนักอยู่ในแดนอันเปลี่ยวร้างท่ามกลางสงครามเช่นนี้

หลวงพ่อได้เชิญกีย์กับหวังไปพักผ่อนและค้างคืนที่สำนักของเขา อีกด้วยวิญญาณของเหล้าองุ่นแห่งมวลมนุษยชาติที่ท่านรินส่งมาเพื่อการปลอบขวัญ มันทำให้กีย์รู้สึกถึงความสุขซ่านที่มอบลงบนตับอย่างเจ็บปวดเล็กๆ ของเขา พระเจ้า ให้ตายเถอะ ทั้งหมดนี้ ที่ตามมาพร้อมด้วยคำอำนวยพร

แต่ความตึงเครียดทางประสาทยังคงรบกวน ความตื่นตัวที่คิดว่า พวกชาวหมูบิน! คงพากันกังวลที่พวกเขาหายไป รวมทั้งการไม่สามารถออกไปตามหาในยามวิกาล ทำให้เขาอดนึกถึงบาบาล ต่อสถานการณ์ชีวิตส่วนตัวที่ถูกคุกคามจากสัญญาณเตือนภัย ทางสุขภาพที่มาจากการดื่มหัวราน้ำ

แต่ช่างเถอะ ไม่ว่าจะกี่สนามบินแห่งความตาย การได้กลับมาจิบไวน์นั่น ก็ช่วยเตือนความรู้สึกอันเป็นนิรันดร์

วันรุ่งขึ้น เครื่องบินจากสายการบินตาพรหมแอร์ไลน์สโดยเบ็นเน็ต กรอว์ฟอร์ด นักบินอเมริกันและมีตำแหน่งเป็นประธานของชมรมหมูบิน! ก็มาถึงกำปงจาม พลันเมื่อเสร็จสิ้นการโหลดสัมภาระทั้งหมดลงเครื่องบินตาพรหมแอร์ไลน์สแล้ว

โดยไม่ลืมเหตุการณ์ในวันที่เครื่องตกคันดินที่กำปงจาม กีย์ให้ที่อยู่กับเจ้าอธิการจังหวัดกำปงจามพร้อมคำร้องขอให้ท่านแวะเวียนเยี่ยมเขา ระหว่างแวะเยือนพนมเปญ โดยขอให้เชื่อว่า เครื่องบินของเขาจะมีที่ว่างต้อนรับท่านเสมอ

คุณพ่อยอมรับข้อเสนอแรกของเขา จากนั้นก็ชี้ไปที่เศษซากชิ้นส่วนเจ้าดีซี-3 นั่น และบอกกีย์ด้วยรอยยิ้ม

“อืมห์ ความจริงพ่อชอบนั่งเรือยนต์มากกว่านะ”

 

หลังจากอุบัติเหตุที่กำปงจาม กีย์ไม่มีเวลาแม้แต่จะฟื้นตัวทางร่างกาย ภารกิจถัดมาคือ เขาต้องบินไปโหลดสัมภาระตามฤดูกาลขณะนั้น คือส้มพระตะบอง (*)

เมื่อขึ้นเครื่อง เอื้อมมือไปแตะแอร์สจ๊วตที่ยืนรอเขาอยู่หน้าประตูห้องสินค้า ซึ่งใหญ่โตพอจะรับน้ำหนักรถยนต์คันหนึ่งได้เลยทีเดียว พลัน เมื่อกีย์ก้าวเท้าเข้าไปในห้องโดยสารที่คล้ายกับถูกดันร่างเข้าไปนั้น แต่มือที่ลื่นทำให้กีย์พลาด เขาเซและล้ม จนร่างไปติดอยู่กับส่วนโครงของประตู

ในภาวะอันเจ็บปวดนั้น เขารู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก พลัน ขณะเงยหน้ามองเจ้าของเสียงหัวเราะที่ดังลั่นที่มาจากแอร์สจ๊วตคนดังกล่าว ที่เขาเคยแสดงการดูถูกมาก่อน

ปฏิกิริยาสะท้อนกลับที่กลายเป็นเรื่องขบขันในความผิดพลาดของกัปตันนี้คือ ปัญหาจุกจิกของช่องว่างทางวัฒนธรรรมระหว่างเขมรกับชาวตะวันตกที่กวนใจ ตลอดอาชีพนักบินของเขา

แต่สิ่งที่ทำได้เวลานั้น คือความสุขุมเยือกเย็นที่มาจากอาการชาทางซีกขวาของร่างกายจนไม่สามารถขยับตัวได้ โชดดีที่มีชาง เขาสามารถบินกลับพนมเปญแต่ลำพังอย่างปลอดภัย

ส่วนกีย์นั้น ถูกส่งไปโรงพยาบาลคาลาแม็ท

——————————————————————————————————————–
(*) ส้มเช้งรสชาติดีพันธุ์หนึ่ง บางถิ่นเรียกส้มโพธิสัตว์