ไม่ว่าคำประกาศบนเวทีหาเสียงของพรรครวมพลังประชาชาติไทย ในเขตบึงกุ่มที่ว่า กำลังต่อสู้กับ “อ้ายตัวร้าย” ไม่ว่าข้อเสนอให้ไปฟังเพลง”หนักแผ่นดิน”อันมาจากทหารใหญ่

ล้วนสะท้อนความคิดในทางการเมืองอันเป็นเอกภาพอย่างยิ่ง

ทั้งพรรครวมพลังประชาชาติไทยและทหารใหญ่

เพราะ “อ้ายตัวร้าย” ทั้งเก่าและใหม่ที่พรรครวมพลังประชา ชาติไทยกำลังต่อสู้เพื่อเอาชนะ ในที่สุดแล้วก็สะท้อนออกอย่างเด่นชัดว่าเป็นพวก”หนักแผ่นดิน”

การแยกขั้ว แบ่งฝ่ายในทางความคิดจากก่อนรัฐประหารเมื่อ เดือนตุลาคม 2519 จึงหวนกลับมาอีกหน

กลับมาในฐานะเป็น “อาวุธ” ในทาง “ความคิด”

 

ความน่าสนใจของสถานการณ์การต่อสู้กับพวก”อ้ายตัวร้าย”และพวก”หนักแผ่นดิน”หากมองจากรากฐานความเป็นมาและองค์ประ กอบภายในพรรครวมพลังประชาชาติไทยจะเห็นได้ชัด

เห็นได้ชัดถึงบทบาทของพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปเห็นได้ชัดถึงบทบาทของกปปส.

พวกแรกแสดงออกก่อนรัฐประหารเดือนกันยายน 2549

พวกหลังแสดงออกก่อนรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557

และที่สุดโดยการนำของ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ พวกเขาก็มาดำรงอยู่ในสถานะผู้ก่อตั้งพรรครวมพลังประชาชาติ ยืนยันที่จะต่อยอดแห่งอำนาจให้คสช.

ชู พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นนายกรัฐมนตรี

พรรครวมพลังประชาชาติไทยจึงเป็นพันธมิตรอันแนบแน่นยิ่งกับพรรคพลังประชารัฐ

การนำเสนอ “อ้ายตัวร้าย” เรียกฝ่ายตรงข้ามจึงชัดเจน

ขณะเดียวกัน เมื่อนำเอาคำ “อ้ายตัวร้าย”ผนึกตัวรวมพลังกับ บทสรุปพวก “หนักแผ่นดิน”อันมาจากปากทหารใหญ่

จึงกลายเป็น “คู่จิ้น”ทางการเมืองอันคึกคักอย่างยิ่ง

 

ไม่ว่าการประดิษฐ์สร้างวลีที่ว่า “อ้ายตัวร้าย” จากพรรครวมพลัง ประชาชาติไทย ไม่ว่าการรื้อฟื้นบทเพลง”หนักแผ่นดิน”อันมาจาก ทหารใหญ่

สร้างบรรยากาศรัฐประหารเหมือนปี 2519 กับปี 2557

เหมือนกับจะเป็น”ทางออก”แต่ก็ไม่แน่ว่าจะสะดวก ง่ายดาย